Rondrijden rond Inverness

Vandaag maken we een lange autorit en we zijn al op tijd weg. We gaan naar het noorden, langs de Cromarty Firth waar de boeren hard op het land aan het werk zijn zolang het droog is. Teije zoekt weggetjes op die we nog niet gereden hebben en zo zien we in de buurt van Alness ons eerste kasteeltje of landhuis. Voor mij is eigenlijk alles wat een torentje heeft een kasteel. Zoals zoveel van dit soort gebouwen is ook deze tot een hotel omgetoverd.

De A9 is de grote weg die helemaal naar het noorden loopt en de kust grotendeels volgt, langs de Cromarty Firth en daarna over de Dornoch Firth, twee zeearmen die diep het land insnijden. Wij rijden langs de zuidkant van de Dornoch Firth naar Bonar Bridge en gaan dan het binnenland in. We komen weer heel veel leuke huisjes tegen en deze blokhut vinden we wel heel erg leuk. Het is een nieuw en behoorlijk groot huis, het lijkt me geweldig zoiets te hebben! Maar dan moet het wel op een net zo leuk plekje staan natuurlijk, midden in de natuur.

Vlakbij de blokhut zien we een bordje naar Raven's Rock Gorge dat midden in de wouden verborgen ligt. Er is een wandeling uitgezet van minder dan een uur, dat is voor ons nog wel te doen. Er is inderdaad een kloof en een waterval maar daar krijgen we niet goed zicht op. Het is wel een mooie wandeling met flinke hoogteverschillen en af en toe een prachtig uitzicht over de omgeving. Halverweg de wandeling staat een houten bank met uitgesneden dieren en bladermotieven. Zulke houtsnijkunst zien we de afgelopen jaren steeds vaker. NB: De wandelroute bestaat nu uit 2 kortere stukken nadat er een landverschuiving is geweest.

We rijden nu verder naar het westen, over de A837 en het land wordt steeds leger. Af en toe is er een dorp zoals Oykel Bridge maar we komen vooral door verlaten gebied met hier en daar een bos en heel veel meertjes. De Hooglanden zijn in de 19e eeuw vrijwel kaal gegeten door schapen, een periode die de Clearances wordt genoemd omdat de mensen weg moesten om plaats te maken voor de schapen. Een minder fraai hoofdstuk in de geschiedenis van Schotland maar daar hebben we elders op de site al vaker over verteld. Nu zien we eindeloze lichtglooiende vlakten met typisch Schotse luchten erboven.

Ondanks de verlatenheid van het land zien we langs de weg wel overal omheinde weiden ook al krijgen we vrijwel geen schaap te zien. En ook wordt het landschap her en der ontsierd door electriciteitsmasten en telefoonpalen die naar de afgelegen huisjes en gehuchten lopen. Deze foto's zijn in de buurt van Ledbeg genomen en we zien in de verte de bergen van de westkust al opdoemen. Even verderop is een driesprong (he, hebben we hier niet ooit eens een lifter meegenomen?) en daar gaan we linksaf, naar het zuiden.

De weg slingert zich tussen de heuvels door en na een tijdje zien we Ullapool in de verte liggen. Ullapool is het grootste dorp aan de noordwestkust van Schotland hoewel er maar zo'n 1.500 mensen wonen. Het is ook nog relatief jong want het werd pas in 1788 gebouwd als uitvalbasis voor de haringvangst. Nu wordt er nog steeds gevist maar er komen ook steeds meer toeristen die vanuit hier de ruige natuur eromheen willen verkennen. Er zijn prachtige bergwandelingen te maken. Wij stoppen in de haven om koffie te drinken met een kop warme soep.

We kunnen vanuit Ullapool terugrijden naar het oosten maar het is nog vroeg dus we besluiten nog een mooie route eraan vast te plakken, via het Eilean Donan kasteel. Voor de globale route van vandaag kun je op de kaart hiernaast klikken.
Het is een flinke omweg maar zeker de moeite waard. Tenminste, wanneer je van woeste natuur houdt en eindeloze weggetjes die continue draaien en slingeren. Op een enkel dorp na is er verder niet veel te zien behalve dan voortdurend de meertjes, de berghellingen, af en toe de zee in de verte en veel lege vlaktes en bossen en alles kleurt afhankelijk van het lichtspel van de wolken en de zon die er af en toe doorheen komt. Soms is het land kleurig en het water van de lochs helder, dan weer is alles donker en somber, bijna dreigend. Heerlijk om doorheen te rijden!

En wanneer je dan aankomt bij Eilean Donan is het een plaatje van een kasteel dat het landschap doorbreekt. De plek is dan ook vaak gebruikt in films waarvan Highlander en James Bond (The world is not enough) misschien wel de bekendste zijn. Wij zijn al 2 keer binnen in het kasteel geweest, dus dat slaan we vandaag over, maar we wandelen er op afstand omheen en genieten van het uitzicht. Ons laatste bezoek is al wel van 2002 dus heel wat jaren geleden. Een volgende keer toch maar weer eens binnen kijken want het kasteel is ook van binnen leuk om te bekijken.

En dat krijgen we in de warme lounge van Iain en Cathy.
We hebben een paar ontspannen dagen gehad (behalve de uren dat ik Iain met zijn automatisering heb geholpen, van wifi in het gebouw tot problemen met de mail en de telefoon). Iedere avond hebben we heerlijk warm eten gehad en gepraat met Iain, Cathy en diverse andere mensen die we ondertussen kennen in het dorp. Morgen gaan we op pad naar Mull maar aan het einde komen we hier weer terug.