Dinsdag 10 juni, via Gent naar Yorkshire, de ergste hotelbaas ooit
Dit wordt een wat vreemd reisverslag want we zijn een heleboel foto's kwijt en ook onze aantekeningen wanneer we precies waar geweest zijn. Het heeft te maken met onze camera's die in Griekenland door een mini-tsunami in zee werden meegesleurd: eentje doet het af en toe nog een beetje maar uiteindelijk kunnen we de geheugenkaart niet meer uitlezen. En dat is jammer want daardoor missen we niet alleen heel veel foto's maar ook de gps-coördinaten waar ze gemaakt zijn. Vandaar dat we dit reisverslag op maar 4 bladzijden hebben staan met een beperkt aantal foto's die we met een nogal eenvoudig cameraatje hebben gemaakt. Van de laatste 10 dagen hebben we zelfs niet 1 foto!


In de middeleeuwen was Gent één van de grootste handelssteden van Europa die haar rijkdom dankte aan de vlas-, linnen- en wolnijverheid. De binnenstad wordt gedomineerd door 3 hoge torens, die van de Sint Niklaaskerk, de 95 meter hoge Belforttoren uit de 13e eeuw en de Sint Baafskathedraal.


We zijn hier maar een paar uur dus veel kunnen we niet bezichtigen maar de stad komt op ons lijstje om een keer een weekend heen te gaan. We vinden het altijd erg prettig om door zulke stadjes te wandelen waar de geschiedenis nog tastbaar is. De grote gebouwen zijn imposant maar we vinden vaak de smalle steegjes en oude winkeltjes en woonhuizen nog leuker.
Wat een onaangename man en hij blijft maar doorgaan zonder te luisteren. Erg schoon is onze kamer ook al niet dus we zijn blij dat we morgen weer weg gaan. Eigenlijk staan we bijna op het punt nu al weg te gaan maar het is al laat en dan moeten we weer op zoek.
De volgende ochtend worden we rond 5 uur abrupt gewekt door het jankende en indringende rookalarm. Al schreeuwend rent de hotelbaas door de gangen om iedereen naar buiten te jagen en geeft ondertussen allerlei mensen de schuld: dat jonge stel zal wel gerookt hebben of misschien jij... Maar op de binnenplaats zien we dat er een flinke rookwalm uit de keuken komt, de oude baas heeft het gewoon zelf veroorzaakt. En we zouden er niet van opkijken als hij het expres heeft gdaan. Wat een vreselijke plek. We slaan het ontbijt over en verlaten snel het hotel.
Om iedereen te waarschuwen: het gaat om het Clifton Bridge guest house in water End, York en de eigenaar heet Ferraioli. Lees eerst goed de reviews, misschien is er een nieuwe eigenaar en is het nu allemaal beter.
We rijden wat in de buurt rond en al vroeg bellen we Rachel die ons niet verwacht. Daar krijgen we alsnog ons ontbijt en we praten de hele ochtend bij want we hebben elkaar al ruim een jaar niet meer gezien.
Aan het einde van de middag rijden we verder naar Peebles in de provincie The Borders in het zuiden van Schotland waar we voor 2 nachten een kamer hebben geboekt in het Castle Venlaw hotel. Het is een echt kasteel en we hebben een prachtig hemelbed. Of het kasteelhotel nog steeds open is, weten we niet want de site lijkt niet meer te bestaan.





