Lies & Teije's reis website

Via Hammerfest naar Alta


Home -> Europa -> Noorwegen -> Reisverslag Noorwegen -> 25 & 26 juni 2002
Zoeken

Dinsdag 25 juni, via Hammerfest naar Alta

Ons hutje HammerfestDe hele nacht waait het flink en af en toe valt er regen. De volgende morgen is de lucht grijs en we zijn blij dat we weer wat naar het zuiden gaan afzakken. Op de waterval tegenover ons huisje na, bevalt het ons hier niet echt; het is koud en onaangenaam.
Opnieuw moeten we, na het passeren van enkele enge tunnels, tol betalen om het eiland te verlaten. Leve de creditcard waardoor we pas later zullen merken hoe duur dit is. Omdat we vrij vroeg zijn, nemen we op een bepaald moment de weg naar Hammerfest, de noordelijkste stad van Europa. Maar er wordt aan de weg gewerkt en de meeste tijd kunnen we niet harder dan 30 km. per uur.
Hammerfest HammerfestDe stad is al 3x volledig herbouwd nadat het z'n stadsrechten kreeg in 1789 en het ziet er dus redelijk modern uit. Maar een hamburger voor 200 kroon (€ 28,50) is ons toch iets teveel van het goede. We wandelen wat rond door het centrum en de leuke haven, maar met een foto van de kerk (in de vorm van een droogrek voor vis) en de ijsbeer een eindje voor het stadje volstaan we. Ook op de markt is het allemaal erg duur.
Laps kerkjeVanuit de verte ziet Hammerfest er nog het leukste uit en ook de dorpjes in de omgeving. Het prettigste is het weer dat verandert in warm zomerweer zodra we het eiland Magerøya verlaten.
Op de tergend langzame weg terug zien we steeds meer heuvels en bergen met ijs. En opeens is daar, in the middle of nowhere, een Laps kerkje met sneeuwbergen op de achtergrond.
In de sneeuwEn een stukje ijsvlakte waar we per sé op de foto willen. Weten wij veel dat we nog dagenlang tegen ijs op zullen kijken. We dachten dat het hier vrij uniek zou zijn om in de zomer op het ijs te staan, maar dat is het dus niet.
Altafjord AltafjordWanneer we bij de Altafjord komen zien we het stadje in de verte liggen, maar ook een hoosbui die daar blijkbaar naar beneden valt. Het duurt even voor we Alta zelf bereiken dat bestaat uit 4 aan elkaar verbonden plaatsen. En we komen de enige flitspalen tegen boven de poolcirkel. Het dorpje (stadje?) houdt maar niet op en wanneer je even wat wil versnellen zie je weer zo'n ellendige flitspaal. Het lijkt Stadskanaal wel!
Rotstekeningen, Alta Rotstekeningen, AltaIn Hjemmelluft, het meest westelijke dorpje van Alta, bezoeken we de beroemde rotstekeningen van Alta, variërend van 7000 tot 2500 jaar oud. De tekeningen zijn in de rotsen gekerfd en tegenwoordig met okerkleur ingekleurd om ze duidelijker te laten opvallen.
Rotstekeningen, Alta Rotstekeningen, AltaNaast mensen op jacht, vormen rendieren en elanden een belangrijk onderdeel van de tekeningen. Rond het museum is een heel gebied met rotstekeningen en het is een flinke wandeling om alles te zien. Het museum biedt meer boeiende informatie over de geschiedenis van dit gebied.
Rotstekeningen, AltaEen indrukwekkend openlucht museum dat zeker een bezoek waard is, vooral door de duidelijke tekeningen. Je kunt je precies voorstellen hoe kunstenaars of sjamanen hier hun werk hebben verricht.
Voor morgen hebben we een hut gereserveerd in Alta, maar we moeten nu eerst iets voor vannacht regelen. We rijden eerst door naar het westen, in de hoop een dorpje met een hotel tegen te komen. Maar na bijna 50 km. van Alta hebben we nog steeds niets gezien en besluiten terug te rijden naar de camping waar we morgen ook moeten zijn.
Onze hut in AltaDaar betalen we iets bij en nemen een wat luxere hut (met water en douche). Dit wordt de eerste keer deze reis dat we ergens 2 nachten verblijven en we genieten er van. Even een rustpauze.

Woensdag 26 juni 2002, op zoek naar de grootste Noorse canyon bij Alta

We willen eigenlijk wel lang uitslapen, maar dat lukt toch niet echt met zo'n heldere hemel, ook al hebben we de ramen met handdoeken en dekbedden verduisterd. Maar goed, uitslapen is iets voor thuis, in een weekend na een week werken en niet voor op vakantie. Dus zijn we al weer vroeg op pad om de omgeving van Alta te verkennen. Eerst rijden we de weg naar het zuiden af, tot aan Katokeino. Vooral in het begin is de weg fantastisch, tussen de hoge bergruggen door, kleine canyons als het ware. Maar in de loop van de dag willen we de echte canyon nog bezoeken dus bewaren we onze foto's voor later.
Rivier bij Alta Waterval bij AltaDe weg wordt alsmaar saaier en bij Katokeino slaan we een zandpaadje in, maar ook daar is het landschap niet echt boeiend. We rijden al die kilometers weer terug en proberen via een binnenweggetje vlak voor Alto richting de beroemde canyon te rijden. Daarbij komen we allerlei watervallen tegen en diverse leisteengroeven.
Maar alle watervallen ten spijt komen we steeds weer terecht op onbegaanbare wegen, doodlopende wegen en slagbomen midden op de weg. De Alta Canyon vlakbij het Hydro-electric powerstation schijnt superbekend te zijn, maar bij de VVV van Alta weet men niets en alle weggetjes die we proberen leiden tot niets. Ruim 6 uur zijn we nu op zoek en behalve een paar mooie landschappen vinden we geen canyon.
Een eenzaam huisjeWat het bevorderden van toerisme betreft, hebben de Noren nog heel wat te leren, dat is ons wel duidelijk. Afgesloten wegen en een gebrek aan richtingaanwijzers maken het zoeken er niet gemakkelijker op.
De camping van Alta Onze hut in AltaWij hebben ons best in ieder geval gedaan. Ook hebben we wel wat leuke landschappen gezien, maar we zijn toch blij wanneer we weer terug zijn op de camping en kunnen genieten van ons luxe appartement. In Nederland is het koud en regent het, zo horen we, maar wij zitten lekker in T-shirt buiten, ver boven de poolcirkel.

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2023 Naar boven