Lies & Teije's reis website

Naar Inverness, Drumnadrochit en Ft. William


Home -> Europa -> Schotland -> Reisverslag Schotland -> 14 tot 17 mei 2013
Zoeken

Dinsdag 14 mei, naar Inverness, Drumnadrochit en Ft. William

We zijn hier twee jaar niet geweest dus we hebben heel wat te bepraten met Iain en Cathy die we al sinds 2000 kennen en waar we steeds weer terugkomen. Het Caledonian hotel in Beauly is een beetje ons thuis geworden in Schotland door de jaren heen en worden allang niet meer als gasten maar als vrienden behandeld. Gisteravond hebben we al een tijd gepraat en vanochtend doen we het lekker rustig aan en drinken uitgebreid koffie na het ontbijt.
Uitzicht over Inverness Uitzicht over InvernessDaarna gaan we even naar Inverness, we hebben altijd wel wat spulletjes die we daar willen kopen en we kennen de stad redelijk goed. Het is ook niet zo'n grote stad en het centrum is prima te bewandelen. Het is zwaar bewolkt en af en toe valt er een druppel motregen maar soms breekt ook zomaar de zon door en is het heel aangenaam.
Inverness kasteel Inverness kasteelEen echt bijzondere stad is het niet maar heeft uiteraard wel een kasteel dat nu als rechtbank wordt gebruikt. Dit is toch de doorgangsplaats naar het uiterste noorden van Schotland en was daarom altijd wel van strategisch belang. Toch schijnt het dat Inverness zich pas vanaf 2000 een stad mag noemen. De meeste gebouwen zijn uit de 19e eeuw doordat de stad regelmatig geplunderd en verwoest werd door Hooglandse clans, voornamelijk uit het noorden.
Terrasje in Inverness Terrasje in InvernessInverness heeft een paar terrasjes, een fenomeen dat niet zo bekend is als bij ons. Gelukkig weten we ze allemaal en wanneer de zon er wat langer door komt gaan we bij Little Italy zitten aan de noordkant van het centrum. Teije stroopt meteen overdreven zijn mouwen op maar je ziet de mensen erachter die gewoon een dikke jas aanhebben.
Koeien bij Drumnadrochit Koeien bij DrumnadrochitVia de oostkant van Loch Ness rijden we daarna naar Drumnadrochit om via de A833 terug te rijden naar Beauly. Teije vindt nog een doodlopend zijweggetje die we even moeten afrijden en waar we voornamelijk loslopende koeien tegenkomen.
Landschap bij DrumnadrochitDe A833 is een rustige weg die eerst heel steil omhoogloopt en dan door een vrijwel verlaten hoogvlakte richting Beauly gaat. Pas op het laatste stuk liggen er weer wat dorpjes maar vooral de zuidelijke helft is een prachtig verlaten gebied met bossen, heuvelachtige vlakten en meertjes. Er is ook nog ergens een steil en spannend weggetje dat recht op Loch Ness af gaat maar die slaan we dit keer over.
Landschap bij Drumnadrochit Landschap bij DrumnadrochitHet landschap in Schotland wordt vooral bepaald door de lucht: wat voor kleur die heeft, of er wolken zijn, hoe laag die hangen, of het regent en in hoeverre de zon erin slaagt door de wolken te dringen. Alle kleuren van het land veranderen onder de steeds wisselende hemel van Schotland en eerlijk gezegd hebben we zukke snelle wisselingen nog nooit ergens anders gezien dan in dit land. Het heeft iets magisch en zal mede de reden zijn waarom Schotland zoveel streeklegendes kent met fantastische wezens erin. Het monster van Loch Ness is voor buitenlanders wel het bekendste maar zeker niet de enige.
We zijn al op tijd terug in het hotel waar we nu ook John en Rachel aantreffen, vrienden van ons uit Yorkshire die hier altijd een weekje in mei en september verblijven. Ook met hun hebben we heel wat bij te kletsen en we maken er een gezellige avond van.

