Zaterdag 22 juli, Glen Affric, Inverness en laatste avond in Beauly
De lange ritten hebben we nu wel gehad. Na eerst wat rondhangen in Beauly bezoeken we op ons gemak Inverness om daarna nog een klein beetje rond te toeren. Op de foto het dorpsplein van Beauly.
Het is een mooie dag om nog even naar Glen Affric te gaan en wat rond te wandelen. Aan het einde van de Glen kan men korte of lange wandeltochten maken in dit schitterend gebied dat uitkomt bij Loch Affric (de foto hiernaast is een ingescande ansichtkaart).
Het is een mooie dag om nog even naar Glen Affric te gaan en wat rond te wandelen. Aan het einde van de Glen kan men korte of lange wandeltochten maken in dit schitterend gebied dat uitkomt bij Loch Affric (de foto hiernaast is een ingescande ansichtkaart).
In de pub is het 's avonds niet zo druk als de avond tevoren, maar nog druk genoeg; het is tenslotte zaterdagavond. We kunnen dus mooi nog een paar foto's maken van Iain en Cathy en ook Archie, een trouwe stamgast.
Na sluitingstijd willen Iain en Cathy dat we nog even blijven zitten, maar dat even wordt al gauw een paar uur. We hebben het ontzettend getroffen dat we deze lieve mensen ontmoet hebben.
Wat men ook over Schotten beweert, over het algemeen hebben wij ze leren kennen als hartelijke mensen. Soms wat schuw in het begin en je moet gewoon wat langer met ze in gesprek zijn. Maar wanneer je er eenmaal 'bij hoort' komen ze helemaal los. Bij ons kunnen ze niet meer stuk!
Wat men ook over Schotten beweert, over het algemeen hebben wij ze leren kennen als hartelijke mensen. Soms wat schuw in het begin en je moet gewoon wat langer met ze in gesprek zijn. Maar wanneer je er eenmaal 'bij hoort' komen ze helemaal los. Bij ons kunnen ze niet meer stuk!
Zondag 23 juli 2000, terug naar Strathyre
Het is laat geworden afgelopen nacht, heel laat, maar ook erg gezellig. Gelukkig hebben we geen haast en kunnen rustig nog laat ontbijten en daarna in de pub een potje koffie leegdrinken met Iain en Cathy. Het kost moeite om afscheid te nemen van deze hartelijke mensen en we beloven dan ook om ooit terug te komen. Snel nog wat fotootjes nemen die voor het merendeel mislukken omdat Teije de kamera te snel openmaakt wanneer het rolletje vol lijkt: overbelicht! Volgend jaar beter.
We hebben nog alle tijd om naar Strathyre te rijden en slaan bij Dalnacardoch van de hoofdweg af het binnenland in. Via Trinafour en langs Loch Tummel genieten we nog even van de smalle weggetjes en de ongerepte natuur. Het wordt steeds zonniger en via Castle Menzies komen we bij Aberfeldy. Langs de rivier Tay komen we al snel bij Loch Tay.
De weg wordt weer een single track road en het gebied is heuvelachtig. Hoog boven het meer, door de bossen heen, wordt dit een sprookjesrit. De zon schijnt door de bladeren en waaiert af en toe helemaal uit over de weg; om de 100 meter is er weer een nieuw heuveltje en iedere keer weer afwachten of er geen tegenligger aankomt. We hebben al veel moois gezien, maar deze weg afrijden terwijl de zon zo door de bladeren glinstert is toch ook wel een heel bijzondere ervaring. Het Loch is 'maar' 23 kilometer lang, maar we hebben het gevoel dat het uren duurt voor we er voorbij zijn. Daarna zijn we, toch weer veel te snel, bij Strathyre, waar we voor de derde keer door Terry en Lorna in het Ben Sheann hotel worden verwelkomt. Onze laatste nacht in Schotland; nou ja, niet echt de laatste..
Maandag 24 juli 2000, Strathyre - Newcastle
We hebben de tijd tot het einde van de middag dus blijven we zolang mogelijk in Schotland plakken. Toch zijn we de grens over voor we het weten. Hoe verder we wegtrekken, des te somberder wordt het weer.
Maar ook in Engeland staan kastelen, dus die pikken we nog even mee.
Rechts zie je Bamburgh Castle, in de 12e eeuw gebouwd om binnenvallende Schotten tegen te houden. Maar ook daarvoor stond er al eeuwen een ouder fort.
Maar ook in Engeland staan kastelen, dus die pikken we nog even mee.
Rechts zie je Bamburgh Castle, in de 12e eeuw gebouwd om binnenvallende Schotten tegen te houden. Maar ook daarvoor stond er al eeuwen een ouder fort.
Aan het eind van de middag rijden we ons schip op en installeren ons gemakkelijk in een barretje. Tot we toch maar weer eens gaan proberen nog wat slaap te krijgen.
We hebben nu al heimwee naar Schotland, maar we zijn vooral heel blij dat we nu eindelijk het land hebben gezien. Zo'n vakantie gaat gewoon veel te snel voorbij.
We hebben nu al heimwee naar Schotland, maar we zijn vooral heel blij dat we nu eindelijk het land hebben gezien. Zo'n vakantie gaat gewoon veel te snel voorbij.
Dinsdag 25 juli 2000, aankomst in IJmuiden en terug naar huis
Ook Lies heeft wat geslapen, dus altijd nog heel wat meer dan op de heenreis. Teije is volkomen uitgerust en heeft weer eens geslapen als een roos. We rijden vanaf IJmuiden rechtstreeks naar huis, veel reden om van het landschap te genieten hebben we niet, want eerlijk gezegd vinden we Nederland wat dat betreft toch wat saai vergeleken met de meeste andere landen. O ja, iedere keer doen we weer ons best, maar dan denken we weer aan al die pracht die we op reis hebben gezien. Zucht, wanneer mogen we weer weg?
Na deze reis is het wel duidelijk: we hebben ons hart aan Schotland verloren en hoevele andere reizen we ook nog moeten maken, hier komen we zeker terug!
Al die nog onbekende plekken op de kaart wachten er gewoon op om door ons ontdekt te worden.
En dat dat gebeurd is bewijzen de latere reisverslagen wel. Daar vind je uitgebreidere verslagen en mooiere foto's. Toch hopen we dat dit korte verslag van onze eerste reis naar Schotland je wel heeft duidelijk gemaakt hoe mooi Schotland is en hoe verknocht wij eraan geraakt zijn.
Al die nog onbekende plekken op de kaart wachten er gewoon op om door ons ontdekt te worden.
En dat dat gebeurd is bewijzen de latere reisverslagen wel. Daar vind je uitgebreidere verslagen en mooiere foto's. Toch hopen we dat dit korte verslag van onze eerste reis naar Schotland je wel heeft duidelijk gemaakt hoe mooi Schotland is en hoe verknocht wij eraan geraakt zijn.