Lies & Teije's reis website

Via Urk weer terug naar huis


Home -> Europa -> Nederland -> Reisverslag Nederland -> 04 mei 2006
Zoeken

Donderdag 04 mei, via Urk weer terug naar huis

Uitzicht Vierlingsbeek PipowagenVandaag belooft alweer een prachtige dag te worden en we hebben helemaal geen haast met weggaan. Na een ontspannen ontbijt nemen we eerst nog een paar foto's van de omgeving en ook van de Pipo-wagen waar we een volgende keer misschien wel in willen slapen.
Cuijk aan de MaasMaar we zullen toch echt op pad moeten, en we rijden noordwaarts. Bij Cuijk laten we ons door een pontje de Maas over zetten en hebben dan een mooi uitzicht op de torentjes van de Sint Martinuskerk. Naar het schijnt wil men hoge woontorens gaan bouwen, zodat dit fraaie uitzicht zal verdwijnen. Hopelijk weten de bewoners van Cuijk dit tegen te houden.
Omdat we nog zeeën van tijd hebben gaan we vandaag een omweg maken langs Urk. We hebben een heel verlanglijstje van plaatsen die we nog wel eens in Nederland willen bezoeken en Urk staat hoog genoteerd; op zo'n mooie dag als vandaag is het ideaal om er eens langs te gaan, ook omdat het vrijwel op de weg naar huis ligt. Urk was ooit een eiland in de Zuiderzee en van oudsher al een vissersplaats. Maar na het sluiten van de Afsluitdijk (1932) verandert de Zuiderzee in het IJsselmeer en langzamerhand wordt Urk steeds meer omsloten door ingepolderd land en in 1948 is het niet langer een eiland. Nu hoort het dorp bij de provincie Flevoland.
Haven van Urk Haven van UrkWe parkeren de auto in de zonovergoten haven, vlakbij de visafslag. Vanaf de 17e eeuw is de visserij de belangrijkste bron van inkomsten en nog steeds is het één van de grootste vissersplaatsen van ons land. De grootste schepen van de Urkervloot kunnen echter het IJsselmeer niet meer op en leggen aan in andere havens waarna de vis met vrachtauto's naar de visafslag in Urk wordt gereden.
Vissersmonument Urk Strand bij UrkWe lopen vanaf de haven het dorp in en komen ook langs het Vissersmonument. Het is een vissersvrouw die nog eenmaal achterom kijkt naar zee, na vergeefs gewacht te hebben op haar geliefden. Rond het standbeeld is een muur met 33 marmeren platen, met de namen van slachtoffers. Er staan zelfs kinderen van 10 en 11 jaar oud bij. Als we over de muur heen kijken zien we het strand van Urk en zonaanbidders hebben daar vandaag hun plek gevonden, aan de rand van het kalme IJsselmeer waar de zee weinig meer heeft in te brengen. In de verte, richting Lemmer, is een windmolenpark te zien.
Vuurtoren, UrkVlakbij staat de vuurtoren uit 1844, op de hoogste punt van het toenmalige eiland. Maar al eeuwenlang daarvoor werden er vuurbakens opgericht om het scheepsverkeer 's nachts te waarschuwen. Door afkalving van het eiland moest dit baken regelmatig verzet worden. 's Zomers kan de vuurtoren beklommen worden, maar wij zijn er natuurlijk net weer op een dag dat het niet kan.
Straatje in Urk Straatje in UrkWe lopen terug naar de haven via de hooggelegen dorpsstraatjes die ooit de dorpskern vormden. Het is een combinatie van oude geveltjes en nieuwe of gerestaureerde huizen, en we voelen ons er wel prettig tussen, het dorp is lekker zichzelf gebleven zonder overdreven toeristenlokkende ambities.
Straatje in UrkToerisme is natuurlijk wel een belangrijke bron van inkomsten geworden, maar de visserij blijft bovenaan staan en misschien is dat wel de reden waarom we het er zo prettig vinden. Het verleden is hier behouden gebleven en leeft voort, de mensen hoeven niet te leven van de glorie die ooit was en nooit meer terug komt zoals op zoveel andere toeristische plaatsen. Zo'n oud verkeersbord als op de foto hiernaast geeft duidelijk aan wat er bedoeld wordt, daar hoeft dus helemaal geen modern en nieuwerwets verkeersbord te hangen! Urk is een mooie mix van oud en nieuw en gaat gewoon lekker z'n eigen gang.
Vis eten in UrkEn hoe kunnen we ons bezoek aan Urk afsluiten zonder een visje te eten? Nee, dat kan inderdaad niet en tegen een fikse prijs eten we een Urkse haring en wat gebakken vis. 'De vis wordt duur betaald' is een zin uit een toneelstuk van Heijermans dat in 1900 voor het eerst werd opgevoerd in Amsterdam en later overal ter wereld. Uiteraard ging het om het verlies van levens dat de visserij met zich meebracht. Volgens ons wordt de vis tegenwoordig vooral duur betaald door de consument en om allerlei andere oorzaken, maar daar zullen we het nu niet over hebben. Wij genieten van de vis en spoeden ons daarna terug naar huis.
We hebben een heerlijke week achter de rug, alleen jammer van het regenachtige weer op de eerste dagen. We hebben lang niet alles gezien wat we wilden zien, maar we zijn weer heel wat vooroordelen over Nederland kwijtgeraakt. De komende tijd zullen we zeker wat vaker op pad gaan in ons eigen verrassende landje!

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 Naar boven