Lies & Teije's reis website
De westkust van de Hooglanden
-
- Albanië
- Andorra
- België
- Bosnië-Herzegovina
- Bulgarije
- Cyprus
- Denemarken
- Duitsland
- Finland
- Frankrijk
- Gibraltar
- Griekenland
- Groot Britannië
- Hongarije
- Ierland
- Italië
- Kroatië
- Liechtenstein
- Luxemburg
- Monaco
- Montenegro
- Nederland
- Noord Macedonië
- Noorwegen
- Oostenrijk
- Polen
- Portugal
- San Marino
- Schotland
- Servië
- Slovenië
- Slowakije
- Spanje
- Tsjechië
- Vaticaanstad
- Zweden
- Zwitserland
- --------------------
-
- Alle puzzels
- --------------------
- Albanië
- België
- Bosnië-Herzegovina
- Cyprus
- Denemarken
- Duitsland
- Egypte
- Finland
- Frankrijk
- Gambia
- Griekenland 2014
- Groot Britannië
- Hongarije
- Ierland
- Italië
- Kroatië 2003
- Luxemburg
- Marokko
- Montenegro
- Noorwegen
- Oostenrijk
- Polen
- Portugal
- Schotland 2000 - 2003
- Slovenië
- Slowakije
- Spanje
- Tsjechië
- Zweden
- Zwitserland
- --------------------
- Nederland
- Steden en dieren
- --------------------
Vrijdag 14 september, de westkust van de Hooglanden
Eindelijk kunnen we naar het noordwesten, er wordt pas later regen voorspelt en dit gebied is zo mooi dat we er graag doorheen rijden ook al zijn het lange afstanden vanaf Beauly.Aan het einde van het dorpje Contin zien we alweer houtsnijkunst, dit keer een meer dan levensgrote Hooglander met allerlei andere inheemse wilde dieren erin verwerkt zoals een zalm, otter, en vosje. Prachtig zoals ze dat kunnen maken, ik wil ook wel zoiets in mijn tuin!
Wij zien het dan wel nergens regenen maar ergens doet het dat toch want op weg naar Ullapool zien we een prachtige regenboog, niet in de lucht maar geprojecteerd op de berghellingen. Donkere wolken wisselen af met blauwe stukken lucht. We hebben het al wel vaker geschreven, het zijn de luchten boven Schotland die het land kleuren. Het groen en bruin op de grond veranderen zodanig van tint als er een wolk overheen drijft dat je je in een heel ander landschap waant.
We zijn al veel vaker door dit gebied heen gereden maar toch stoppen we iedere keer weer om foto's te maken, ook al is het door de weidsheid soms maar moeilijk vast te leggen hoe imposant de natuur hier werkelijk is. We genieten er volop van maar je wilt het graag tot iets tastbaars maken, zodat je het kunt vasthouden zoals een foto. Maar niets is te vergelijken met de pracht van de werkelijkheid waar we doorheen rijden, een magisch landschap dat continue verandert onder invloed van het licht, het is nooit hetzelfde.
In Ullapool kijken we even rond of we ergens een bakje koffie buiten kunnen drinken maar terrasjes zijn niet zo aan Schotten besteed, zij zijn, heel praktisch, meer op het weer ingesteld en zitten liever binnen (voor de koffie dan). Terwijl het ook echte buitenmensen zijn als je kijkt naar de grote hoeveelheid jagers, vissers en golfers die er wonen.Wij rijden nog verder noordelijk en Teije heeft zelfs een heleboel (korte) weggetjes gevonden waar we nog nooit eerder tijd voor hadden.
Het landschap is bergachtig met opmerkelijke toppen die allemaal een eigen naam hebben in Gaelic (ik ben niet eens in staat ze uit te spreken, laat staan ze te onthouden), met vlaktes, valleien en lochs ertussen. Strahs zijn weide valleien terwijl glens juist smaller zijn. Het ziet er heel kaal uit maar dat is niet altijd zo geweest, tot in de 19e eeuw waren hier vele dorpen en zelfs stadjes en was er redelijk veel bebossing. Het uitgestrekte land was echter in handen van maar een handjevol eigenaren terwijl de bewoners de grond pachten. Tot ze werden verdreven omdat de landeigenaren meer geld konden verdienen met schapen en terwijl uitheemse soorten als de Cheviot en Blackface werden geïmporteerd werden de bewoners, soms met veel geweld, verdreven.
