Zaterdag 07 mei, naar het noorden, Castle of Mey
Het lijkt wel alsof het iedere dag kouder wordt en ook vallen er steeds vaker wat buien wanneer we naar het noorden rijden. We zijn redelijk laat vertrokken nadat we nog lang hebben gekletst met Iain en Cathy, maar we willen ook nog wat zien van dit mooie land. En hoewel we hier al vaak zijn geweest, zijn er nog heel wat dingen te doen en te zien.
We rijden naar het noorden, richting Wick, want ook hier liggen nog onontdekte plaatsen voor ons. Af en toe worden we overvallen door een pittige bui, maar bij een van de brochs langs de kust wil Teije toch even er naar toe. Hij moet een heel eind lopen naar deze prehistorische nederzetting, ooit een toren gebouwd in het begin van de jaartelling met overblijfselen van kleinere stenen hutten erom heen. De toren zelf diende als bescherming waar mensen zich konden terugtrekken bij overvallen van naburige stammen.
Maar net als hij wat meer foto's wil maken, zijn de batterijen van de camera op, en het is een heel eind om even heen en weer naar de auto te lopen. Zo komen we ook nog bij een steencirkel die ruim een mijl lopen is door het open veld en in de kou zien we daar dit keer toch maar van af. De thermometer in de auto geeft aan dat het tussen de 5 en 8 graden is! Brrrr.
Vanaf de broch heb je wel een mooi uitzicht op het kasteel Dunrobin bij Golspie. Hier zijn we vorig jaar al geweest en hebben toen van dichtbij mooie foto's gemaakt. Vandaag slaan we dat dus even over, want we willen een ander kasteel bezichtigen vandaag.
Wel gaan we naar de Hill o'many Stanes, maar we zijn niet goed voorbereid: we dachten dat het een soort van Stonehenge van Schotland was, maar niets is minder waar. Het blijkt een verzameling van lage stenen te zijn (oorspronkelijk ruim 600, nu nog 200) die in meer dan 22 rijen zijn opgesteld in het veld en waarvan de betekenis onduidelijk is. De ouderdom wordt geschat op 4000 jaar! Een heel werk en het zal dus zeker een belangrijke plek geweest zijn gezien de moeite die men eraan besteed heeft.
Behoorlijk verkleumd vervolgen we onze weg naar Wick waar we even boodschappen doen en pauzeren. Wick ziet eruit als een leuk plaatsje, zeker wanneer het niet regent. Hier moeten we zeker nog een keer terug komen en een middagje rondlopen. Nu is het koud, nat en winderig en niet echt lekker slenterweer.
Nu duiken we gauw een pub binnen om weer wat warm te worden en wat te drinken. Als we naar buiten komen schijnt de zon weer volop, maar nog steeds is het erg, heel erg koud. Zelfs de Schotten zijn verbaasd dat het in mei zo koud kan zijn! We hebben in maart wel eens betere temperaturen meegemaakt.
Aangezien we vrij laat zijn vertrokken, kunnen we lang niet alles zien en doen wat we gepland hadden, maar dat geeft niet, wat ons betreft komen we hier nog wel eens terug. Dan moeten we maar een hotelletje nemen in de buurt, misschien wel in Wick zelf, zodat we wat meer kunnen bekijken. We rijden over smalle wegen nog verder naar het noorden, tot aan de kust.
Cathy heeft ons verteld dat ze zo graag eens het kasteel van Mey zou willen zien, waar de Queen-Mother Elizabeth ieder jaar een tijdlang doorbracht tot aan haar dood een paar jaar geleden. Wij zijn nog net op tijd om het kasteel van binnen te bezichtigen en het schijnt Holland-day te zijn, vandaag zijn er alleen nog maar Nederlanders geweest.
Binnen mag niet gefotografeerd worden, maar ook van buiten is het kasteel fotogeniek. Eenmaal binnen lijkt het kasteel nog bijna bewoond en daarbij ook heel geriefelijk en knus, anders dan andere, grotere, kastelen. In ieder vertrek staat een gids die ons uitgebreid vertelt over de geschiedenis en de voorwerpen die er staan. Het kasteel is sinds kort toegankelijk voor publiek, maar wordt af en toe gesloten omdat prins Charles er dan een weekje of twee doorbrengt.
