In de omgeving van Dunoon, naar Bute

Op zaterdag 14 juni rijden we van Peebles naar Kilmun, vlakbij Dunoon. Hier hebben we een huisje gehuurd voor een week en we krijgen er later ook nog schitterend weer bij, zodat we regelmatig op de veranda kunnen zitten. Tenminste, wanneer de midges, de kleine en venijnige Schotse mugjes, ons niet een bezoek brengen. Vanuit deze plek gaan we de omgeving verkennen. We waren hier al eens eerder maar toen kreeg Lies een acute blaasontsteking waardoor ze zelfs naar het ziekenhuis moest en maar weinig van de regio heeft gezien.

Dunoon ligt op het Cowal schiereiland in het zuiden van de provincie Argyll and Bute, een groot gebied dat vooral bestaat uit een aantal schiereilanden aan de westkust van Schotland. We noemen het wel een provincie maar eigenlijk is het een council area, een raadsgebied. De Hooglanden zijn het grootste raadsgebied, daarna volgt Argyll and Bute. Het is een groen gebied met heel veel kustlijn. Wanneer je door het gebied reist, moet je wel met lange reistijden rekening houden. Er zijn meerdere ferries die je van het ene naar het andere schiereiland kunnen brengen.

Doordat we zo weinig foto's hebben en geen gps-gegevens, weten we niet meer precies waar we allemaal geweest zijn en waar dit leuke wit kasteeltje staat is dus ook een raadsel. Hopelijk rijden we er in de toekomst nog een keer toevallig langs. Ik streep op mijn kaart dan wel aan welke wegen we allemaal gereden hebben maar het is niet te doen om daar ook nog een jaartal bij te zetten dus aan de kaart heb ik ook niets om uit te vogelen waar dit kasteeltje staat.

De eerste paar dagen is het nog bewolkt maar niet koud. Op weg naar kasteel Carrick komen we langs Loch Goil met het dorp Lochgoilhead aan het uiteinde ervan. Het is omringd door heuvels en bergen en maakt deel uit van het Loch Lomond nationaal park, het gebied waar de inwoners van Glasgow graag heen gaan in het weekend en de vakanties. Het loch zelf wordt gebruikt door Britse onderzeeërs voor oefeningen.

Een kilometer of 5 ten zuiden van Lochgoilhead ligt kasteel Carrick als een massief silhouet op de westkust van de zeearm. Het is een 14e eeuws torenhuis en is waarschijnlijk gebouwd door de Campbell clan die hier toen de machtigste familie was. Het kasteel is aardig vervallen maar schijnt tegenwoordig privé-bezit te zijn en er zijn plannen voor restauratie. Wat ons vooral opvalt zijn de vluchtelingen (waarschijnlijk uit Syrië) die hier kamperen. We hebben geen idee hoe ze zich in leven houden en hoe ze hier terecht komen. Is er geen betere opvang?

Op de dag dat we Bute bezoeken is het stralend weer, net als in 2006 toen we hier waren. Die dag verging Lies al van de pijn (nota bene op haar verjaardag) en heeft er weinig van meegekregen dus doen we het gewoon opnieuw. Bute is een eiland en we nemen de ferry van Colintraive om de korte oversteek naar Rhubodach te maken. Vandaar rijden we eerst naar Rothesay, de hoofdstad van het prachtige eiland. Het binnenland is heuvelachtig en aan de westkust zijn mooie stranden. In totaal wonen er nog geen 7000 mensen op het eiland van 122 km².

Middenin Rothesay ligt het kasteel dat ruim 800 jaar oud is en opvalt door de ongebruikelijke ronde stenen verdedigingsmuur. Om het kasteel ligt een gracht met een moderne brug. Binnen de muren staan 4 ronde torens en een poortgebouw. De muren waren echter van zachte zandsteen gebouwd en daardoor kon in 1230 een bres in de muur geslagen worden door de Vikingen onder leiding van ene Uspak. Het is de eerste gedocumenteerde aanval van de Noormannen op een Schots kasteel.

