Nog meer Gaudi en over de Rambla

Hoewel we ook vandaag weer een aantal Gaudi-gebouwen willen bekijken, komen we meer interessante gebouwen tegen. Barcelona is een stad vol architectonische verrassingen, vol met een levendige kultuur die de stad continue lijkt te verjongen.

Casa Calvet van Gaudi ligt nog dichtbij een metrostation, maar voor Finca Güell, waarvoor Gaudi de paviljoenen tussen 1884 en 1887 bouwde, moet je een heel eind lopen. En helaas is het hele park afgesloten zodat we alleen de buitenkant kunnen zien.
Vervolgens gaan we op weg naar het College van de Theresianen, ook door Gaudi ontworpen en gebouwd. Na kilometers lopen en wat rondvragen blijkt het gebouw op een heel andere plek te staan dan onze kaart aangeeft.

Het wordt een lange tippel waarbij we gelukkig onderweg ook nog andere leuke dingen tegenkwamen zoals dit kantorenkomplex, een imitatie van de hangende tuinen van Babylon.

Dan wordt het toch echt tijd voor enige rust voor onze arme voeten en dus voor de kroeg. We hebben nog steeds last van onze klim de Sagrada op, gisteren. Gelukkig ben je in Barcelona meestal niet ver van een terras of restaurant vandaan.

Uiteindelijk komen we aan bij het College van de Theresianen. Het is van buitenaf gezien wel groot, maar niet zo indrukwekkend wat vormgeving betreft als de andere gebouwen. Dit vanwege de sobere eisen die de opdrachtgevers stelden. Van binnen schijnt het echter schitterend te zijn.

Templo del Tibidabo, ten noordwesten van Barcelona is vanaf veel plekken te zien. Het lijkt op een paleis of een kathedraal, maar schijnt een pretpark of iets dergelijks te zijn. In een later jaar brengen we er wel een bezoek aan.

Na deze wel heel erg lange wandeling door de buitenwijken van de stad zijn we blij weer naar het centrum terug te kunnen, waar overal wel een metrostation in de buurt is. Maar we denken toch echt even verkeerd te zijn uitgestapt wanneer we Schotse doedelzakmuziek horen op de Placa Catalunya.

Op de Ramblas is het weer een drukte als altijd, met nieuwe standbeelden erbij. Hoewel deze levende standbeelden ondertussen in bijna iedere grote Europese stad te vinden zijn, schijnt Barcelona, en de Ramblas speciaal, toch de geboorteplek van dit fenomeen te zijn. Eigenlijk wordt 'de Ramblas' gevormd door 5 Rambla's en 2 pleinen.

Persoonlijk vinden wij de 'echte' levende standbeelden met zo'n stenen tint die ook zo stil mogelijk blijven staan het mooist, maar er zijn ook veel kleurrijke figuren bij die alleen even in beweging komen wanneer je wat geld aan hun voeten gooit. De standbeelden die niet stil kunnen staan, maken er meer een show van en zijn minder indrukwekkend.

En dan hebben we dorst! Maar een liter pint is wel heel erg groot... En ook de koffiebel is van topformaat. Daar zijn we wel even zoet mee, maar er is genoeg te zien op straat.

En het eten is perfekt! Hoewel, die baby-octopusjes zijn toch wel taai met al die tentakeltjes. Na de lange wandeling besluiten we gewoon hier lekker te blijven zitten op dit terras op de Ramblas en we genieten uren van alle langstrekkende passanten en artiesten.

's Avonds gaan we de binnenstad weer in en we raken gewoon niet uitgekeken op al die sfeervolle en drukke straatjes en pleintjes, zoals bijvoorbeeld hier de Placa del Pi.

Uiterst moe, maar ook uiterst voldaan komen we laat weer terug in onze kale, maar ruime hotelkamer. Onze tweede kamer trouwens, want in de eerste wilde de verwarming niet uit en was er geen frisse lucht, dus het was er niet uit te houden. Alsof je 's nachts in de Sahara zat... Gelukkig kregen we gisteren al deze koelere kamer.