Deze periode staat bekend als de Clearances (circa 1760 - 1850) en het was uiteraard een stuk gecompliceerder dan ik het hier weergeef. Het leven voor de mensen was al niet zo gemakkelijk in de Hooglanden en nu werden ze ook nog verdreven terwijl de schapen het land volkomen kaal vraten. Het inwoneraantal daalde enorm, velen emigreerden naar Amerika en al snel leefden er meer schapen dan Schotten. Het noordelijke deel van de Hooglanden is er nooit van hersteld en nu is het één van de minst dichtbevolkte gebieden van Europa.
Ook tijdens het autorijden komen we zelden iemand tegen en meestal is het dan ook nog een toerist die net als wij de onherbergzaamheid verkent.Ondertussen is Teije helemaal blij met de laatste wegen die hij hier op de kaart kan afstrepen en hij vindt soms zelfs kleine afslagen die op de kaart nog geen 2 millimeter lang zijn. Ik probeer ondertussen wat filmpjes van de af en toe spectaculaire wegen te maken en we krijgen een heel gesprek over dashcams of camera's die je aan de auto kan bevestigen. Misschien ook iets voor ons want met een mobieltje filmen levert niet echt iets leuks op.
En als we dan stoppen voor een pauze in Lochinver staat daar een auto met een camera pontificaal op het dak gemonteerd. Misschien is zoiets (maar dan in de auto) echt wel iets voor ons, ook omdat we zoveel autorijden door Europa en Teije de neiging heeft om de meest afgelegen en smalle wegen op te zoeken, het liefst met veel bochten, door bergachtig gebied en langs steile afgronden (dat laatste vind ik persoonlijk iets minder leuk). Dat gaan we in Nederland eens verder uitzoeken. En dan kunnen we de mooiste beelden op de site of youtube zetten.
In Lochinver schijnt de zon volop en bij het An Cala cafe gaan we buiten zitten voor een kop warme soep en een koffie. Het is 12 graden maar in de zon voelt het heel aangenaam. Pas als we er wegrijden komen er donkere wolken aan. Ik wil even snel op internet maar Teije kan de dongle niet vinden terwijl hij toch dacht die in de tas te hebben gedaan. Mmm, zeker toch in Beauly laten liggen. En grappig, bij het uitrijden van het dorp zien we alweer een auto met camera, nu voorop de bumper vastgeplakt.
We rijden nog iets noordelijker, naar Stoer waar allerlei doodlopende wegen het schiereiland doorkruisen en we af en toe een gehucht tegenkomen maar zelden mensen zien. We proberen ons een voorstelling te maken van hoe de mensen hier leven maar het lukt ons niet echt. Tenminste, we denken vooral dat het leven hier óns niet zou lukken.Maar we zijn allang tevreden met het feit dat we de mogelijkheden hebben om zoveel te reizen en dit soort gebieden te bezoeken.
Het is al laat in de middag als we ons beseffen dat de terugrit ook nog 2,5 uur gaat duren en we nemen de 'snelste' route via Ullapool. De donkere wolken pakken zich steeds dichter samen en het laatste uur rijden we door de stromende regen waarbij het landschap bijna onheilspellend wordt. We stappen toch maar niet uit om daar foto's van te maken, het is kletsnat en er is geen kleur meer te zien in het land.
Iain bereidt zich ondertussen voor op zijn tocht van morgen naar Wales om zijn beste vriend te begraven, een vriendelijke man die wij ook wel eens ontmoet hebben. Hij heeft beloofd voor een doedelzakspeler te zorgen en is daar de afgelopen dagen druk mee bezig geweest maar je ziet dat hij het moeilijk heeft.
We wilden eigenlijk niet zo lang blijven maar we besluiten hier pas zondagmiddag weg te gaan, nadat Iain weer terug is. Al is het maar voor de morele steun.
© Teije & Elisabeth 2000 - 2023 
