Woensdag 02 juli, in de brandende hitte gaan wij Zadar bekijken

Al vroeg liggen we weer bij het strand maar er staat wat minder wind dan gisteren en dit keer voelen we hoe we verbranden. Af en toe even de zee in, weer opdrogen in de zon met het zilt nog op onze huid. Na 2 uur zijn we zo verstandig om even uit de zon te gaan, maar we voelen het gloeien. 's Middags wordt het tijd om weer eens wat te gaan doen en we brengen een bezoek aan Zadar, het stadje dat ongeveer 15 kilometer van de camping verwijderd ligt. Het oude centrum ligt op een smal schiereiland.

Aan het plein staan een kerk en een soort burcht maar aangezien we geen reisgidsen van Kroatië hebben, kunnen we er weinig over vertellen. Op het plein is men ook bezig met de reconstructie van een Romeins bouwwerk. Het zou een forum kunnen zijn of misschien wel een tempel. Deze kuststreek ligt tegenover Italië dus het is niet verwonderlijk dat de Romeinen hier ook een stad hadden.

We lopen het hele schiereiland af maar moeten af en toe wat verkoeling zoeken want de hitte wordt nog eens versterkt door de zeer gladde, witte stenen die in het centrum liggen. Gelukkig is de zee nergens veraf en staat er een licht briesje.

Om een deel van het centrum is nog een oude stadsmuur te zien en er staan nog veel monumentale gebouwen, meer dan we verwacht hadden. Het is een leuk stadje maar met deze hitte toch niet echt uitnodigend om lang rond te lopen. Een groot deel van de tijd brengen we dan ook op terrasjes door.

Zadar is duidelijk een havenstad en er gaat onder meer een ferry naar Italië. Ook zijn er vele cruiseschepen die toeristen proberen te lokken om de eilanden voor de kust te bezoeken. Op zich trekt ons dat wel, maar dan niet op een boot met 200 anderen en een vast programma.
Aan het eind van de middag keren we naar de camping terug en gaan nog een uurtje bij zee liggen om onze rode huid nog wat extra te martelen. Ik (Teije) zit nog een tijd met Joško, de ober van een bar te praten. Het is een zeer vriendelijke jongen en hij vertelt me honderduit over zichzelf, z'n leven en het land. We mogen elkaar wel. Hij is eigenlijk musicant en morgenavond heeft hij een reünie met z'n oude band: voor het eerst in 11 jaar speelt hij weer met z'n oude kameraden en wij zijn van harte uitgenodigd.
's Avonds laat gaan we met ons beiden nog even naar de bar en kletsen nog wat verder met hem. Door de hitte glijdt de drank iets te gemakkelijk naar binnen en ik wankel toch een beetje wanneer we weer naar de tent teruglopen.
Donderdag 03 juli 2003, een dagje rust en in de avond naar een oefen-concert

Vandaag is het Z-dag: zon, zee, zweten, zwemmen, zout en zilt (nee, zuipen zit er niet bij..., we moeten nog rijden vanavond). Af en toe liggen we aan het strand, dan zitten we weer op het terras bij onze ober Joško. Waar voelen we ons toch steeds zo moe van? Misschien van het werk aan de website? We hadden nog 3 dagen in te halen en te vertalen in het Engels. Het kost toch gauw 1 a 2 uur per dag en soms hebben we er even helemaal geen zin in.

's Avonds zijn we uitgenodigd voor een oefenoptreden van de band van Joško in Diklo, een voorstadje van Zadar. Voor het eerst sinds we hier zijn hangt er bewolking in de lucht, maar toch is het nog warm.

De schemering duurt hier niet lang en onderweg zien we de zon prachtig in het water zakken. Volgens de inwoners van Zadar behoren hun zonsondergangen tot de mooiste van de wereld. Wie zijn wij om daaraan te twijfelen...
Joško wist niet precies hoe laat ze gaan optreden en een echt optreden is het ook niet. 11 jaar geleden hadden 4 jongens samen een bandje, alle 4 pubers toen tijdens de oorlog. Sinds die tijd hebben ze niet meer samengespeeld en ook nu hebben ze van tevoren niet geoefend. Wij zijn natuurlijk veel te vroeg, tegen half 9 en ze spelen pas na elven. We hebben niet zoveel zin er zo lang op te wachten en gaan rond 10 uur weg. De plek is erg leuk, iets achteraf van de hoofdstraat tussen de oude huizen en smalle steegjes. In dit huis heeft Joško tijdens de oorlog ook enkele maanden ondergedoken gezeten. Het is nu een cafeetje en het is er razend druk.

Zelf zijn ze niet zo tevreden over de soundcheck, maar wij vinden het hartstikke goed zoals ze binnen een half uur op elkaar ingespeeld zijn. Ze brengen o.a. een nummer van U2 en een paar van zichzelf ten gehore. En tot onze verrassing is Joško niet alleen gitarist maar ook de leadzanger en z'n Engels is heel goed verstaanbaar. Joško is de jongen met de witte-tanden-lach in het midden van de foto.
Al met al is het weer een heerlijke dag geweest en hoewel we het 'echte' oefenoptreden niet hebben gezien, hebben we wel genoten van de (rock)muziek die deze jongens weten te produceren.
