We blijven in de buurt van Craig

Ons huisje hoort bij Craig Highland Farm, een soort kinderboerderij met ook uitheemse dieren en ons huisje ligt aan het strand, net over het spoor. Daar gaat dagelijks een paar keer een treintje van Inverness naar de Kyle of Lochalsh langs. De machinist blaast zijn fluit eeen tijdje voordat hij de onbewaakte overgang nadert en als hij ons ziet steekt hij vriendelijk zijn hand op.

Eerst rijden we naar Strome Castle, een verlaten ruïne uit de 15e eeuw. Tot 1973 ging je naar Kyle of Lochalsh (vlak voor de oversteek naar het eiland Skye) met de Strome ferry, maar de weg gaat nu langs de zuidoostkust van Loch Carron en de veerboot vaart niet meer. Ook de bezoekers verdwenen, maar er hangt nu niet niet meer het bordje 'verboden te betreden vanwege instortingsgevaar' dat er een paar jaar geleden nog wel hing. Er is dus blijkbaar aan gewerkt door de NTS (National Trust for Scotland), de beheerder van vele kastelen in Schotland.

We rijden daarna nog verder naar het zuiden en op een bepaald moment kunnen we ons eigen huisje met een verrekijker ontwaren. Nu de ferry niet meer vaart komt er vrijwel geen toerist op deze weg, maar wij rijden hem helemaal tot het einde en de vergezichten maken het zeker de moeite waard.

Daarna rijden we de weg weer terug en verkennen de vele wegen rond Craig en Plockton aan de zuidoostkant van het zoutwaterloch. De zon heeft nu bijna alle wolken verdreven en het lijkt bijna zomer, behalve dat het niet warmer is dan 15 graden!

We rijden nog wat meer zijwegen af ten noorden van de A87, de snelweg naar Skye en we zijn blij dat we hier al zo vaak geweest zijn dat we tijd hebben voor dit soort weggetjes, want er zijn leuke plekjes te vinden die je anders over het hoofd ziet. Wat dat betreft zijn we nog lang niet uitgekeken in Schotland!

We hadden niet veel plannen voor vandaag omdat er slecht weer was voorspeld, maar nu het zo mooi is gaan we 's middags niet al te laat terug naar ons huisje en met de zon erbij ziet de omgeving er schitterend uit.

De temperatuur is al gestegen tot 19 graden en we kunnen prima buiten zitten... samen met een paar miljoen midges! Midges zijn hele kleine vliegjes die nog nooit gehoord hebben van DEET of andere insectafwerende spullen en venijnig kunnen bijten. De lama's maken zich er niet druk over en zwaaien wat met hun staart. Midges schijnen de Schotse economie tientallen miljoenen per jaar te kosten.

Maar deze plek maakt alles goed (nu het droog en zonnig is), we hebben zelden op zo'n mooie plek een huisje gehad of de tent opgeslagen. Tijd dus om wat zelfportretten te maken met deze achtergrond. En daarna weer snel wat over de armen tegen de muggen.

Het uitzicht over de baai van Loch Carron is prachtig en we krijgen er niet genoeg van, zeker niet omdat er ook getijden zijn waardoor de baai en het strand er steeds anders uitzien.We hebben een paar eilandjes voor de kust waar soms zeehonden op schijnen te zitten, maar wij zien ze niet. Wel komen hier iedere dag een paar boten met toeristen vanuit Plockton voorbij op zoek naar zeehondjes en af en toe horen we een reisleider vertellen over de lama's die hier op de kust leven.

Bij deze foto's hebben we eigenlijk niets meer te vertellen: denk dat je er zit en tegen zo'n uitzicht aankijkt. Daar kunnen wij uren naar kijken, foto's nemen en ons boek en de rest vergeten! Deze dag hebben we tientallen foto's gemaakt, alleen al van het uitzicht.

's Avonds ga ik nog even schelpen zoeken, maar het wordt na 8 uur toch al weer snel kouder en de midges blijven. Dan maar een jas aan als bescherming en wat later maak ik een kampvuurtje om bij te zitten, een goed einde van de dag, tegen alle weersvoorspellingen in. Morgen weer zo'n dag?