Lies & Teije's reis website

Naar Selkirk in de Scottish Borders


Home -> Europa -> Schotland -> Reisverslag Schotland -> 14 & 15 september 2019
Zoeken

Zaterdag 14 september, naar Selkirk in de Scottish Borders

We vertrekken vandaag uit Beauly maar we doen het rustig aan omdat we niet zo ver hoeven te rijden. Eerlijk gezegd plannen we dat altijd zo om nog even lekker te kunnen ontbijten en koffie te drinken met onze vrienden. Volgend jaar hopen we ze weer te zien en ondertussen houden we via e-mail wel contact.
Het is droog wanneer we wegrijden maar al snel begint het te regenen en voor het eerst deze vakantie hebben we een aantal uren regen achter elkaar. Tot nu toe is het voornamelijk droog geweest. We gaan naar Selkirk in de Scottish Borders, de zuidoostelijke provincie van Schotland. Door de regen stoppen we nergens voor een foto, pas na Edinburgh wordt het weer droog. Teije heeft op het laatste stuk van de route natuurlijk al wat weggetjes aangekruist waar we nog niet eerder zijn geweest.
Nieuwbouwwijk bij GorebridgeBij Gorebridge, 20 kilometer ten zuiden van Edinburgh, slaan we het eerste smalle weggetje in. Het kronkelt omhoog naar de achterkant van een heuvel vanwaar we overzicht hebben op een nieuwbouwwijk. Het was ons vorige week ook al opgevallen dat er veel nieuwbouwwijken in aanbouw zijn. Op zich niets mis mee, maar ze passen lang niet altijd goed bij het typisch Schotse karakter van de kleine dorpen en steden. Een beetje fantasieloos en zo anders dan het historische Schotland dat we kennen. We hebben ook wel eens een nieuwbouwwijk gezien met kasteelachtige huisjes, die waren typisch Schots en pasten veel beter bij het oorspronkelijke dorp.
Gatelodge bij Heriot, Scottish Borders Gatelodge bij TraquirMisschien hebben we wel te romantische ideeën over Schotse huizen maar de ouderwetse gatelodges en huisjes met torenachtige structuren erin vinden we veel leuker. En we snappen ook wel dat er behoefte is aan meer woningen die niet al te duur mogen zijn. De oudere woningen zijn natuurlijk veel slechter geïsoleerd en hebben vaak kleinere ramen maar ze zijn zoveel leuker dan de moderne architectuur die nu ook in de kleine Schotse dorpen zijn intrede doet. Hoewel, er zijn ook Schotse kastelen die we oerlelijk vinden. In Griekenland heeft men in traditionele/historische dorpen vaak de regel dat nieuwbouw in een zelfde soort stijl moet worden gebouwd. Zouden ze hier ook moeten doen!
Voorbij Fallahill nemen we de B709 naar Yarrow en we komen al snel in een vallei die typisch is voor de Scottish Borders. The Scottish Borders is één van de 32 council areas of raadsgebieden die Schotland kent. Wij zouden het een provincie noemen. Vooral het westelijke deel is bergachtig maar veel minder ruig dan in de westelijke Hooglanden. Lieflijke hellingen en glens (valleien) bepalen het landschap en de vaak lichte begroeiing toont allerlei tinten groen, vooral als de zon schijnt. Op foto's is dit landschap, in ieder geval voor ons als amateurfotografen, moeilijk goed vast te leggen maar gelukkig hebben we de rit met de dashcam opgenomen (de videolink komt hier zodra we die gemonteerd hebben).
Ons huisje in Selkirk Tuin bij ons huisje in SelkirkVia Yarrow arriveren we rond 6 uur bij ons nieuwe huisje Kilmuir in Selkirk, in het centrum van de Scottish Borders. De vriendelijke eigenaresse staat ons op te wachten en leidt ons rond door het grote en luxe ingerichte huis. Echt alles is er aanwezig, heel wat meer dan we nodig hebben en er zijn zelfs verse etenswaren zoals eieren en melk. Dan kunnen we morgenvroeg weer ons gebruikelijk Schots ontbijt klaarmaken.
Rond het huis zijn een paar zitjes en leuke stukjes tuin waar we nog even buiten kunnen zitten. Het huisje kost ons € 475 voor een week, niet al te duur voor Schotland en de prijs meer dan waard.

