Vrijdag 21 september, de reis naar huis
We zouden vanaf hier in één lange ruk naar huis kunnen rijden (het is 1200 kilometer), maar we doen het liever wat rustiger aan, het is tenslotte nog steeds vakantie. Daarom hebben we de hele ochtend nog om Slovenië wat te verkennen en pas vanaf 1 uur vanmiddag gaan we echt rijden.
We gaan eerst op zoek naar een plaatsje waar we nu de naam helaas van vergeten zijn, ergens in de buurt van Kropa. Onze reisgids is er nogal enthousiast over, maar ons wordt de weg steeds weer versperd door opengebroken wegen, modderstromen die de weg onbegaanbaar maken en andere ongemakken.
En bij de vele omwegen die we proberen om er te komen zien we ook steeds weer een busje met Nederlands kenteken, waarschijnlijk proberen zij hetzelfde dorp te bereiken en lukt het hun ook niet. Een tussendoorweggetje wordt al snel een modderig zandpad en uiteindelijk moeten we helemaal terug naar Kranj om weer verder te kunnen.
Dan nog maar even langs Bled en deze keer heeft de reisgids eens helemaal gelijk door te zeggen dat het een droomplaatje is. Het dorpje zelf is wel aardig maar alles draait om het meer waar de zon prachtig op schijnt.
Het water is azuurblauw en op een eilandje staat een kerkje mooi te zijn in deze omgeving. Iets naar het noorden staat een imposant kasteel op een klif boven het water. Door de vele bronnen (en de gezonde berglucht natuurlijk) is het een populair kuuroord in Slovenië.
Zelfs in deze rustige periode is het moeilijk om een parkeerplek te vinden, maar uiteindelijk komen we op een parkeerplaats bij camping Bled, aan de westkant van het meer, waar we niet alleen een fantastisch uitzicht op het meer hebben maar ook nog een kop koffie kunnen drinken. Wat een prachtplek, jammer dat we juist nu weer teruggaan naar huis... Aan de noordkant komen we langs een groot modern complex met hotels, restaurants en dergelijke; het schijnt met geld uit Libië te zijn gefinancieerd en heet daarom ook wel het Khadafficentrum.
Daarna rijden we nog naar de Vintgarkloof, 5 kilometer noordelijk van Bled. Er wordt aan de weg gewerkt en we komen op een achteraf parkeerplaatsje uit. En na een half uur lopen (Lies heeft het ondertussen al opgegeven) zie ik dan eindelijk een waterval en de toegang tot de kloof.
Normaal is dit het einde van de kloof, we zijn dus gewoon aan de verkeerde kant begonnen! Omdat ik ook nog moet betalen om de anderhalf kilometer lange houten brug door de kloof te mogen bewandelen besluit ik maar om terug te keren. De kloof ziet er prachtig uit maar zal toch echt even tot een andere keer moeten wachten. En dan zorgen we er wel voor dat we aan de goede kant parkeren!
En dan zijn we al snel weer bij de snelweg, naar Jesenice, bij Villach de grens over waar we weer tunneltol moeten betalen en nog snel een snelwegvignet voor Oostenrijk kopen. Achteraf vinden we het jammer dat we hier maar 4 dagen zijn geweest, want we hadden nooit verwacht dat Slovenië zo'n interessant en mooi land is.
Maar ons huis lonkt en de kilometers rijgen zich aaneen als we ons een weg banen door Oostenrijk. De bergen worden steeds wat minder hoog en na een tijdje zijn we echt in Duitsland, weg uit de Balkan.
Voor Munchen komen we in een lange file maar gelukkig is er een parkeerplaats waar we even kunnen uitrusten. Als de file weer wat begint te rijden schuiven we in en gaan voor Munchen al naar het noorden om meer files te omzeilen. Onze tomtom werkt ook weer hoewel die nog helemaal van slag is wat onze eigen gekozen route betreft.
De ene keer wil hij rechts, dan weer links en hij kan maar niet kiezen tussen de verschillende snelwegen die toch echt allemaal naar Groningen leiden. We gaan zelfs nog een heel stuk over een tweebaansweg voordat we het heft in eigen handen nemen. Uiteindelijk laten we de kaart en de verkeersberichten maar overheersen en zo nemen we een route over de E43 om Neurenberg en Frankfurt te vermijden waar volgens de radio nogal wat files staan.
Rond half 10 's avonds zien we langs de snelweg een motel, in Schnelldorf, waar we vriendelijk ontvangen worden. Een prima overnachtingsplek voordat we morgen naar huis rijden.
Al snel hebben we door dat dit een zeer gezond hotel moet zijn, want achter onze bedden staan anti-aardstralen-platen en briefjes op de muur maken duidelijk dat we ook onze auto kunnen laten instralen om zuiniger te rijden. Helaas, hebben we geen tijd voor...
Vroeger (nog niet zo lang geleden) hadden we de gewoonte om op de terugreis een foto van ons samen te maken, ergens onderweg. Een traditie die we nodig weer moeten instellen; we hebben het erover in de auto, maar als we eenmaal aan het rijden zijn op weg naar huis met nog honderden kilometers te gaan op snelwegen die lekker doorrijden, vergeten we toch weer zo'n foto te maken. Een volgende keer beter. 's Middags tegen 6 uur zijn we weer thuis met 7002 kilometer op de teller. We zijn heel voldaan over deze prachtige reis waarin we veel hebben gezien en gedaan maar vooral ook zijn uitgerust. Genoeg zonnevitaminen om dit jaar een winterdepressie te voorkomen!