Op weg naar Schotland

Zoals wel vaker rijden we eerst naar Duinkerken om vandaar de boot naar Dover te nemen. Het is ongeveer 5 uur rijden vanuit Groningen als er geen files staan en dit keer zijn we aan de vroege kant maar we mogen zo een boot eerder mee. Voor ons is dit de leukste manier om naar Schotland te gaan, met de eigen auto en niet te lang op een boot. Soms gaan we via IJmuiden naar Newcastle met een overnachting op de boot maar daar vinden we niet zoveel aan.

Van een bootreis is eigenlijk alleen het uit- en binnenvaren van een haven leuk maar de aankomst bij Dover is zeker mooier dan het vertrek uit Duinkerken. Er staat vandaag behoorlijk wat wind en we hebben respect voor de zeilers en bootjes die deze zee durven te bevaren, zij liever dan wij.

Zodra we de haven binnenvaren wordt het water rustiger en we hebben prachtig uitzicht over de krijtrotsen van Dover en het imponerende kasteel dat bovenop de rotsen ligt. Het is grotendeels gebouwd in de 12 eeuw tijdens de regeringsperiode van Hendrik de Tweede maar uiteraard waren er al oudere verstekingen omdat het een uiterst strategische plek was. Dover ligt het dichtste bij het vasteland van Europa en was daarom de perfecte plaats om Engeland binnen te vallen. Net zoals nu Dover nog steeds een belangrijke toegangspoort tot het Verenigd koninkrijk is.

De afgelopen jaren lazen we al eens over het instorten van kliffen bij Dover en nu zien we het met eigen ogen. De rotsen hier bestaan voornamelijk uit krijtgesteente waardoor ze ook zo glanzend wit zijn. Het is een zacht gesteente en er is continue sprake van erosie, normaal zo'n centimeter per jaar maar de afgelopen jaren zijn er behoorlijke stukken afgebroken en soms hele hellingen ingestort.

De volgende dag zijn we snel in Schotland en niet al te lang daarna verlaten we de snelweg om onbekende weggetjes te rijden. Dat is mijn grote project, alle wegen in Schotland ooit met de auto bereden te hebben. Ik heb een geplastificeerde kaart waar ik dat op bij houd en bij Lockerbie hebben we nog heel wat weggetjes te berijden.

De kaart ziet er best al goed gevuld uit maar er zijn nog tienduizenden kilometers te gaan en als ik maar even kan vul ik de ontbrekende stukjes in.
Het mooie van het rijden op al die kleine weggetjes die je anders snel overslaat is dat je onverwachte dingen kunt zien. Vandaag zijn het groene glooiende landschappen met schapen maar soms komen we onverwacht prachtige kasteeltjes of andere verrassingen tegen.