Vent - Langenwang, met de stoeltjeslift omhoog en naar de Krimmler waterval

Na de afgelopen wat kille nachten hebben we nu heerlijk geslapen en al vroeg zijn we weer op pad. Allereerst de open stoeltjeslift in vanuit het dorp Vent naar een hoogte van zo'n 2400 meter. Hoewel de zon schijnt, is het toch nog fris op deze hoogte.

We hebben een prachtig uitzicht zonder glas ervoor en onze schaduw snelt ons vooruit. Er zijn verder niet veel mensen op pad en we hebben de top helemaal voor onszelf.

Boven hebben we echt een trui nodig, maar het uitzicht is het waard. De bergen stralen in het heldere zonlicht en we kunnen kilometers ver zien. De terugweg is zo mogelijk nog mooier dan de tocht omhoog.
Tegen half 11 zijn we weer beneden en rijden we naar het noorden, het Oetztal uit. We komen vele tientallen watervallen tegen en we kunnen maar niet beslissen welke plekken we het mooist vinden. We stoppen dan ook regelmatig voor een foto of een korte wandeling.

In Schwaz houden we een korte pauze. We zitten een beetje te dubben hoe we verder gaan; vandaag al zo ver mogelijk richting Wenen of rustig aan er een dag langer over doen. We besluiten in ieder geval over de Gerlosspas te rijden om de Krimmler waterval te bekijken, de hoogste waterval van Europa (380 meter verval).

Van een grote afstand zien we al dat de waterval in meerdere etappes naar beneden komt en dat we de waterval van dichtbij dus vast niet in z'n geheel kunnen zien.
We lopen in ieder geval naar de onderste, maar zelfs voor het wandeltochtje van 5 minuten moeten we al € 1,50 per persoon betalen. Ook hier weten ze hun natuurschatten steeds beter te commercialiseren. En het lijkt haast alsof ze het pad langer hebben gemaakt zodat er meer eet- en drinkgelegenheden kunnen worden neergezet. Binnen 10 minuten lopen 3 winkelcentra, terwijl wij alleen komen voor de natuur.

Toch blijft het een machtig spektakel en het commerciële denken we er wel even bij weg. Toerisme is en blijft een belangrijke bron van inkomsten voor al die plekken op de aarde waar wat bijzonders te zien is. Wie zijn wij om een ander dat te misgunnen, maar een stukje ongerepte natuur zonder massatoerisme spreekt ons veel meer aan.