Lies & Teije's reis website

Terug naar Kroatië, via Trogir naar Zaton


Home -> Europa -> Kroatië -> Reisverslag Kroatië -> 11 tot 16 september 2007
Zoeken

Dinsdag 11 september, terug naar Kroatië, via Trogir naar Zaton

Uitzicht op KotorVandaag gaan we weer terug naar het 'rustige' Kroatië. Montenegro is een prachtig land, maar er zijn iets te veel toeristen langs de kust. De 100 kilometer naar de grens kost ons ruim 2,5 uur, maar dat komt ook omdat we af en toe bij een kioskje stoppen om nog wat smokkelwaar voor Lies mee te nemen.
En ja hoor, waar Lies al bang voor was, gebeurt: heeft u ook sigaretten gekocht, vraagt een norse Kroatische douanier. Natuurlijk, zeggen we, 2 slof. En dan moet de kofferbak openen en wordt er wat tussen onze campingspullen gerommeld. Gelukkig heb ik wel wat ervaring met 'smokkelen' en tenzij we de hele auto moeten leeghalen vinden ze echt niets, dus ik maak me geen zorgen. Het blijft een soort uitdaging, iets illegaals doen wat je zelf eigenlijk helemaal niet illegaal vind. Lies vind het nogal spannend en verschuilt zich achter haar zonnebril.Na een paar minuten mogen we doorrijden en we zullen hier maar niet vertellen hoeveel slof we echt hebben meegenomen...
Boomwerkzaamheden op de weg Dit zien we veel te vaak...We hebben veel oponthoud vandaag, door ongelukken of door bomen die op de weg zijn gevallen. Bij Dubrovnik staan we drie kwartier in de file en regelmatig staat een paar auto's dwars over de weg, altijd in een bocht. Een echt verkeersveilige regio is dit niet, een mensenleven is hier blijkbaar toch iets minder waard dan bij ons.
Camping Belvedere bij TrogirWe zijn vanochtend weggereden uit Montenegro met 22 graden, bij Dubrovnik is het 32 graden en een uur later rijden we door de stromende regen en zakt de temperatuur naar 14 graden. De weergoden zijn ons weer op het spoor! Heel ver weg zien we de rand van de grote zwarte wolk en als we tegen de avond een camping rond Trogir zoeken zien we nog net de laatste zonnestralen en is het weer een aangename 20 graden. We hebben de tent in 10 minuten staan, net voor het helemaal donker wordt, op één van de laatste plaatsen op camping Belvedere.
Camping Belvedere bij Trogir Zee bij TrogirHet is een prachtige camping, maar op de terrassen langs de zee staat iedereen hutje mutje en er zijn allerlei mensen die zich bemoeien met het opzetten van de tent zoals een Poolse meneer die in het Pools van alles tegen ons zegt, terwijl wij gewoon even willen doorwerken. Als we een beetje gesetteld zijn blijkt dat we niet de beste plek hebben: vlak onder een felle lamp (hadden we niet op gelet) en naast rumoerige buren.
We hebben ruim 10 uur gereden over 425 kilometer en het was een inspannende rit over voornamelijk kronkelige tweebaanswegen. We zijn bekaf en vinden dat we de laatste dagen weer zoveel gedaan, gezien en gereden hebben dat we weer een paar stranddagen willen inlassen. Maar dan wel op een rustiger plek waar ook echt strand is, dus morgen trekken we weer verder richting Zadar. Daar kunnen we afspreken met onze vriend Josko of een paar dagen naar de camping in Zaton die weliswaar niet goedkoop is, maar wel aangenaam en ontspannen in onze ervaring.

