Rondrijden over The Machars

Heerlijk, we kunnen weer gewoon op pad en vandaag gaan we The Machars verkennen, het schiereiland ten zuiden van Newton Stewart. Via Wigtown, een plaats die bekend staat om de vele tweehands boekenwinkels en daarom ook wel dé boekenstad van Schotland wordt genoemd, naar Garlieston aan de oostkust van het schiereiland. Garlieston is nu een wat slaperig dorpje maar vroeger was het een belangrijke haven voor de invoer van producten naar dit deel van het land en in de 2e wereldoorlog was het onderdeel van het geheime Mulberry Harbour project.

Niet ver van Garlieston ligt het Galloway House, een landhuis uit 1740 met uitgestrekte tuinen (20 hectare) aan de baai van Wigtown. Het landhuis zelf is niet te bezoeken maar de tuinen wel, hoewel ze officieel niet meer tot het grondgebied van het landhuis horen. We maken er een lange wandeling hoewel het enigszins fris is. Maar het is in ieder geval droog en na de regens die we al gehad hebben is dat wel een verademing.

De tuinen bij Engelse en Schotse kastelen en landhuizen zijn over het algemeen goed verzorgd. Vaak is er een trust opgezet om het beheer van de tuinen te garanderen want het onderhoud van zulke gebieden is erg kostbaar en nauwelijks meer te betalen door privé-eigenaren. Op dit landgoed staan ook een paar huisjes die je kunt huren en die een belangrijke bron van inkomsten voor de trust vormen.

Dan volgen we de kust naar Isle of Whithorn aan de zuidkant van het schiereiland maar uiteraard rijd ik ook nog kriskras allerlei binnenwegen langs in de hoop dat we iets onverwachts of verrassends tegenkomen, maar tevergeefs. Zoals in veel Schotse kustplaatsen vormt de haven het centrum en er is een kleine vloot van kreeftvissers.

Vlakbij het dorp staat de ruïne van de kapel van Saint Ninian uit 1300, die weer een eerdere kapel uit 1100 verving. Het was een stopplek voor middeleeuwse pelgrims die op weg waren naar de Whithorn abdij en genoemd naar Ninian, een Keltische bisschop die misschien wel de eerste christelijke zendeling in Schotland was en een groot aantal inwoners bekeerde. Hij bouwde de abdij in Whithorn en was ook de eerste bisschop van Galloway.

Iets naar het westen maken we de wandeling over het kiezelstrand naar St. Ninian's cave, een ondiepe grot waar St. Ninian als kluizenaar geleefd zou hebben. De grot is zo'n 10 meter diep en 3 tot 7 meter hoog en ook deze plek werd een bezoekplaats voor pelgrims die kruisen op de muren krasten of stenen kruisen achterlieten waarvan een aantal uit de 10e en 11e eeuw nog in het museum bij de Whithorn abdij te zien zijn.

En, zoals we in en buiten de grot kunnen zien, worden er nog steeds veel kruisjes gemaakt met de gladde kiezels van het strand. Zelf zijn we iets minder devoot en gaan strandjutten wat vooral een paar mooigekleurde gladde kiezels oplevert. Als je niet goed ter been bent is het wel een lastige wandeling hier naartoe.

We rijden kriskras nog wat door het binnenland en dan langs de westkust van The Machars weer terug naar ons huisje. We komen dit kerkje nog tegen maar we hebben niet opgeschreven waar precies en ondanks speuren op streetview zijn we er nog niet achtergekomen. Er staan ook zoveel kerken in Schotland...

Aan het einde van de dag breekt zowaar de zon door en we kunnen nog even buiten zitten op onze veranda en genieten van het groene uitzicht. Volgens de weerberichten blijft het redelijk droog de komende dagen maar wel fris.