Donderdag 07 september, terug naar Argyll, Dunoon
Na uitvoerig afscheid te hebben genomen verlaten we Beauly pas tegen de middag. Het is iedere keer weer lastig wegkomen, want wat Iain en Cathy betreft kunnen we nog wel een tijd blijven. Op zich willen wij dat ook wel, maar er is nog zoveel meer dat we willen zien in Schotland!
Langs de A82 rijden we naar het zuiden en al snel zijn we Fort William voorbij. Arran laten we schieten dit jaar, we gaan nog 2 dagen de buurt van Dunoon bekijken. Het is mooi weer dus we zouden eventueel kunnen kamperen, maar eigenlijk vinden we 2 dagen te kort voor Arran
Wanneer we voorbij Ballachulish de Glen Coe willen inrijden komen we echter in een korte file te staan en al snel wordt ons duidelijk gemaakt door agenten dat we een andere weg zullen moeten kiezen, de kustweg richting Oban, omdat er een ernstig ongeluk heeft plaatsgevonden en de weg nog uren afgesloten blijft. De westkust is eigenlijk de enige optie want de eerstvolgende weg naar het zuiden gaat via Pitlochry en is een groot eind omrijden. Er zijn in het westen maar eigenlijk 2 wegen die het noorden met het zuiden verbinden.
Met deze route komen we weer langs allemaal bekende kastelen zoals Castle Stalker hiernaast, ook wel bekend als Castle Aarrrggghhh uit de film Monty Python and the Holy Grail waar de graal volgens de film waarschijnlijk nog steeds in Franse handen is. Rechts achter het kasteel staat een kleine vuurtoren, Port Appin Lighthouse, die enkele jaren geleden helemaal roze was geverfd door een vandaal. Volgens het informatiebord is de hele vuurtoren zelfs vervangen door een nieuwe .
We rijden door een fantastisch mooi landschap, zoals op zoveel plekken in Schotland. Het maakt ons hier niet zoveel uit of we een bepaalde plek vaker zien of niet, iedere keer genieten we weer volop van de ruige natuur, zeker als het zulk lekker weer is als nu. We kunnen eindelijk weer met t-shirt buiten zitten en waar kan dat beter dan aan een loch met uitzicht op de bergen.
Bij de noordpunt van Loch Awe rijden we langs Kilchurn Castle, een gerestaureerde ruïne op een eilandje in het meer en al bijna 250 jaar geleden verlaten nadat de bliksem een brand had veroorzaakt. Verder naar het zuiden zijn nog 3 kastelen te vinden, maar die zijn niet zo toegankelijk als deze. In het hoogseizoen vaart er een stoombootje naar toe.
Door de Glen Aray rijden we naar het zuiden, langs Inveraray en Loch Fyne. We gaan nu rechtstreeks naar Dunoon want we moeten ook nog een slaapplek vinden. Dunoon ligt op het schiereiland Cowal langs Loch Long, een zoutwaterloch. Veel tijd voor sightseeing hebben we niet want we proberen een hotel te vinden maar dat lukt nog niet zo snel. De meeste zitten vol, of, als er al een plaats is, we mogen niet op onze kamer roken.
Dat laatste argument brengt ons uiteindelijk naar een camping in de buurt, het Invereck Countryside Holiday Park. Een norse mevrouw onthaalt ons en vertelt dat de grond nogal nat is omdat afgelopen dinsdag de hele camping overstroomd werd door de vele regen. En inderdaad, we zakken helemaal weg in het gras en zitten bijna vast met de auto. Zelfs het droogste plekje is nog zompend nat. Net voor het donker wordt hebben we de tent eindelijk opgezet en een beetje ingericht. Buiten stikt het van de midges, de venijnige Schotse muggetjes, maar na een half uurtje zijn ze ineens ook weer weg.Het wordt 's avonds best wel koud en Lies gaat vroeg de tent in, ik zit nog een tijdje in de auto te lezen. De thermometer in de auto geeft om 11 uur nog 7 graden aan en op het nieuws wordt gezegd dat er hier en daar wat vorst aan de grond kan zijn. Gelukkig hebben we aardig wat isolatiemateriaal voor onder het luchtbed en warme dekbedden mee.