Woensdag 12 september 2007, via Trogir naar Zaton

We zijn al vroeg wakker op deze rumoerige camping en ook vannacht is het niet echt rustig geweest. Tot nu toe hebben we het niet echt goed getroffen met de campings, maar dat we zo vaak onder een felle lamp staan is toch echt onze eigen schuld. Al mooi op tijd hebben we de tent weer ingepakt en al onze buren zijn verbaasd dat we nu alweer weg gaan.
Haven van Trogir Kamerlengo kasteel, TrogirHet is een stralende dag en het kwik loopt al snel op tot 25 graden. We rijden eerst naar het centrum van Trogir waar het behoorlijk druk is. Het is een kleine stad met een ommuurde binnenstad (autovrij) en we kunnen op een paar minuten loopafstand de auto nog net kwijt. We lopen eerst via de levendige markt naar de middeleeuwse binnenstad en bekijken het 15e eeuwse Kamerlengofort waar vroeger de Venetiaanse heerser woonde. We komen er steeds meer achter dat Venetië op haar hoogtepunt echt vrijwel de hele Adriatische kust in handen had, wel ietsje groter dan een stad met hier en daar wat gebieden.
Aardig jacht Centrum van TrogirAlsof we in Monaco zijn, even poseren voor ons jacht... Langs de boulevard liggen een paar dure schepen waaronder een Friese, maar wij geven ons geld liever uit aan reizen dan aan een boot. Vanaf de boulevard hebben we wel een mooi uitzicht op de Sint Laurentius kathedraal die het stadje overheerst.
Steegje in Trogir Binnenplaatsje, TrogirSlenteren door het oude centrum is een genot, zoals in zoveel oude stadjes in Kroatië: smalle steegjes en veel middeleeuwse huizen waardoor je het gevoel hebt door het verleden te lopen. Op de markt was het behoorlijk druk, maar hier valt het reuze mee en we lopen meer bewoners tegen het lijf dan toeristen. De stad schijnt vaak gebruikt te worden als achtergrond in Kroatische, Italiaanse en Duitse films.
Sint Laurentius kathedraal, Trogir Steegje in TrogirDe Sint Laurentiuskathedraal is één van de mooiste van Kroatië (zegt onze reisgids), een romaans meesterwerk waar we niet gratis naar binnen mogen. En we zijn net te laat voor een bezoek aan het Sint Nicolaas klooster, de plek waar 1 van de 3 bewaarde afbeeldingen van de Griekse god Kairos bewaard is gebleven, een godheid die ons erg aanspreekt: de god van het juiste moment. Dit jaar hebben we wat moeite met het kiezen van de juiste momenten voor bijvoorbeeld vakanties en mooi weer. Soms zijn we te snel en te vroeg, vaak te laat. Als er al een godheid uit de oudheid bewaard zou moeten blijven dan is het deze Kairos wel! Maar goed, om hem te zien zijn we nu dus alweer te laat omdat het klooster van 11 tot 5 's middags gesloten is!
Maar Trogir is zeker een gezellig stadje waar we ons uren vermaken, en op de markt zijn souvenirs te vinden die we elders nog niet hebben gezien. Na een tweede terrasje gaan we weer op weg en het kost wat moeite om de stad uit te komen omdat we eerst via allerlei binnenwegen de buitenwijken van de stad verkennen. Dan maar weer naar de hoofdweg en een stukje snelweg.
Vanaf Šibenik gaan we nu rondom het Krka nationale park rijden, eerst naar Knin dat een oninteressanter stadje blijkt dan we hadden verwacht. Overal zijn nog sporen van de oorlog te vinden uit de tijd dat de Kroatische Serviërs hier hun eigen republiek Krajina uitriepen. Knin was er de hoofdstad van zoals het eens (in de 11e eeuw) hoofdstad van Kroatië was.
Pas op, everzwijnen! Vlakte bij KninIn de verte zien we de bergen van Bosnië-Hercegovina liggen maar rond Knin zelf ligt een grote vlakte Op de doorgaande wegen is het erg rustig en eigenlijk komen we steeds maar 1 auto tegen: Nederlanders, uiteraard!
Burcht bij DevrskeBij Devrske zien we in de verte een kasteel liggen maar geen wegen om erheen te gaan. Als we lezen hoeveel landen en groepen gevochten hebben om dit gebied in de afgelopen 2000 jaar vinden we het eigenlijk nogal verrassend dat we niet veel meer kastelen tegenkomen. De kuststeden waren natuurlijk wel het belangrijkst voor de handel, maar het achterland was vast een belangrijk afzetgebied.
Ingestorte nieuwbouw Overblijfsel van de oorlogNiet zoveel kastelen, maar verwoeste en ingestorte huizen genoeg. De internationale gemeenschap, zo horen we van Kroaten, klaagt over de beperkte terugkeermogelijkheden voor Serviërs, de Kroaten klagen over de voorkeursbehandelingen die Serviërs krijgen op last van diezelfde internationale gemeenschap. Zo te horen verandert de wereld nog niet echt. Een land dwingen tot politieke correctheid tegenover de voormalige vijand en ondertussen dat land de vrijheid geven om zijn eigen oorlogsmisdadigers te laten lopen en oorlogsslachtoffers niet te compenseren lost volgens ons niets op. En dit speelt in vrijwel alle Balkanlanden, zoveel hebben we wel meegekregen tijdens de gesprekken met lokale mensen in de diverse landen.
Internationale beleidsmakers hebben ongetwijfeld goede bedoelingen maar of het zo goed werkt moeten we maar afwachten, zelf hebben we onze bedenkingen. Montenegro vinden we wel een mooi voorbeeld, het land heeft rustig afgewacht, zich onafhankelijk gemaakt, de euro direct ingevoerd en lijkt een modelplaatje voor een nieuw EU-lid met veel toeristische potentie. En toch hebben heel wat Montegrijnen meegevochten met de Serviërs tegen bijvoorbeeld Kroatië. De politiek en de geschiedenis van deze regio is zo complex dat wij er in ieder geval geen oordeel over kunnen geven, alleen dat er veel mensen slachtoffer zijn geworden van nationalistische leiders en vervolgens zelf misdadigers zijn geworden tegen hun buren. Hoe zetten al deze volkeren zich daar overheen?
Wij laten de politiek even voor wat ze is en sms-en nog een keer naar Josko die een mooi vakantiehuisje voor ons zou hebben, maar hij reageert niet. We besluiten maar naar Zaton te gaan waar een groot camping-complex ligt waar we al vaker hebben gestaan. Het is er redelijk rustig, heeft een mooi strand en voldoende ruimte. Deze keer nemen we alle tijd om een goede plek uit te zoeken en letten er vooral op dat we niet onder een lamp staan. Nadat we de tent hebben opgezet maken we een strandwandeling en eten wat bij één van de vele restaurants op het terrein. Als het weer meewerkt gaan we hier de komende dagen lekker luieren!