We kunnen in de zon op een terrasje zitten en rijden daarna de hele dag nog rond op het eiland maar waar zijn toch al die foto's? Gelukkig hebben we die in 2006 wel gemaakt. Ik kan wel de laatste wegen, waarvoor we toen geen tijd hadden omdat Lies zich zo ziek voelde, afstrepen op de kaart. Ik ben wel blij dat we, net als 8 jaar geleden, weer zulk prachtig weer hebben, dan ziet Schotland er toch op zijn mooist uit.

De dag erop gaan we eerst naar de Ardkinglas Woodland tuinen bij het plaatsje Cairndow. Al in de 14e eeuw wordt er gesproken over een een boomgaard en een kruidentuin bij Ardkinglas House. Aan het einde van de 18e eeuw worden er pijnbomen en later ook coniferen geplant. Een deel van de uitgestrekte landerijen is nu een park waar je prettig kunt wandelen tussen de oude en hoge bomen. De laatste eeuw zijn er ook diverse soorten rhododendron geplant die uitgegroeid zijn tot gigantische struiken met grote kleurrijke bloemen.

De tuin wordt ook wel de tuin der kampioenen genoemd omdat hier sommige van de grootste bomen van het Verenigd Koninkrijk staan. Deze zilverspar is 250 jaat oud en de stam heeft een omtrek van maar liefst 10 meter. Maar om nou te zeggen dat het de machtigste boom van Europa is, nee, we hebben wel meer gigantische en waarschijnlijk ook oudere bomen gezien. Maar bijzonder is hij wel en er staan heel veel van dit soort machtige bomen.

Na ons bezoek aan de tuinen rijden we door naar Inveraray dat aan de andere kant van Loch Fyn ligt. Dit was van oudsher de thuisbasis van de hertog van Argyll. Ergens achter de brug op de rechterfoto ligt het imposante 18e eeuwse Inveraray kasteel verscholen maar daar zijn we eerder al op bezoek geweest. De andere belangrijke toeristische attractie hier is de Inveraray gevangenis waar je van alles over de geschiedenis van het gevangeniswezen in het Verenigd Koninkrijk te weten kunt komen.

De dag erna is het nog warmer, er lijkt zelfs een hittegolf op komst. Het is in ieder geval boven de 25 graden wanneer we de auto instappen en een beetje gaan rondrijden in de buurt. Bij Clachan of Glendaruel komen we een kerkje tegen, Kilmodan Church. Het heeft maar liefst 3 ingangen die elk naar een eigen afdeling leiden en volgens de lokale verhalen was dat bewust zo gedaan zodat de 3 rivaliserende Campbell families uit Glendaruel, Ormidale en Colintraive de kerk konden bezoeken zonder met elkaar te hoeven praten! Er zijn ook steensculpturen uit de 14e en 15e eeuw maar die foto's zijn helaas mislukt.

Daarna rijden we naar het zuiden richting Tighnabruaich en stoppen even bij het uitkijkpunt vanwaar je een majestueus uitzicht hebt over Loch Riddon en de Kyles of Bute. Vooral in het weekend is het hier vol zeilboten, als het weer meewerkt uiteraard. En voor de strandgangers werkt het prima mee: op de rechterfoto zie je op de achtergrond meerdere mensen op het strand zitten. Schotland heeft prachtige stranden maar je ziet er zelden iemand zonnebaden. Zelf zitten we ook en tijdje heerlijk in de zon langs het water.

Als we terug rijden naar ons huisje zien we een auto met trailer in het water staan, vast om een boot te water te laten of weer uit het water te takelen. Maar in de buurt is geen boot te bekennen. De Kyles of Bute zijn een zeearm dus er is hier ook sprake van eb en vloed, hopelijk heeft de chauffeur zijn auto op tijd weer weggehaald.
Bij ons huisje vullen we dagelijks het vogelvoer bij op verzoek van de eigenaar en al een paar keer is een eekhoorn op bezoek geweest die het ook aantrekkelijk eten vindt. En dit keer kunnen we een paar leuke foto's maken.