Terug naar Lochinver en we verlaten Beauly

Gelukkig weet ik nog steeds onaangestreepte wegen in dit gebied te vinden en op eentje ervan komen we langs een huis waar herten voor de deur staan te grazen. Andere jaren kwamen we meestal regelmatig herten of reeën tegen maar dit jaar is het de eerste (en laatste) keer. Wel de moeite waard om even een foto van te maken.
Na 2 uur zijn we in Lochinver en we krijgen direct de dongle in handen hoewel men ons niet kan vertellen waar die gevonden is. Onze angst is een beetje dat hij een tijd in de regen buiten heeft gelegen. Na het opladen van de batterij in de auto blijkt hij het echter nog prima te doen. Gelukkig!

We zijn nu wat vroeger dan gisteren en rijden nog een heel stuk noordelijker, nog meer plekken waar we niet eerder waren. De kust is heel onregelmatig en soms is onduidelijk wat nou de zee is en wat een loch oftewel een meer. We zitten nu in de meest noordwestelijke hoek van Schotland. Alleen op het uiterste puntje bij Cape Wrath zie ik een weg op de kaart die ik niet zelf kan rijden: hiervoor moet je met een bootje vanaf Keodale naar de overkant van de Kyle of Durness vanwaar je met een busje naar Cape Wrath schijnt te kunnen.

Bij Oldmoreshore, niet meer dan een losstaande verzameling huizen en een caravanpark zien we een prachtig strand waar we met 25 graden graag even heen gegaan waren maar het is nu guur met 8 graden en het dreigt ieder moment te gaan regenen. In dit deel van Schotland zijn sowieso een aantal prachtige en lange stranden maar je ziet er nooit iemand baden wat niet zo raar is met dit weer. Badderen doen we wel weer in Griekenland.
In het dorp zien we nog een prachtige richtingaanwijzer naar waar we maar naar toe willen: here, there and everywhere.

Het is nu bijna 3 uur rijden terug naar Beauly en dat doen we via de A838. Een A-weg klinkt als heel wat maar een deel ervan is een single track road, een eenbaansweg met passeerplekken, 55 kilometer lang. We komen echter niet 1 auto tegen op het hele stuk en schieten lekker op zodat we nog voor 8 uur in Beauly zijn waar men op ons gewacht heeft met het eten, ze gingen er al vanuit dat we laat zouden zijn.

Zondag 16 september 2018, we worden met doedelzakmuziek uitgezwaaid

De volgende dag, zondag, herstel ik eerst maar eens de wifi in het gebouw, er was een apparaat gereset dat conflicten gaf. Zo, dat ook weer opgelost en daarna rijden we nog een beetje in de omgeving rond, ik heb nog wat plekken vlakbij ontdekt die we niet kennen zoals bij de plaatsjes Moy waar we nog een leuke gatelodge zien.

En ook aan de andere kant van de A9, ten oosten van Loch Ness (dat we dit jaar helemaal niet gezien hebben) zijn nog wat kleine plaatsjes en vooral smalle wegen die ik moet afstrepen op de kaart. In dit gebied, eigenlijk het oosten van Loch Ness tot aan de A9 die van Inverness naar Perth loopt, komen zelden toeristen terwijl het prachtig is om doorheen te rijden. Wij gaan dat een andere keer zeker nog eens doen.
Tegen de tijd dat Iain terug wordt verwacht zijn we weer terug in Beauly om afscheid van iedereen te nemen.

Als Iain terugkomt heeft hij de doedelzakspeler bij zich, de jonge Iain MacGillivray die hij later nog naar huis in Tain gaat brengen. Sinds vorig jaar is hij tevens de jongste commandant van de clan MacGillivray. We blijven nog een uur plakken en dan wordt het echt tijd om weg te gaan. Nog 5 minuutjes wachten, zegt Iain en wat blijkt als we naar buiten gaan: ze hebben Iain zover gekregen dat hij ons een uitgeleide zal spelen op de doedelzak. Wat ongelooflijk, dit hebben we nog nooit eerder meegemaakt, werkelijk heel speciaal en we bedanken hem hartelijk. Rachel en John, onze Engelse vrienden, zijn zelfs een beetje jaloers... Volgend jaar hopen we ze allemaal weer te zien.