Lies & Teije's reis website

Door de geschiedenis rond Kilmartin en Loch Awe


Home -> Europa -> Schotland -> Reisverslag Schotland -> 26 augustus 2006
Zoeken

Zaterdag 26 augustus, door de geschiedenis rond Kilmartin en Loch Awe

We slapen alweer lang uit, hebben we een slaapziekte of zo? Het is vakantie, dus het maakt niet zoveel uit en sinds we ieder jaar naar Schotland gaan hebben we toch iets minder haast om alles te willen zien. Wat we nu missen doen we een volgende keer wel. Na ons klassieke ontbijt (Lies gebakken ei met toast en ik scrambled eggs met toast) is de regen bijna opgehouden, het miezert af en toe nog wat. We duiken eerst de kringloopwinkel naast het hotel in, want er staat een bordje met 'Dutch books for sale'. De helft ervan is Zweeds, en de andere helft is totaal oninteressant maar we vinden er wel een paar leuke Engelse boeken. Daarna rijden we naar Kilmartin, midden in de Kilmartin Glen, het gebied met de meeste prehistorische vindplaatsen in Schotland.
In totaal zijn er zo'n 350 prehistorische vindplaatsen in het gebied, maar ook uit de latere geschiedenis zijn veel dingen bewaard gebleven. Watertanden dus, voor wie van geschiedenis houdt. We zullen de komende dagen een aantal van die plekken bezoeken, maar we beginnen vandaag met het Kilmartin House Museum dat naast de dorpskerk staat. Zo ontvluchten we de regen en kou even.
Tombstone, KilmartinHet museum vinden we echter nogal tegenvallen. Na een 15-minuten durend filmpje (vooral achter elkaar getoonde foto's) zijn we nog niet heel veel wijzer over het gebied en de 4 zalen die we daarna mogen bezoeken zijn klein en, tja, een beetje gewoontjes, maar geven in ieder geval wat meer informatie over het gebied. We hoeven er in ieder geval niet weer heen.
Interessanter is de begraafplaats ernaast waar verschillende middeleeuwse grafstenen uit de omgeving bij elkaar zijn verzameld, de Kilmartin Crosses.
Vanuit Kilmartin rijden we naar het noorden waar we kasteel Carnasserie bezoeken, een ruïne op een heuveltop. Als we eenmaal boven zijn kunnen we een paar foto's van de buitenkant maken en dan zijn de batterijen leeg en volle liggen nog in de auto. Wel jammer, want het kasteel geeft een mooi beeld van de overgang van de 'ouderwetse' echte versterkte kastelen naar de latere kasteel-landhuizen. De paar foto's die we wel hebben komen later op de kastelenpagina.
Loch Awe Loch AweHet weer toont niet echt een verbetering af en toe valt het water weer met bakken uit de lucht dus besluiten we een rondrit te gaan maken rond Loch Awe, grotendeels nieuw gebied voor ons. We nemen eerst de smalle weg langs de oostkant van het langste zoetwatermeer van Schotland. Het meer is, zoals zoveel in Schotland, verweven in vele mythen en gemaakt door de heks Beira. Iedere dag haalde ze water uit bron op de berg Ben Cruachan, maar op een keer vergat ze het deksel terug te leggen op de bron en die nacht kwam het water als vanzelf omhoog en de volgende zag ze ineens het nieuwe meer dat erdoor gevormd was, Loch Awe.
Loch AweZe had ook een aantal meiden die zorg droegen voor andere bronnen (ook met deksels die je vooral niet moest vergeten terug te leggen op de bron) en eentje ervan heette Nessa die vlakbij Inverness een keer het deksel vergat; en ja, zo is Loch Ness ontstaan, uiteraard.
Het is lekker rustig op de weg, we komen niet veel mensen tegen en af en toe hebben we door de bomen heen zicht op het langgerekte loch waarin een veel verschrikkelijker maar onbekender monster huist dan in Loch Ness. Wij krijgen er geen glimp van te zien, het monster zal ook liever onder water blijven met dit weer.
Kasteelhotel Kasteel KilchurnAan de noordkant van Loch Awe gekomen zien we het fotogenieke Kilchurn Castle (rechts) mooi in de nevel verscholen staan, op een eiland in het loch, en aan de overkant zien we een kasteelachtig iets. Later vinden we uit dat dit een kasteelhotel is, maar natuurlijk vergeten we de naam op te schrijven! De nevel die nu over het land ligt geeft iets mystieks aan Schotland en ons het gevoel dat er nu zomaar iets magisch tevoorschijn kan komen uit die mist.
St. Conan’s Kirk Een konijnen waterspuwerEn dat gebeurt ook, plotseling rijden we langs een heel mooi gebouwtje. We zijn nog niet helemaal ingelezen in het gebied en ineens zien we St. Conan's Church, een kerkje dat met veel fantasie gemaakt is in een Normandisch-gotische stijl, maar dan rond 1900 en pas in 1930 voor het eerst gebruikt! Het is een plek waar je de rust van Schotland goed op je kunt laten inwerken en een genoegen om even rond te lopen. En zeg eerlijk, waar anders vind je een konijn als waterspuwer!
