Wandelen door Glen Nevis

Vandaag worden we wakker met een warm zonnetje en het is heerlijk om op ons terras te ontbijten. Het komt goed uit dat het zulk mooi weer is want we willen vandaag een lange wandeling gaan maken door Glen Nevis, een vallei vlak ten zuiden van de Ben Nevis, de hoogste berg. We hebben al eerder eens een klein stukje er naartoe gewandeld maar toen zijn we niet heel ver gekomen.

Een single track road brengt ons naar de parkeerplek vanwaar we eerst een stuk moeten klimmen. Er staan volop waarschuwingsborden dat het eerste deel niet gemakkelijk is en dat klopt ook wel, soms moet je meer klauteren dan dat je over een pad loopt. En overal stroompjes en soms watervalletjes zodat het ook nogal glad kan zijn op de rotsen. Wij zijn geen ervaren wandelaars dus doen we het rustig aan en hebben drinken en eten meegenomen voor een picknick onderweg.

Zelf moet ik rekening houden met mijn spieren, bij te veel inspanning kan ik daar weken last van hebben en daarom hebben we hier alle tijd voor uitgetrokken. En de wandeling is ook te mooi om snel doorheen te lopen. Na heel wat geklauter door het bos en langs een diepe kloof bereiken we eindelijk de vallei. Rechts zie je de Steal Falls al op de achtergrond, één van de 3 hoogste watervallen in Schotland.

Het pad vlakt af en een weidse vallei opent zich voor ons waarin de afstanden veel groter blijken dan we denken. Eerst maar even uitrusten bij de rivier en daarna over een gammele brug (in 2010 knapt 1 van de kabels en wordt de brug hersteld) waarna we recht op de Steal Falls af lijken te lopen. Maar door de weidsheid zijn we er nog een heel eind vandaan. De waterval ligt in een soort bocht waar de vallei zich naar links draait en pas om de bocht zien we de uitgestrektheid van de vallei.

Een vredig landschap ontvouwt zich voor ons en ik ben stiekem toch wel blij dat ik niet meer hoef te klauteren en klimmen. Af en toe zien we in de verte andere wandelaars maar over het geheel is het alleen maar weids en vredig. Er lopen zelfs geen schapen!

Teije wil natuurlijk nog wel even klauteren (boys will be boys!) en springt op iedere grote rots die hij ziet. Ik zoek ondertussen een plekje zonder al te veel midges om te picknicken en al snel heb ik een plekje langs de rivier. Het is prachtig weer zoals we niet vaak meemaken in Schotland. Toen we de auto verlieten was het 27 graden en door de wandeling van ruim 2 uur hebben we het niet echt kouder gekregen.

We moeten het hele stuk ook nog weer teruglopen dus na de picknick gaan we niet veel verder meer maar als je wilt kun je nog uren doorlopen. We zijn redelijk uitgeput als we uren later weer terug zijn bij de auto. Toch een hele tocht voor ons als niet-wandelaars. Dus nu eerst maar even rondrijden en een terrasje zoeken voor een kop koffie.

We gaan richting Spean Bridge waar we nog een korte wandeling maken, we zitten blijkbaar vol energie vandaag, ik verras tenminste mezelf. Het mooie weer helpt natuurlijk ook wel en last van irritante midges (venijnige muggetjes) hebben we ook nauwelijks gehad. Het komt vast van het mooie weer en we zijn pas laat terug bij onze blokhut waar we ook nog een tijdje in de zon kunnen zitten.