Zaterdag 12 juli, twee dagen in (warm) Wenen
We hebben heerlijk geslapen in het toch wel luxueuze hotel en we genieten nog even van de ochtendzon die verdwijnt zodra we wegrijden. De hoge bergen waren gisteren al uit het zicht verdwenen en nu gaan de hoge heuvels langzaam over in lage heuvels; af en toe zien we zelfs hele vlakke stukken.
Om 11 uur zijn we al op de camping in Wenen en er is nog flink veel plek op het tententerrein. Er valt nog een buitje en dan breekt de zon door. Het is weer lekker heet wanneer we de tent op zetten. Maar al gauw hebben de bus en de metro ons naar het centrum van Wenen gebracht en zitten we op een terrasje wat uit te puffen.
Wenen is een barokke stad vol gebouwen uit de 18e en 19e eeuw. Alles is groots en pompeus en we zullen jullie niet te veel vermoeien met foto's van dergelijke imposante (maar vaak ook wel lelijke, vinden wij) gebouwen.
Verborgen op en in al die monumenten zijn wel leuke details te vinden waar we wat foto's van tonen. Deze dames in Oud-Griekse stijl zijn te vinden op een paleis tegenover het keizerlijk paleis.
Verborgen op en in al die monumenten zijn wel leuke details te vinden waar we wat foto's van tonen. Deze dames in Oud-Griekse stijl zijn te vinden op een paleis tegenover het keizerlijk paleis.
Over Wenen als stad en de geschiedenis ervan valt veel te vertellen, maar ook daar zullen we hier niet aan beginnen. Daarvoor kun je beter een reisgids kopen.
Met een plattegrond in de hand lopen we van monument tot monument en staan af en toe stil bij een bijzonder beeld. Al die gebouwen op een kluitje is een beetje teveel van het goede en vaak zijn we de naam of functie ervan al vergeten wanneer we er nog niet eens voorbij zijn.
Met een plattegrond in de hand lopen we van monument tot monument en staan af en toe stil bij een bijzonder beeld. Al die gebouwen op een kluitje is een beetje teveel van het goede en vaak zijn we de naam of functie ervan al vergeten wanneer we er nog niet eens voorbij zijn.
Vermoeide Lies, uitgeruste Lies. We lopen uren en we merken pas dat we bekaf zijn wanneer we weer even gaan zitten. Gelukkig is de zon weer weg en is het niet al te heet weer.
Ook de winkels in het voetgangersgebied zijn gigantisch en er is een overvloed aan gedenktekens zoals deze pestzuil (op de kleine foto nog niet goed te zien). Een dergelijke zuil die werd geplaatst om een pestepimedie te gedenken hebben we ook veel in Hongaarse stadjes gezien.
Op het plein bij de kathedraal vertonen vele artiesten hun kunsten, zoals dit levend standbeeld. Het is een drukte van belang, maar we hebben de indruk dat driekwart van de mensen toerist is.
Vermoeid maar tevreden komen we 's avonds weer op de camping terug. Tot onze verbazing is het veldje helemaal dichtgebouwd met tenten! We hebben geen stroom, de auto mag niet bij de tent en er zijn maar weinig toilet- en doucheruimtes. Echt lekker primitief, dus.
Morgen gaan we weer de hele dag Wenen in om wat specifieke dingen te bekijken. Musea en dergelijke slaan we dit keer over want met de honderden die Wenen heeft, ben je dan wel een tijdje zoet.
Zaterdag 12 juli 2003, hoogtepunten van Wenen
Ons eerste doel vandaag is de Donauturm waar je met een snelle lift (6 meter per seconde) tot 165 meter hoogte kunt. Het is een eind lopen vanaf een U-bahn station en vanuit de verte zien we al dat er ook gebungyjumped wordt vanaf de toren.
Wij blijven mooi in de kooi. Het restaurant is dicht en het uitzicht niet echt bijzonder. Dat wil zeggen, je kunt niet veel van de in de stad zo opvallende gebouwen vanuit hier zien.
Wij blijven mooi in de kooi. Het restaurant is dicht en het uitzicht niet echt bijzonder. Dat wil zeggen, je kunt niet veel van de in de stad zo opvallende gebouwen vanuit hier zien.
Dan het reuzenrad maar proberen. In zo'n 10 minuten zijn we rondgedraaid, maar het uitzicht is een beetje hetzelfde en ditmaal regent het ook nog. Misschien zijn we echt te verwend...
Daarna lopen we naar het Hundertwasserhaus, dat beschilderd is door een kunstenaar die niet tegen rechte lijnen kan. Het is een redelijk normaal gebouw dat bijzonder wordt door de kleuren en gebogen lijnen. Er is uiteraard wel een commerciële attractie van gemaakt.
Ons volgende uitstapje is het Schmetterlinghaus. Volgens de gids 'duikt u in een fantastische wereld van dieren, planten, boomreuzen en watervallen'. Op ons kwam het over als een zeer broeierige kas van ongeveer 30 meter lengte met een paadje naar het einde en een paadje terug. De boomreuzen waren nep en de watervallen hooguit stroompjes die een beetje naar beneden vielen. De vlinders waren wel fantastisch mooi en daar ging het tenslotte om!
Ondertussen zijn we al wel zo'n € 40 aan entreekaartjes kwijt; we hebben sinds we in Oostenrijk zijn aangekomen al bijna net zoveel geld uitgegeven als de weken ervoor samen! En dan rekenen we de overnachtingen nog niet niet mee. Het is een mooi land, maar zeker niet goedkoop.
De zon schijnt en verdwijnt; af en toe regent het zelfs. We lopen weer heel wat kilometers af en soms moeten we even een rustpauze inlassen, zoals op dit (zonnige) plein.
Langs het keizerlijk paleis lopen we 's middags nog naar de Votivkirche die we gisteren alleen vanuit de verte hebben gezien. Het plantsoen van waaruit we de kerk hebben gefotografeerd is het Sigmund Freud plein. Op de steen op de voorgrond staat een spreuk van hem: "Die stimme des Intellekts ist nur leise".
Voor het monumentale gemeentehuis is wekenlang een open-air filmfestival aan de gang in het kader van vreedzame coëxistentie. Kraampjes uit allerlei landen verkopen hun etenswaar aan de Weners en toeristen. Grappig is dat de Russische stand hamburgers en hotdogs verkoopt.
Terug op de camping lopen we nog even de straat af omdat we daar een mooi gebouwtje hebben gezien: het is het zogenaamde Nymphaeum Omega, ook wel het Brunnenhaus genoemd dat speciaal gebouwd is naast een 1000-jarige eik.
Al met al was het weer een drukke dag, vooral het transport (bus, U-bahn, lopen) naar de verschillende plekken. En de mooiste dingen waren weer eens gratis. Wenen is een indrukwekkende stad, maar wij hebben voor nu even genoeg gezien.