Woensdag 15 mei 2013, een korte rondrit

Zeehonden ZeehondenNa een heerlijk ontbijt blijven we eerst nog een tijdje praten met onze vrienden en besluiten daarna een kort ritje te maken in de buurt. Bij de Cromarty Firth zien we zomaar een hele groep zeehonden liggen op een zandbank. Zeehonden, maar ook dolfijnen en soms walvissen schijnen hier regelmatig te komen maar wij hebben tot nu toe alleen maar zeehonden gezien. En toch zijn we al een aantal keren naar plekken geweest waar vaak dolfijnen te spotten zijn maar in al die jaren hebben wij er nog niet 1 gezien! Dus een zandbank vol zeehonden vinden wij wel speciaal.
Ruïne Landschap in de HooglandenDaarna rijden we via Dingwall het binnenland in maar eerlijk gezegd hebben we geen idee meer waar precies. Meestal schrijven we op waar we foto's maken of nemen foto's van plaatsbordjes zodat we aan de volgorde kunnen zien waar het ongeveer was maar dit keer blijkbaar niet. Ook hebben we veel te lang gewacht met het maken van dit verslag zodat het soms gissen is.
Landschap in de HooglandenEn om de een of andere manier hebben we onze foto's tussen 2010 en 2015 ook niet goed bijgehouden want we missen nogal wat. Vooral van deze reis en die van volgend jaar weten we zeker dat we op bepaalde plekken zijn geweest die we nergens op de foto's kunnen terug vinden. Gelukkig hebben we van Schotland al duizenden foto's maar het blijft jammer.
Landschap in de Hooglanden Landschap in de HooglandenDeze landschappen zijn zo typisch Schots dat we heel wat gebieden weten op te noemen waar het er zo uit kan zien. Volgend jaar kopen we een camera met GPS zodat we altijd weten waar een foto genomen is maar daar hebben we nu niets aan. Wij genieten volop van het landschap dat ons nooit verveelt en waar we eindeloos doorheen kunnen rijden.
Terug in het hotel brengen we alweer een fijne avond samen met vrienden en bekenden door.

Donder-en vrijdag 16 en 17 mei, naar Fort William en autopech

Dit zijn 2 dagen waarvan we helaas foto's zijn kwijt geraakt. Aan de nummering kunnen we zien dat er meer geweest moeten zijn en we weten uit bonnetjes bijvoorbeeld dat we in Fort William geweest zijn en daar komen we zelden zonder foto weg. Maar waar ze gebleven zijn?
Landschap in de Hooglanden Landschap in de HooglandenHet is donderdag en dan is het markt in Fort William. Daar willen we graag heen omdat we daar regelmatig stenen beeldjes kopen voor in onze tuin. Het is ruim een uur rijden en Teije begint zich onderweg steeds meer zorgen te maken. Hij stopt een paar keer om onder de wielkasten te kijken want we horen al sinds onze aankomst hier een raar slepend geluid dat steeds wat erger wordt. Maar hij kan niets vinden en we rijden maar weer door. Bij het Commando Memorial bij Speanbridge stoppen we even voor wat foto's.
Landschap in de Hooglanden Landschap in de HooglandenZodra we Fort William inrijden stopt Teije bij de eerste de beste garage want hij heeft het gevoel dat de auto 'wiebelt'. En wat blijkt: we zijn 1 wielbout kwijt en de monteurs kunnen de ander bouten van de achterwielen er zo met de hand uitdraaien. Hebben wij een mazzel gehad! We hadden zo op de drukke A82 een band kunnen verliezen. Daar mogen we onze Volvo-garage thuis wel eens op aaanspreken, die hebben vlak voor de vakantie de zomerbanden er weer op gezet.
Landschap in de HooglandenHet echtpaar dat altijd de beeldjes maakte staat wel op de markt maar zonder beeldjes. Door gezondsheidsklachten zijn ze niet meer in staat ze te fabriceren. Jammer voor ons maar dan lopen we maar door naar het t-shirt winkeltje aan de zuidkant van het stadje waar Teije altijd wel t-shirts met nieuwe grappige teksten vindt. Maar helaas, de winkel staat leeg en is te huur, de winkel is failliet gegaan. Dan maar de starbucks in voor een kop koffie en wat gebak.
Op de terugweg komt het rare geluidje bij de wielkasten weer terug maar na een aantal keren stoppen blijkt het nu om de voorwielen te gaan. Stom, dat we daar niet aan gedacht hebben en bij de garage ook niet, die hebben alleen de bouten van de achterwielen aangedraaid. We zitten aan de drukke en bochtige weg langs Loch Ness waar redelijk hard gereden wordt maar wij proberen zo rustig mogelijk de volgende garage te bereiken die nog 10 kilometer ver weg blijkt. Daar worden de voorwielen vastgezet en dat was nodig ook, de meeste bouten kon je er zo met de hand uitdraaien. We hebben echt wel geluk gehad (en pech uiteraard).
De volgende dag gaat Teije op zoek naar een nieuwe bout en dat blijkt nog niet zo gemakkelijk te zijn. Op de dichtsbijzijnde sloperijen vinden we niks wat we kunnen gebruiken en zelfs de Volco-garage in Inverness moet de bout speciaal ergens anders vandaan laten komen. Hij laat wel alles nog eens goed aandraaien en 3,24 pond en vele uren later is onze auto weer veilig!
Ik ben vandaag lekker in het hotel gebleven en heb af en toe op het balkon gezeten. Morgen gaan we hier weg om een week een huisje in het zuiden te huren en vanavond besluiten we pas waar precies: we gaan naar Newton-Stewart in Galloway om het zuidwestpuntje van Schotland te bekijken.

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 Naar boven