Donderdag t/m zondag 13-16 september, luieren op het strand

Onze tent in Zaton Genieten op het terrasVier dagen lang doen we iets wat we niet vaak doen: luieren en strandliggen. Een ontspannen routine die we vier dagen volhouden: een beetje uitslapen, lekker ontbijten, koffie drinken op één van de vele terrasjes op de camping en dan uren op het strand liggen met een goed boek. Ok, die van mij is wat minder goed, maar we hebben zoveel boeken bij ons (zo'n 15 per persoon) dat ik het slechte boek zo aan de kant kan leggen om met een nieuwe te beginnen.
Strand van ZatonHet is zo'n 25 graden overdag en prima om af en toe lekker even de zee in te gaan en wat rond te poedelen of te zwemmen. In de loop van de dag wordt het toch steeds weer druk op het strand en af en toe zitten we in een hoekje weggedrukt. En dat halverwege september! Het zijn vooral ouderen en gezinnen met kleine kinderen die aan vakantiespreiding doen en waarschijnlijk net als wij gehoopt hebben op een rustige vakantie.
Een vrolijk maal Zonsondergang in ZatonNa een verfrissende douche is het tijd om wat te gaan eten en 's avonds maken we uitgebreide wandelingen over het terrein. Het zijn lome dagen die maar voortduren en waarvan je soms even hoopt dat ze nooit meer weggaan. Maar na een paar dagen krijgen we toch weer de kriebels en de auto wordt ongedurig van het continue stilstaan.
Een vakantie in de vakantie, heerlijk. Ik kan er ontzettend van genieten, Teije wordt meestal iets eerder weer onrustig dan ik, maar als hij dan een paar kaarten en reisboeken onder ogen krijgt kan hij weer verder met het plannen van het volgende avontuur en is weer rustig.

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 Naar boven