Vrijdag 31 augustus, op het strand en een hagelbuitje
Heerlijk om wakker te worden op een zacht bed. Een hotel heeft best wel wat, maar iedere keer moet je maar weer afwachten hoe het bed is en mijn rug en nek zijn nogal veeleisend wat dat betreft. Op ons luchtbed is het altijd lekker slapen ook al is het wel wat rumoerig geweest bij de ingang van de camping.
De temperatuur is in ieder geval aangenaam en minder extreem dan gisteren. Na een uitgebreid en langgerekt ontbijt verkennen we de camping nogmaals en gaan in de loop van de middag even op het strand liggen en wat zwemmen. Er is een kiezelstrand zoals langs het grootste deel van de Adriatische kust. Echte zandstranden zijn vrij zeldzaam, maar dat weerhoudt ons er niet van om heerlijk van de zon en de zee te genieten.
Daarna eten we een hapje in het restaurant maar terwijl we er zitten betrekt binnen een paar minuten de lucht, begint het te onweren en plotseling vallen er hagelstenen met groot geweld uit de lucht, sommige zijn wel 5 centimeter in doorsnee! Auto's en caravans worden beschadigd en wij zijn blij dat we onder dak zitten hoewel alle kleedjes, servetten en zelfs asbakken door de lucht dwarrelen in de harde windvlagen. Ons eten hebben we net op en dat is maar goed ook, want het tafeltje is al gauw leeggewaaid!
Mensen vluchten in paniek alle kanten op om zichzelf of hun tent te redden. Zoiets hebben we nog niet eerder meegemaakt en als de hagelbui na 5 minuten verandert in een stortregen haast Teije zich naar de tent om te kijken of daar alles nog ok is. We hebben de stoeltjes nog buiten staan en hoe zit het met de electriciteit? Doorweekt komt hij terug om te vertellen dat de omgeving eruit ziet als een slagveld, maar dat onze tent gelukkig nog staat. Alles is wel doorweekt.
Een paar minuten later gaat de wind liggen, wordt het droog en lat de hemel zijn azuurblauwe kleur weer zien. Het magere zonnetje wint steeds meer aan kracht en weet al ondergaand toch nog onze tent en stoelen te drogen. Alsof er niets is gebeurd... Wij staan onder de bomen achter een heg maar onze belgische buren laten zien hoe hun caravan totaal is ingedeukt door de grote hagelstenen. Zelfs een kwartier nadat de storm is gaan liggen verzamelen we binnen een paar minuten genoeg hagelstenen om onze biertjes kouder te krijgen dan we ze ooit hebben gehad in Kroatie.
We waren alleen zo onverstandig geweest om de tent open te laten staan en het duurt even voordat die weer helemaal schoon is gemaakt. Op de camping zelf is het veel erger, men is twee dagen bezig om alle schade te herstellen, afgerukte en gevaarlijke takken te ruimen en de paden schoon te maken. Ook zijn niet alle tent- en campingeigenaren zo gelukkig geweest als wij. Extreem weer schijnt overal steeds meer voor te komen met het veranderde klimaat waar we als mensheid medeverantwoordelijk voor zijn. Wij hebben zulke hagelstenen (en dat midden in de zomer) in ieder geval nog nooit meegemaakt!
De buitentemperatuur is ondertussen ook met maar liefst 10 graden gezakt en we gaan verkleumd naar bed nadat we alles zo goed mogelijk hebben schoon gemaakt. En zo hebben de weergoden ons alweer ingehaald...
Zaterdag en zondag 1 en 2 september, luie stranddagen
Vanochtend wordt pas goed duidelijk welke vernielingen de kortdurende storm van gisteren allemaal heeft aangericht: iedereen is nog bezig de boel schoon te maken en de schade te inspecteren. Wij hebben gelukkig op wat wateroverlast en ongemak na geen echte schade, we staan redelijk beschut achter een heg en onder de bomen.Als we eenmaal gerust gesteld zijn dat ook het weer hersteld is (het is alweer 30 graden), gaan we naar het strand, maar nu wel nadat we eerst alles binnen hebben gezet en de tent goed afgesloten; ook al is de lucht nog zo stralend blauw, je weet het maar nooit. Maar uiteindelijk hebben we dan nu eindelijk echt onze eerste volledig droge dag met heerlijk strandweer. En zondag is het al niet anders. Op een kort ritje, naar een winkelcentrum in Šibenik na, komen we niet van de camping af en genieten volop van de rust op de camping. Hoewel, rust? Dit is de meest drukke en rumoerige camping die we ooit hebben meegemaakt. We staan vlakbij de ingang en ook al staat er een bord dat geen verkeer is toegestaan tussen 12 uur 's nachts en 6 uur 's ochtends, is het de hele nacht toch een komen en gaan van voertuigen waarvamn de bestuurders vaak ook nog eens luiddruchtig een praatje maken met de bewaker bij de ingang terwijl de motor uiteraard niet wordt afgezet. En onze overburen van een Tsjechisch reisburo hebben blijkbaar ook weekend want ze gaan luiddruchtig tot in de late (vroege) uurtjes door. En om 6 uur beginnen de werklui alweer met hun kettingzagen en trekkers om gevaarlijk loshangende takken te verwijderen. Het is dat we niet zo snel een alternatief weten, maar prettig en ongestoord uitrusten is er 's nachts niet bij.
En verder valt er niet veel te vertellen over deze twee dagen behalve dat we vooral op het strand liggen, in de zee zwemmen en regelmatig in de schaduw gaan zitten om de ergste verbrandingen te voorkomen. We gaan sneller door onze boekenverzameling heen dan gepland, maar als we straks weer wat aktiever worden lezen we ook wat minder dus daar maken we ons nu nog geen zorgen over.
Zondagavond krijgen we dan ineens contact met onze vriend Josko en we spreken af elkaar morgen te bellen voor een afspraak. De afgelopen dagen was hij op een eiland zonder bereik wat verklaart dat we geen contact met hem konden krijgen. Hij is helemaal verrast dat we in Kroatië zijn, het was ook een onaangekondigd bezoek en we hopen hem morgen of overmorgen te zien.