Donderdag 19 juni, ten noorden van Inverness
Klik hier voor de foto's en de route in GoogleEarth.
Het regent pijpenstelen als we opstaan en we blijven lang hangen in het hotel, ook omdat ik nog wat dingen moet uitzoeken voor de website van Iain en Cathy en ze moeten de nodige verhalen kwijt over de familie van Iain en zijn moeder die op sterven ligt. Over dat soort dingen kunnen we natuurlijk weinig boeiends vertellen, maar voor ons maakt het de ervaring in het land wel veel intensiever en de tijd die het kost is dan ook geen 'verloren' tijd.
Het regent pijpenstelen als we opstaan en we blijven lang hangen in het hotel, ook omdat ik nog wat dingen moet uitzoeken voor de website van Iain en Cathy en ze moeten de nodige verhalen kwijt over de familie van Iain en zijn moeder die op sterven ligt. Over dat soort dingen kunnen we natuurlijk weinig boeiends vertellen, maar voor ons maakt het de ervaring in het land wel veel intensiever en de tijd die het kost is dan ook geen 'verloren' tijd.
Pas tegen de middag gaan we op pad, eerst naar de Black Isle, een vruchtbaar gebied aan de oostkust. In dit gebied zijn nog veel Pictische overblijfselen te vinden, maar we zijn ook gecharmeerd door het landschap: uitgestrekt en vlak als in Nederland, maar toch anders en de lucht maakt het nog mooier!
Voor Shandwick komen we een staande steen tegen in glas verpakt, een Pictisch monument. De Picten waren de afstammelingen van de Kelten die in de 6e en 7e eeuw veel stenen oprichten met geometrische symbolen en dierenfiguren. In de 8e eeuw werden ineens christelijke motieven toegvoegd wat erop wijst dat ze gekerstend waren. De glazen beschutting eromheen is uiteraard van iets latere datum. Niet alleen als bescherming tegen het weer, maar ook tegen vandalen.
Bij Whiteface rijden we weer even langs de gatelodge die we ook al eerder hebben gezien. Het kasteel dat erbij hoort is waarschijnlijk Skibo Castle waar Madonna een paar jaar geleden getrouwd is met Guy Ritchie, maar we hebben nog nooit een glimp van het kasteel zelf kunnen opvangen. Dankzij Google Maps weten we nu iets preciezer waar het ligt dus kunnen we er de volgende keer op letten.
Het is wel jammer dat Schotland in GoogleEarth nog niet zo goed te zien is: ons huis in Nederland kunnen we precies aanwijzen, maar Schotland is grotendeels nog een wazig geheel waar je geen detail kunt onderscheiden, zeker niet in het noorden. Veel onbekende eilandjes in de Stille Oceaan kun je veel gedetailleerder zien. Geen idee of de concurrenten van Google het beter doen, dat gaan we nog eens uitzoeken. Wel zijn we tevreden over onze laatste aankoop, een zogenaamde geotagger waardoor we de foto's kunnen koppelen aan GoogleEarth zodat we later altijd weten waar we een foto hebben gemaakt en welke route we hebben gereden. Achteraf gezien hadden we de handleiding wel wat beter mogen lezen want het kan nog veel beter, maar we kunnen nu in ieder geval per dag de route bekijken en de plaats van de foto's, wat ook weer handig is voor de website. Tenminste, we hadden de route per dag kunnen laten opslaan, maar het is nu 1 brij die we zelf moeten ontwarren.
En natuurlijk is Google Maps ook handig voor de weggetjes die we (ik vooral) nog moeten rijden in Schotland. Zo zie we op de kaart nog een weg naar Loch Shin waar we nooit geweest zijn. Aan het einde van de weg staat een eenzaam landhuis en er moet een broch in het meer te zien zijn. Een broch is een versterkte nederzetting uit het ijzeren tijdperk, maar ondanks wat rondlopen krijgen we niets te zien. Het is weliswaar droog maar ook best koud en we doen ook niet heel veel moeite, maar gaan gauw terug naar de warme auto.
Wel stoppen we op de terugweg nog even bij de Harrods van de Hooglanden, naast de watervallen van Shin. Het is een kleine houten winkel, niet te vergelijken met de Harrods in Londen, maar wel leuk om te bezoeken en we vinden er altijd wel grappige kadootjes voor onze vrienden in Beauly. De watervallen zelf zijn bekend om de zalmen die tegen de stroom op omhoog proberen te springen maar dat hebben wij helaas nog nooit gezien, ook deze keer niet.
's Avonds hebben we een rustige avond in de pub. We komen nog wat meer oude bekenden tegen en ik heb een heel leuk gesprek met een gepensioneerde Engelsman die hier al 15 jaar woont en allerlei klusjes voor de bewoners van Beauly opknapt (hij is architect). Het is wel grappig om te zien hoeveel Engelsen zich veel beter op hun gemak voelen tussen de Schotten en ook bewust kiezen om in Schotland te wonen. De Schotten vinden het prima, maar je zult nooit helemaal bij de insiders horen, maar net als wij een onderdeel van het meubilair.