Lies & Teije's reis website
Nog een dagje Belgrado
-
- Albanië
- Andorra
- België
- Bosnië-Herzegovina
- Bulgarije
- Cyprus
- Denemarken
- Duitsland
- Finland
- Frankrijk
- Gibraltar
- Griekenland
- Groot Britannië
- Hongarije
- Ierland
- Italië
- Kroatië
- Liechtenstein
- Luxemburg
- Monaco
- Montenegro
- Nederland
- Noord Macedonië
- Noorwegen
- Oostenrijk
- Polen
- Portugal
- San Marino
- Schotland
- Servië
- Slovenië
- Slowakije
- Spanje
- Tsjechië
- Vaticaanstad
- Zweden
- Zwitserland
- --------------------
-
- Alle puzzels
- --------------------
- Albanië
- België
- Bosnië-Herzegovina
- Cyprus
- Denemarken
- Duitsland
- Egypte
- Finland
- Frankrijk
- Gambia
- Griekenland 2014
- Groot Britannië
- Hongarije
- Ierland
- Italië
- Kroatië 2003
- Luxemburg
- Marokko
- Montenegro
- Noorwegen
- Oostenrijk
- Polen
- Portugal
- Schotland 2000 - 2003
- Slovenië
- Slowakije
- Spanje
- Tsjechië
- Zweden
- Zwitserland
- --------------------
- Nederland
- Steden en dieren
- --------------------
Maandag 12 juni, nog een dagje Belgrado
We slapen lekker lang uit en eten ons ontbijt op ons eigen terras. Na de eerste 2 reisdagen en een lange wandeldag gisteren, heb ik nog steeds veel last van mijn ribben en willen we het vandaag wat rustig aan doen dus niet de hele dag in de stad Belgrado rondhangen. Maar het lot beslist anders. Wanneer we naar het centrum rijden, is het duidelijk een stuk drukker dan gisteren. Toen was het zondag, nu is het maandag en iedereen is weer aan het werk. We rijden rond op zoek naar een parkeerplaats maar uiteindelijk gaat dat 2 uur duren!
Eerst rijden we een aantal rondjes langs de muren van het oude fort en daar is wel een parkeerplaats maar dat betekent dat we 125 meter omhoog moeten klimmen en daar voel ik me nog niet toe in staat. Zelfs niet wanneer ik me goed voel, eerlijk gezegd. We rijden dus het volgende rondje naar het oude centrum en zetten de navigatie op parkeergarages. Maar die zitten allemaal vol en zo maken we nog een rondje langs de oevers van de Sava en de Donau, onder het oude fort door.
Dit is niet echt het begin van ons bezoek aan Belgrado vandaag zoals we het hadden voorgesteld. We willen ergens in het oude centrum parkeren maar rijden nu voor de 5e keer onder het fort door in een cirkel om het oude centrum heen. We zien diverse poorten die toegang bieden tot het fort en torens die er langs staan. Het fort heeft een bijna 2000 jaar lange geschiedenis en is in de loop van de tijd flink uitgebreid. Maar wij zijn wel een beetje klaar met het feit dat we het fort alleen maar vanuit de auto zien.
Terwijl Teije rondjes draait door het centrum en de stad al goed begint te leren kennen, maak ik af en toe maar wat foto's vanuit de auto. De wegen die gisteren nog redelijk rustig waren, zijn nu vol auto's en we kruisen een paar keer een rotonde waarvan Teije zegt dat hij nog nooit zoiets heeft meegemaakt. Het is het Slavija plein en er komen 4 straten op uit maar doordat sommige rijbanen gescheiden zijn lijken het er wel 8. Er staan geen stoplichten en je moet al vroeg beslissen hoe je invoegt. Wat ben ik blij dat ik niet hoef te rijden, met al dat verkeer is het echt waanzin.
Zo komen we ook een paar keer voorbij de kathedraal van de heilige Sava, het grootste kerkgebouw van de oosterse orthodoxe kerken. Sava was in de 13e eeuw de stichter van de Servisch orthodoxe kerk. Op deze plek werd de heilige begraven maar tijdens de Ottomaanse bezetting werd zijn lichaam opgegraven en verbrand. De huidige kerk werd pas in de 20e eeuw gebouwd. Het lukt ons niet om ergens te stoppen, het verkeer is werkelijk een chaos, dus ik probeer maar wat foto's vanuit de auto te maken de paar keer dat we rond de kathedraal rijden.