Zondag 15 september 2019, Selkirk en Kelso

Leuk huisje in Selkirk The Five Turrets in SelkirkNa het ontbijt wandelen we Selkirk in, we zitten vlakbij het centrum. En direct zien we al die typisch Schotse gebouwen die wij zo leuk vinden: met groffe natuurstenen gebouwd en natuurlijk torentjes die de huizen een sprookjesachtig aanzien geven. Veel van deze huizen zijn gebouwd in de zogenaamde Scottish Baronial stijl die in de 16e en 17e eeuw opkwam en vooral gebruikt werd voor kastelen. In de 19e eeuw was er een revival van de stijl en ook voor gewone huizen gebruikt in het gehele Britse rijk. Men heeft het wel eens over de Schotse vorm van gotische revival.
De rechtbank in Selkirk Het centrum van SelkirkSelkirk is een van de oudste 'Royal burghs', dat wil zeggen dat de koning in een document de stad bepaalde rechten en garanties toezegt. In de middeleeuwen stond dat gelijk aan het toekennen van stadsrechten. Bij Selkirk zijn ook de vroegste sporen van bewoning in de Borders gevonden.
De lucht is heel wat somberder dan gistermiddag en de gebouwen zoals de Scottish Court krijgen dan een wat grimmig karakter. Nu is het de rechtbank, vroeger woonde de sherrif er die zowel civiel als strafrechtelijk rechter was. De beroemde schrijver Sir Walter Scott is meer dan 30 jaar plaatsvervanger van de sherrif geweest in Selkirk.
Selkirk groeide in de middeleeuwen door de wolindustrie hoewel daar nu niet veel meer van over is behalve dat er nog steeds tartans gemaakt worden, de geruite wol zoals ook in kilts wordt gebruikt. Door de nabijheid van Engeland werd er regelmatig in de buurt gevochten en deden inwoners mee aan gevechten zoals de slag bij Flodden in 1513, de grootste veldslag tussen het Schotse en Engelse leger in de eeuwenlange strijd. Ter nagedachtenis aan deze strijd (slechts 1 man van de 80 uit Selkirk overleefde het) en aan de vele invallen die de Schotten te paard uitvoerden in Engels gebied, wordt jaarlijks een paardenrit gehouden, de Common Riding, vaak gecombineerd met allerlei andere festiviteiten. De Common Riding wordt op meerdere plaatsen in de Scottish Borders gevierd en in Selkirk altijd op de 2e vrijdag na de 1e maandag in juni. We hebben geen idee waarom dat geen vaste datum is.
Monument voor D-Day, SelkirkBlijkbaar hebben er ook soldaten uit Selkirk en omgeving meegedaan aan de invasie op de Normandische kust tijdens de 2e wereldoorlog (D-Day) gezien het oorlogsmonument en de versieringen maar we konden daar verder geen informatie over vinden. Schotten zijn altijd beduchte strijders geweest waarbij zelfs de doedelzak als wapen werd ingezet om de vijand te intimideren. In de 1e wereldoorlog namen ruim een half miljoen Schotten deel aan de oorlog waarvan ruim een kwart omkwam (en bijna 3% van de Schotse bevolking). Waarschijnlijk waren ze geen slechte soldaten maar stortten zich juist fanatiek in de vuurlinies wat zou passen bij het beeld van woeste Schotse krijgers.
Mungo Park monument in Selkirk Mungo Park monument in SelkirkIn het centrum vand e stad staat ook een Afrikaans getint monument. Het is een sokkel met Afrikaanse gravures en beelden op ieder hoek met bovenop de sokkel Mungo Park (1771 - 1806), een ontdekkingsreiziger en dokter die in de buurt van Selkirk is geboren. Voor het Afrikaans Genootschap maakte hij 2 uitgebreide expedities om de loop van de rivier de Niger vast te stellen. Over zijn eerste reis schreef hij in 1799 een boek, tijdens de tweede reis verdronk hij nadat hij met zijn uitgedunde groep probeerde te ontsnappen aan een aanval door de lokale bevolking. Van de oorspronkelijke groep van 39 Europeanen en een onbekend aantal slaven overleefde niemand het.
Het is vooral een interessant monument doordat het zo on-Schots is met de Afrikaanse afbeeldingen.
In het voormalige court house (Sir Walter Scott's Courtroom)op het centrale plein is nu een museum gewijd aan zijn leven maar ook aan dat van Mungo Park en de schaapsherder-dichter James Hogg die in de nabijgelegen Ettrick vallei leefde. In een zijstraat is het Halliwell's House Museum in een ongewoon 18e-eeuws gebouw dat deel uitmaakt van de oudste overgebleven rij woningen in Selkirk, en vertelt het verhaal van de stad en zijn lange geschiedenis, inclusief de betrekkingen met William Wallace en de Slag om Flodden. Dit kleine museum is gratis te bezoeken.
Er wordt veel gebreid rond SelkirkIn de etalages van de winkels zien we heel wat breiwerkjes. De eigenaresse van ons appartement vertelde ons dat ieder jaar rond het Walk Festival (dat net is afgelopen) diverse breiclubjes hun best doen zoveel mogelijk creaties te breien die in de straten maar dus ook in winkels te zien zijn. Een vriendin van me breit graag dus ik maak af en toe een foto van originele dingen zoals hier een heel klein ezeltje.
