Naar Kintyre en de Benmore botanische tuin

Woensdag de 18e juni maken we een lange tocht over Kintyre, een langgerekt schiereiland en we nemen de ferry van Portavadie naar Tarbert omdat we anders wel heel ver moeten omrijden. Onze eerste stop is bij Skipness Castle uit de 13e eeuw. En zoals altijd vind ik het poortwachtershuisje bij de ingang van het landgoed weer veel leuker dan het kasteel zelf dat een lomp en hoekig gebouw is. En dan ook nog een ruine. Waarom heb ik niet zo'n leuke gate lodge?

Er is een twee verdiepingen tellende woontoren en we lopen voorzichtig naar boven waar je goed kan zien hoe het dak bedekt is met leistenen en waar we een overzicht over de binnenplaats hebben. Ook dit kasteel heeft heel wat strijd gezien en heeft de eeuwen niet ongeschonden doorstaan. In eerste instantie was het van de Noormannen, later van Schotten (de clan MacDonalds) die de Engelsen steunden in hun strijd tegen Schotland. De geschiedenis van Schotland vind ik af en toe flink verwarrend maar duidelijk is dat ze wel van een potje vechten hielden.

Dan rijden we via de smalle B842 door kleine dorpjes verder naar het zuiden, naar Campbeltown waar we een terrasje opzoeken. Schotland kent maar weinig buitenterrassen en dat zal vooral komen doordat het niet zo vaak zulk mooi weer is als nu, het is bijna 30 graden! Ooit waren hier wel 30 whiskey distilleerderijen en noemde het stadje zich de whiskey hoofdstad van de wereld maar er zijn nog maar 3 van over. Men hield zich namelijk meer bezig met kwantiteit dan kwaliteit en ook de drooglegging in de VS in de 20e eeuw hielp niet mee. De drie die nog bestaan zijn Glen Scotia, Glengyle en Springbank.

We rijden helemaal naar de zuidpunt van het schiereiland en zijn zo helemaal het eiland Arran, waar we 3 jaar geleden een week waren, voorbij gereden. In de verte zien we nu Alisa Craig liggen, de top van een uitgedoofde vulkaan voor de kust van Ayrshire. De wegen gaan op en neer door de heuvels en we passeren af en toe een auto of een gehucht maar meestal hebben we de weg en het land voor ons alleen. Op een enkele koe na, uiteraard.

Bij Southend, op de zuidpunt van Kintyre, bezoeken we St Columba's Chapel, Footprints, en Holy Well, 3 plekken die volgens de mondelinge overlevering verband houden met de St. Columba, en monnik die verbannen werd uit Ierland in 563 n.c. en daarna begon met het kerstenen van Schotten. Een kapel, een voetafdruk in steen en een heilige bron maar waarschijnlijk hebben ze in werkelijkheid niets met de heilige te maken.
Via de westkant van het schiereiland rijden we terug naar het noorden en in Tarbert zien we net de veerboot vertrekken als we het haventje inrijden.

We moeten nu een uur wachten dus we rijden nog even langs het kasteel van Tarbert dat op een 30 meter hoog plateau gebouwd is, maar veel meer dan een ruïne is er niet van over. Dit gebied was tussen de 10e en 13e eeuw erg belangrijk in de strijd tegen de Vikingen en er werden toen veel kastelen gebouwd door beide partijen die elkaars kastelen ook regelmatig van elkaar afpakten tot de Noormannen in de 13e eeuw definitief werden verslagen hoewel de Orkneys en Shetlandeilanden nog een tijd in Noorse handen bleven.

De laatste dag in Kilmun is alweer zo'n prachtige dag en flink heet dus we blijven een beetje in de buurt. Slechts een paar kilometer verderop is de Benmore botanische tuin, dat een onderdeel is van de Edinburgh botanische tuinen die meerdere vestigingen heeft door Schotland heen. Benmore beslaat een uitgebreid terrein en er zijn verschillende wandelroutes. Bij de ingang is het gebied nog redelijk vlak maar een groot deel is flink heuvelachtig. We lopen eerst door de Redwood avenue, grote sequoiabomen die omzoomd worden door rhododendronstruiken.

Er zijn meer dan 300 soorten rhododendrons te zien maar ik kan ze niet van elkaar onderscheiden. Leuker vind ik het kasteeltje dat op het landgoed staat, Benmore house. We lopen er eerts voor langs maar al snel moeten we klimmen en zijn we op dezelfde hoogte als de torentjes en zien we die tussen de bomen door. Achter het kasteel wordt het terrein steeds heuvelachtiger en de plattegrond die we hebben is niet heel nauwkeurig en we hebben soms geen idee waar we zijn. We zoeken een bepaald uitkijkpunt maar vinden het niet. Er zijn veel meer paadjes dan de plattegrond aangeeft en we raken steeds verder verdwaald. We hebben al wel door dat we ons verder verwijderen van de ingang als we omhoog gaan.

Na 2 uur ronddolen gaan we op zoek naar de weg terug, dus steeds maar naar beneden. Maar dat we al zolang rondwandelen wil zeggen dat we het wel mooi vonden, dat doen we niet vaak en de keurig ingerichte tuinen bij sommige kastelen halen het lang niet bij dit bosgebied vol exotische bomen en struiken.
Aan de pijn in mijn rug kan ik wel voelen dat we veel gelopen en vooral geklommen hebben. Gelukkig staat er bij een vijver een bankje waar we kunnen uitpuffen. En daarna snel door naar de ingang waar een café is voor een kop soep en koffie. Een geweldige wandeling maar nu ben ik echt aan rust toe.

En die rust vinden we 's middags op het strand. We hebben altijd campingstoeltjes mee als we met de eigen auto reizen en die zijn wel handig op dit kiezelstrand. Zwemspullen hebben we eigenlijk nooit mee naar Schotland maar er is toch niemand die ziet dat je hier in je zwarte ondergoed zit. En het water gaan we niet in, ook al is het bijna 30 graden. We zien iets teveel kwallen op het kiezelstrand. Maar Teije met een papieren boek en ik met mijn e-reader vermaken ons prima!