In The Borders

Allereerst krijgen we een heerlijk ontbijt, voor Lies fried eggs en ik neem scrambled eggs met veel toast erbij. Plus thee en koffie en ons ontbijt is kompleet. Eigenlijk is dit wel het standaardontbijt dat we in Groot Britannië nemen. Verse sinaasappelsap is ook nooit weg en soms nog wat vis erbij (dat laatste hoeft voor Lies niet echt).
Met een goed gevulde maag gaan we dan eerst het stadje bij daglicht verkennen. Het visitekaartje van de stad is de Augustijner abdij uit de 12e eeuw.

Gelukkig hebben we truien bij ons want warm is het niet, zo'n 14 graden. Ook hier is het in april droog en warm geweest dus we hopen dat de warmte nog terug gaat komen. Het is maar goed dat we nu nog niet weten dat het iedere dag alleen maar kouder en slechter gaat worden...
Aan de rand van de stad staat het kasteel want een Schotse stad kan niet zonder. Dit kasteel vervangt een oudere dat verwoest werd en diende als gevangenis. Nu is het een gevangenismuseum en 's nachts kun je er ook terecht: om spoken te zien!

Met de kaart van Schotland erbij om te zien welke weggetjes we nog niet gereden hebben gaan we op pad. Dit is niet echt een toeristisch gebied, mensen associëren Schotland meer met de Hooglanden en de westelijke eilanden. Een paar jaar geleden hebben we echter ontdekt dat de Scottish Borders een ontzettend mooi gebied is wat natuur betreft.
Al snel komen we in de grootste plaats van het gebied, Hawick. Net als de meeste Schotse plaatsen heeft Hawick een aantal kleine maar leuke musea over de lokale cultuur, geschiedenis en industrie (vooral textiel hier). Wij maken een wandeling, drinken koffie en gaan weer op pad.

Verder het binnenland in naar het zuidwesten. Er lopen niet zoveel wegen door dit ruige landschap, maar langs de wegen richting Engeland staan altijd wel kastelen of in ieder geval ruïnes die ooit de tactische inval- of uitvalroutes moesten bewaken. Door de nabijheid van Engeland is in dit gebied vaak gevochten. Lokale kasteelheren sloten echter ook nog wel eens overeenkomsten met de Engelsen zodat die toch ongehinderd Schotland binnen konden vallen. Ook kasteel Hermitage heeft zo'n kasteelheer gehad (William Douglas in de 14e eeuw). Het was toen nog een houten kasteel.

Daarna gaan we in de Cheviot Hills op zoek naar de weggetjes die naar de grens met Engeland leiden. Aan beide kanten van de grens liggen wel meer doodlopende weggetjes, maar er zijn maar twee die echt over de grens leiden. Borden heten ons in beide landen welkom, maar wij gaan toch snel weer terug naar Schotland.

In dit eenzame gebied lopen heel wat dieren los rond: schapen, koeien, zelfs varkens en kippen komen we tegen. Dat het hier kouder is dan bij ons kun je zien aan de lammetjes, die worden hier een paar weken later geboren en zijn nu nog een stuk kleiner dan in Nederland.

Het is iets warmer geworden en we lopen eigenwijs in t-shirt buiten, toch wel fris.

Op een afgelegen plek komen we een hondenasiel tegen met alleen witte husky-achtige honden (we zijn niet zulke hondenkenners, dus verbeter ons als je het wel weet). En even verderop moeten we een overstroomde weg oversteken. En dat terwijl het de afgelopen maanden ongehoord droog is geweest in Schotland. Het waterpeil kan dus ook een stuk hoger worden zoals het bord ernaast al aangeeft. Als je op de kaart kijkt zie je dat gebied dooraderd wordt door tientallen riviertjes.

We komen maar weinig verkeer tegen in dit uitgestrekte gebied maar eigenlijk ook helemaal geen terrasjes of een pub waar we even kunnen zitten; het is duidelijk totaal niet toeristisch gebied, hoewel men hier hele mooie wandelingen zou kunnen uitzetten. En het is ook zoeken naar een benzinepomp waar ze gas hebben. Als we er eentje vinden moet de pompbediende eerst een ketting van de slang halen: tegen gasdieven!

In de loop van de middag wordt het druilerig en valt er ineens een plensbui. De temperatuur zakt naar ver onder de 10 graden! Brrrr. Scott's View wordt daardoor niet zo helder als we zouden willen. Deze heuvels zijn zo'n 300 miljoen jaar gevormd door een reeks van vulkanen.
The Scottish Borders schijnt een erg aantrekkelijk gebied te zijn voor geologen maar ook die komen we nergens tegen.

In de buurt van St. Boswells wandelen we naar één van de oudste monumenten ter ere van William Wallace, een bekende Schotse vrijheidsstrijder uit de 13e eeuw. Dit standbeeld werd in 1814 geplaatst en kijkt uit over de rivier Tweed en de begraafplaats van Sir Walter Scott, nog zo'n beroemde Schot.
De avond brengen we door met een goed boek. Hoewel, ik moet toch nog even langs de pub...