Rivier de Awe Kasteelhotel ArdanaiseigWe moeten dan helemaal langs de River Awe omrijden om de weg naar het loch aan de westkant weer te vinden. Er zijn een paar doodlopende wegen die we natuurlijk ook willen rijden en aan het eind ervan vinden we weer kasteelhotels, zoals hotel Ardanaiseig waar een trouwpartij aan de gang is met een pipeband en allemaal mannen in kilt. We draaien op de parkeerplaats met een gebaar van, sorrie, maar we waren even verdwaald...
Langs Loch Awe Haventje in Loch AweDe lucht klaart inmiddels steeds meer op en we kunnen in Kilchrenan zelfs even buiten zitten op een terras voor een kop soep en wat drinken, wel met de trui aan. Vervolgens rijden we de lange weg langs de westoever van het loch terug richting Kilmartin. De weg is smal maar het is rustig. Op diverse plekken zijn mooie wandelroutes aangegeven, maar omdat het zo koud is blijven we de meeste tijd van het landschap genieten vanuit de warme auto. We rijden ondermeer door Newyork, maar we passeren het ongemerkt, geen bordje of wolkenkrabber te zien.
Nether Largie zuidelijke cairn Temple houtcirkelTerug bij Kilmartin gaan we langs een aantal bekende en wat onbekendere steencirkels. We zullen ze hier niet allemaal opnoemen maar er zijn hele interessante bij, vooral ten zuiden van het dorp, en sommigen zijn wel 5000 jaar oud hoewel latere bewoners van het gebied er ook gebruik van hebben gemaakt zoals diverse vondsten uitwijzen. Bij Temple Wood (rechts) zijn op de staande stenen ook nog wat vage gravures te vinden, hoewel je dan wel heel goed moet zoeken.
Huis te koop!Wanneer we over de B8025 naar het zuiden rijden herkennen we ineens een leuk huisje waar we in 2000 ook al langskwamen, de East Lodge van Poltalloch House. Het staat te koop en er worden net kijkers rondgeleid. Wanneer we later op de website van de makelaar kijken zien we dat je kunt bieden boven de 325.000 pond, dus ruim 5 ton in euro's. Net iets teveel voor ons hoewel we nog even zin hadden om ook interesse te tonen...
KasteelIets verderop zien we in de verte ook nog een echt kasteel of groot landhuis liggen, maar we hebben geen idee hoe het heet of wat het precies is. Frankrijk uitgezonderd kennen we eigenlijk geen land waar de kastelen/landhuizen-dichtheid zo groot is als in Schotland. En soms zijn de wachtershuisjes erbij nog mooier dan de landhuizen die vaak veel verder op het landgoed staan. In ieder geval gemakkelijker om schoon te houden, want moet je nou met zo'n groot landhuis?
Bij Loch CrinanWe rijden de eenzame weggetjes af tot aan Loch Crinan hoewel we regelmatig fietsers tegenkomen. De zon is weer verdwenen en het voelt buiten erg koud aan. Maar het landschap blijft gewoon schitterend. Toen ruim 7000 jaar geleden de eerste mensen zich hier vestigden moeten zij waarschijnlijk hetzelfde idee gehad hebben... Hard werken maar iedere dag een mooi uitzicht!
Huis in DunaddWe hebben vandaag al heel wat gezien maar op weg naar het hotel komen we ook nog langs Dunadd, op het eerste gezicht een heuvel met een huisje er tegenaan gebouwd. Maar in werkelijkheid stond hier een fort dat enige tijd de hoofdstad was van het koninkrijk Dalriada, gesticht door Ieren in de 6e eeuw. Het schijnt dat de zogenaamde 'echte' Schotten vooral Iers bloed hebben en de oorspronkelijke Picten (die natuurlijk andere inheemse volkeren hadden verdrongen) van hun plek hebben verdreven. The beroemde Stone of Destiny, die tegenwoordig na en eeuwenlang verblijf in de Westminster Abbey in Londen weer in Edinburgh ligt, is volgens de verhalen hier al gebruikt voor kroningsrituelen.
Fort Dunadd, ruïne Uitzicht vanaf fort DunaddEr is nu alleen nog een ruïne over van het fort dat we langs glibberige paden kunnen bereiken. Het begint langzaam steeds harder te regenen en we kunnen het beroemde silhouet van een wild zwijn dat hier te zien is niet vinden, wel wat inscripties en gravures. Het is een mooie strategische plek en werd allang voor de Ieren door Picten gebruikt als fort.
We hebben vandaag heel wat geschiedenis gezien en mooie natuur maar het gaat steeds harder regenen en hoezeer we ook bewondering hebben voor de magische plekken uit het verleden, het comfort van het heden trekt ons toch ietsje meer aan. We rijden terug naar Lochgilphead en na wat boodschappen te hebben gedaan in de grote supermarkt gaan we lekker naar onze warme kamer om wat te eten en te lezen. Voor vandaag hebben we genoeg gezien!

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2025 Naar boven