Zaterdag 21 juni, een wandeling door Zakopane en een rit door de omgeving
De dag begint vandaag weer regenachtig, maar echt koud is het niet. We willen met de kabelbaan vanuit Zakopane graag wat hogerop, maar we besluiten eerst wat rond te rijden door de streek in de hoop dat het vanmiddag wat warmer wordt. Allereerst rijden we door Zakopane zelf heen en Teije is stomverbaasd. In 1983 was hij hier al een keer en in 1986 nog een keer. Toen was het een toeristisch. maar klein dorpje. Nu is het een groot, uitgestrekt en zeer toeristisch stadje geworden vol nieuwbouw, hotels en pensions.
Vanuit Zakopane rijden we eerst naar het westen en vervolgens iets naar het noordoosten, naar de stad Nowy Targ. Dit gebied bevindt zich net noordelijk van de Tatra en het land is heuvelachtig. We zitten wel op een hoogte van zo'n 500 tot 800 meter en het is dan ook koeler dan op de laagvlakten meer naar het noorden.
In Nowy Targ is een reusachtige markt aan de gang en we besluiten er een uurtje overheen te slenteren. En alweer worden we een parkeerplaats opgeloodst, dit keer voor maar 3 Zloty. Het valt werkelijk op dat je vrijwel nergens gratis kunt parkeren. De Polen hebben dat in ieder geval al goed geleerd van het kapitalistische westen. Het geld gaat echter naar privé ondernemingen en niet naar de gemeente.Het is ondertussen weer aangenaam warm geworden en we vervolgen onze weg naar het oosten, onder andere door het bosrijke Pieniny nationale park. Via kleine gehuchten en smalle weggetjes komen we op prachtige plaatsen.
Bij Niedzica beklimmen we 303 treden (gisteren ruim 800 naar beneden, dus we hebben nog wat omhoog te gaan) naar een burcht uit de 14e eeuw. In de 17e eeuw trouwde de kleindochter van de laatste Incakoning, prinses Umina Atahualpa, met de toenmalige eigenaar. In 1946 werd een riemenbundel ondekt waarin in knopentaal een tekst was aangebracht, maar deze is verloren gegaan toen het Russische leger de inventaris verbrandde.
Geruchten willen dat deze bundel het testament bevatte waarin de vindplaats van de Incaschat misschien wel werd genoemd.
We rijden vervolgens richting de Slowaakse grens en er blijken ook wegen te zijn waar wel een grens is met slagbomen, waar je toch niet verder kunt omdat er geen personeel zit. Bij het plaatsje Lysa Polana is wel een grensovergang maar daar staat nu een file van enkele kilometers. Daar willen we morgen langs, hopelijk werken ze dus een beetje door. Geruchten willen dat deze bundel het testament bevatte waarin de vindplaats van de Incaschat misschien wel werd genoemd.
Vanaf deze kant hebben we een prachtig uitzicht op het Tatragebergte hoewel de hoogste toppen (tot 2499 meter) verborgen blijven in de wolken.
Aan het einde van de middag slaat het weer een paar keer totaal om: dan weer lekker warm met zon, dan weer regen met een koude wind. We besluiten maar af te zien van het kabelbaantje de bergen in, want boven schijnt het bijna te vriezen.
Aan het einde van de middag slaat het weer een paar keer totaal om: dan weer lekker warm met zon, dan weer regen met een koude wind. We besluiten maar af te zien van het kabelbaantje de bergen in, want boven schijnt het bijna te vriezen.
We lopen nog een tijd door de winkelstraten van Zakopane die bijna niet onder doen voor de Ramblas in Barcelona. Zelfs menselijke beelden hebben ze hier. En leuke houten huisjes, natuurlijk.
We eten wat soep en na een lange wandeling door het kleurrijke centrum neemt Lies nog een wafel met dikke klodders slagroom en chocoladesaus. Heerlijk, zoals je ziet.
Hoewel de Polen nog geen zomervakantie hebben is het razend druk in het dorp met wandelende en shoppende mensen. Ook hier is een uitgebreide markt en we kopen wat souvenirs om onze laatste Zlotys uit te geven. Het is ondertussen stukken kouder geworden en we gaan vroeg terug naar onze motelkamer, ons voorbereiden op Slowakije.