We zijn bijna een uur binnen en de rondleiding is zeker de moeite waard. Het is net alsof je een nog bewoond kasteel bezoekt in plaats van een plek die alleen nog maar in de geschiedenis een plaats heeft. We kunnen het ieder aanbevelen, wat men ons in het kantoortje waar de tickets verkocht worden, ook nog eens nadrukkelijk vraagt! Wanneer we vertellen dat we een website hebben met onder andere een kastelenpagina, krijgen we ineens allerlei ansichtkaarten en souvenirs gratis in handen gedrukt. Foto's en een link naar de website van het kasteel volgen binnenkort op de kastelenpagina.Daarna volgt de lange weg terug naar Beauly. Het is rustig op de weg en minder dan 2½ uur later zijn we weer 'thuis'.
Het is zaterdagavond en de pub zit vol. We praten weer heel wat af, maar na middernacht blijft een klein gezelschap over en Teije leert een bepaald kaartspel waarmee ze tot diep in de nacht doorgaan. Dat wordt weer een latertje morgenochtend!
Zondag 08 mei 2005, even op stap in Inverness
En inderdaad, het is niet vroeg meer wanneer we eindelijk aan het ontbijt zitten. Maar dat geeft niet, we hebben niet zoveel plannen voor vandaag. Terwijl we koffie drinken met Iain en Cathy horen we ineens doedelzakspelers in de straat. Het is een parade met onder andere oud-strijders uit de tweede wereldoorlog die V-i-E day herdenken. Eerst snappen we het niet, vie-ai-ie-day, wat is dat? Maar het blijkt een afkorting te zijn voor Victory in Europe-day, de herdenking in de UK van het einde van de 2e wereldoorlog.
Het belangrijkste wat we vandaag willen doen is naar Inverness om te kijken of we een leuk Schotland t-shirt voor onze kleindochter Esmée kunnen vinden. Supermarkten zijn 's zondags in Schotland gewoon open, en in een stad nog wel meer winkels. Ook is Inverness, als de grootste stad in de Hooglanden, best een aantrekkelijke plaats om wat rond te lopen.
Hoewel het nog steeds erg koud is, schijnt de zon wel steeds en is het prettig rondwandelen in deze niet al te grote stad. Het uitzicht over de rivier is prachtig en ook het kasteel ligt er mooi bij. We kunnen zelfs buiten op een terrasje een kop koffie drinken, maar dan wel met de winterjas aan!
Vanuit Inverness (waar we weggaan zonder t-shirt) rijden we een stukje langs Loch Ness om daarna de heuvels ten westen ervan in te gaan, een mooi gebied met hele steile en smalle weggetjes en verscholen dorpjes. Gelukkig is er niet veel verkeer want op een single track road met een steigingspercentage van meer dan 20% kom ik niet graag een andere auto tegen. De brem (en vooral stekelbrem) staat in bloei en kleurt de heuvels geel.
Op de hoogvlakte die ten westen van Loch Ness ligt, zijn allerlei sporen van prehistorische nederzettingen te vinden, zoals de resten van woningen zoals hiernaast afgebeeld. We zoeken er even naar, maar meer dan sporen in de grond die de omtrek aanduiden, zien we niet. Maar zo zijn er overal in Schotland veel plekken waar je nog iets van een oude beschaving kan ontdekken, meer dan in de toeristische folders of op kaarten worden vermeld.
Niet al te laat zijn we weer in Beauly terug, want we willen nog wat foto's van het hotel nemen voor de website die we hebben gemaakt voor het Caledonian hotel. Veel komt er niet van, want al snel zitten we met ons allen in de bar te praten en te drinken en al gauw komen ook de eerste klanten weer binnen.
Het hotel staat hier al een paar honderd jaar en was oorspronkelijk een herberg waar de postkoets stopte en paarden verwisselde. Het is een groot gebouw en vergt veel onderhoud en met alle nieuwe regeltjes die eraan zitten te komen voor hotels vrezen Iain en Cathy het ergste. Een vergunning voor het verbouwen van de pub op de begane grond laat al meer dan een jaar op zich wachten om allerlei bureaucratische redenen. Maar ook al is het geen 5-sterren hotel, wij zouden nergens liever zitten!
Morgen vertrekken we weer na een paar fijne dagen bij onze vrienden hier, en ondertussen hebben we ook nog weer wat nieuwe dingen gezien. We willen vandaag wel vroeg naar bed, maar het lukt niet. We leren nog domino spelen, een echte en serieuze rage hier en zijn daar tot bijna 2 uur 's nachts mee bezig. Dat wordt weer verplicht uitslapen!