Na deze wandeling door Selkirk lopen we terug naar ons huisje en stappen in de auto.
Kasteel Floors bij KelsoOnderweg naar Kelso, ten oosten van Selkirk, zien we vanuit de verte een megagroot kasteel. Het is het 18e-eeuwse Floors kasteel dat meer een uit zijn voegen gegroeid landhuis is met tientallen kamers. Hier woont de hertog van Roxburghe en de Innes-Ker familie maar delen van het kasteel zijn ook te bezoeken en je kunt lange wandelingen door de tuinen maken. Wij nemen genoegen met het bekijken van de buitenkant van het kasteel, we hebben veel mooiere gezien.
Bar in Kelso Marktplein met het gemeentehuis van KelsoWe parkeren de auto vlakbij de abdij en lopen naar het centrale plein. Kelso ontstond in de 12 eeuw na de oprichting van de abdij die de bekendste toeristenattractie is. De oude stad werd in de 18e en 19e eeuw helemaal herbouwd en uit die tijd zijn nog veel gebouwen te zien. Het marktplein van Kelso is de grootste van Schotland en geplaveid met kinderkopjes. Kelso was in het verleden een belangrijke marktplaats en de straatnamen geven dat ook nog steeds aan, 2 straten die parallel aan de markt lopen heten Woodmarket en Horsemarket.
Begraafplaats achter de abdij van Kelso De abdij van KelsoOp weg naar de restanten van de abdij komen we door een park dat eveneens begraafplaats is en dat doorloopt tot binnen de muren van de abdij. Zoals op veel begraafplaatsen in Schotland staan de stenen schots en scheef. Van de abdij is niet veel meer over dan een ruïne. In 1128 werd begonnen met de bouw en het werd de grootste van de Borders. Doordat het gebouw vrijwel symmetrisch was met 2 torens en 4 dwarsschepen was het uniek in Schotland. Maar door de nabije ligging van Engeland werd het regelmatig geplunderd en verwoest om vervolgens weer opgebouwd te worden.
Oorlogsmonument naast de abdij van KelsoVeel abdijen in de buurt trof hetzelfde lot en de reden dat de meeste nu ruïnes zijn komt door de komst van de Reformatie in 1560 waarna katholieke monumenten niet meer herbouwd werden. De abdij in Kelso was vlak daarvoor, in 1545, grondig vernietigd en pas in de 18e eeuw werd een deel verbouwd tot parochiekerk. Alleen een deel van de westelijke toren en twee dwarsschepen zijn nog te zien.
Naast de abdij staat een oorlogsmonument zoals iedere Schotse stad die heeft maar deze ligt in een park vol kleurige bloemen.
Een van de vele grensovergangen met Schotland Union Bridge, een grensovergang tussen Schotland en EngelandAls we Kelso verlaten rijden we naar de grenswegen naar Engeland, even eroverheen en dan snel weer terug naar Schotland waar we meestal verwelkomd worden door borden. Maar bij een enkele overgang staat geen bord en er is zelfs een grens waar we met de auto niet verder kunnen. Hier ligt de Union Bridge over de Tweed rivier waarvan de loop de grens bepaald. Toen de brug in 1820 gebouwd werd, was het de grootste ijzeren hangbrug van de wereld met een lengte van 137 meter. Voor de opening van de brug moest men eerst 18 kilometer naar het noorden of 32 naar het zuiden reizen om de Tweed over te kunnen steken.
Een fazant vlucht voor de autoLangs de wegen zien we tientallen fazanten die als kippen zonder kop over de weg heen en weer schieten zodra ze de auto horen. Het is vaak een komisch gezicht zoals ze voor de auto uit hollen en er niet aan denken naar rechts of links te gaan. Maar zodra we uitstappen om een foto te maken, schieten de meesten snel het struikgewas in. Ze mogen ook wel oppassen want binnenkort, op 1 oktober, begint het jachtseizoen voor fazanten dat duurt tot 1 februari. Volgens de League Against Cruel Sports zouden er tot wel 100.000 exemplaren per dag afgeschoten worden.
Ingang van een landgoed bij Ladykirk Poort en gatelodge bij Stichhill in de BordersAan de Schotse kant van de Tweed liggen in het noorden uitgestrekte landgoederen en af en toe passeren we een poort met een gatelodge. Eeuwenlang vormden deze landerijen een buffer tegen de Engelsen en er waren regelmatig plundertochten van beide kanten in elkaars gebied.
Aan het einde van de middag hebben we de meeste grensovergangen gezien en de zon daalt snel. We moeten er recht tegen in wanneer we terugrijden naar Selkirk. Onderweg zien we nog een paar interessante dingen die we de komende dagen wel gaan bekijken.
We zullen later nog een video monteren van de dashcambeelden voor een kort overzicht van de dag.

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 Naar boven