We wandelen een beetje rond door het historische centrum en zoeken af en toe een terrasje op omdat het flink warm is. We willen nog wel het Tesla museum bezoeken, gewijd aan de uitvinder Nicola Tesla die veel voor de ontwikkeling van ons electriciteitsnetwerk heeft gedaan en Teije is vooral gecharmeerd van zijn ideeën over draadloze stroom. Maar alle musea zijn op maandag gesloten in Belgrado. Helaas, want het historisch museum stond ook op ons lijstje, evenals het Tito museum, de leider die weliswaar een dictator was maar ook alle bevolkingsgroepen in Joegoslavië bij elkaar wist te houden tijdens zijn leven.
Waarom weet ik niet, maar we maken vandaag erg weinig foto's terwijl we toch in een voor ons nieuwe stad zijn. Misschien omdat we wel een beetje teleurgesteld zijn over vandaag: eerst zolang moeten rondrijden en vervolgens erachter komen dat alles dat we willen zien, dicht is. Aan het einde van de middag rijden we terug naar ons appartement en betalen met de resterende Servische dinars die we hebben en wat aanvullende euro's voor de 2 nachten die we hier hebben doorgebracht. In totaal zijn we € 40 kwijt, heel goedkoop dus.
Dinsdag 13 juni 2017, van Servië naar Griekenland
De volgende ochtend zijn we op tijd weg want we willen niet al te laat aankomen. En we zitten maar uit te kijken naar de grens met Macedonië maar die komt maar niet. We hebben blijkbaar niet goed op de kaart gekeken want we dachten dat die al vlak na Niš lag maar daar versmalt Servië en is het nog bijna 200 kilometer naar de grens. De snelweg houdt ook nog eens op en moeten we een heel stuk over een tweebaansweg door de bergen. Vanaf deze weg zien we de werkzaamheden aan de nieuwe snelweg, die gaat heel mooi worden. Met dank aan de EU die veel geld investeert in het Europese wegennet, ook in (nog) niet-EU landen. Bij de grens van Macedonië voel ik me gelukkig een stuk beter dan 3 dagen geleden bij de Servische grens. We zijn redelijk snel door de douane heen hoewel de douanier nog erg moeilijk over onze autopapieren doet. Als we door mogen rijden, hebben we onze papieren nog niet terug en moeten we hem er op wijzen dat ze nog op zijn bureau liggen. Mopperend geeft hij ze door het raampje aan.
Het is voor ons de eerste keer dat we in het land Macedonië zijn en misschien heet het land binnenkort anders want Griekenland heeft een veto uitgesproken tegen het EU-lidmaatschap van Macedonië zolang het land zijn naam niet wijzigt want het is bang dat het ook aanspraak gaat maken op de Griekse provincie Macedonië. Ook is men niet blij dat het land zich de nalatenschap van Alexander de Grote toe-eigent. Overal langs de snelweg zien we grote borden met 'Alexander de Grote'-snelweg en ook het vliegveld bij Skopje is naar hem vernoemd. In de VN kon Macedonië alleen toetreden onder de naam 'Former Yugoslav Republic of Macedonia (Fyrom)'.
In de verte zien we de hoofdstad Skopje liggen, daar willen we ook nog wel eens heen maar vandaag niet. Langs de supermoderne snelweg zien we vooral landbouwgebied en dorpjes waar meer moskeeën dan kerken staan, hoewel het grootste deel van de inwoners Macedonisch-ortodox is. Zelfs de orthodoxe kerk onderscheidt zich na het uiteenvallen van Joegoslavië dus met verschillende namen. De huizen in de dorpjes zien er goed verzorgd uit maar het land wordt vooral met de hand bewerkt, we zien veel mensen in de velden en eigenlijk helemaal geen machines.
In Griekenland wordt de weg meteen een stuk slechter dan we in de vorige landen meemaakten en op de ringweg van Thessaloniki is het erg druk. Ook de weg naar Chalkidiki is altijd druk, zo weten we uit ervaring, maar we komen heelhuids in Paralia Dionisiou aan, letterlijk 'het strand van Dionisios'. We worden welkom geheten in Dionisos Palms door Michael en Vasiliki, de eigenaars van het appartement waar we vorig jaar een paar keer verbleven en het is alsof we bij oude vrienden op bezoek komen. Ik ga eerst even op bed liggen om mijn ribben wat rust te gunnen maar daarna zitten we nog een hele tijd gezellig bij elkaar.
© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 
