Vrijdag 13 juli, In 3 dagen terug van Griekenland naar huis
We verlaten ons mooie appartement en de auto hebben we snel ingepakt, zoveel spullen hebben we ook niet meer na de diefstal van de koffer. We hebben ons aardig weten te redden met maar weinig kleding, achteraf gezien hadden we dus gewoon teveel mee. We drinken nog even koffie met Kiki en Michael en tegen 10 uur gaan we op weg, de 2400 kilometer terug naar huis. Vliegen is maar 3 uur maar met alle wacht- en reistijden daaromheen zouden we ook een hele dag onderweg zijn, minimaal 8 uur om van hier naar Groningen te komen. Nu doen we er gewoon anderhalve dag langer over.
We zijn al ruim 5 weken op pad maar toch was ik graag nog langer gebleven, al was het maar om mijn Grieks te oefenen. Tot voorbij de Macedonische grens heb ik een Griekse zender op de radio aan staan maar dan ligt Griekenland echt achter ons. Langs de snelweg tanken we diesel voor € 1,05 per liter, heel goedkoop, maar merkwaardig is wel dat er bijna 10 liter meer in gaat dan ik ooit eerder heb gehad. Vast een niet-geijkte meter.We hebben pech dat we net met spitsuur bij Belgrado zijn en na de files op de heenweg in de stad nemen we nu de alternatieve ringweg, een tweebaansweg waar we binnen een half uur bijna 40 Nederlandse auto's de andere kant op zien gaan. We zijn dus niet de enigen die zo ver rijden.
Tegen de avond stoppen we vlak voor de grens met Hongarije, bij Dvinski Hor waar we een kamer hebben geboekt. Het is een aangenaam en goedkoop hotel waar we al eerder waren. Het eten is er goed en de plek is heerlijk om te zijn. Het nadeel is alleen dat we de volgende ochtend na 10 minuten rijden alweer stilstaan, bij de grens van Hongarije. Voor het reisschema is het een volgende keer dus beter om net over de grens, in Hongarije, te overnachten. Dan kunnen we de dag erna meteen op pad.
Nu staan we eerst al 40 minuten helemaal stil voordat we stapvoets tot aan de douanehokjes kunnen doorrijden. En daar worden we vervolgens snel doorgewuifd. Hebben we daarvoor zo lang stil gestaan? En dan hebben wij nog geluk, de rij die vanuit Hongarije naar Servië gaat is heel wat langer. Alleen al om van die wachttijden af te komen mogen Servië en Macedonië van ons zo bij de EU komen.
In Hongarije kunnen we lekker doorrijden hoewel het door een vrij saaie omgeving gaat. De navigatie geeft aan dat we in Tsjechië wat files kunnen verwachten maar als de vertraging ineens van 20 minuten naar 2 uur springt, denk ik dat het een foutje is. Hij komt met een andere route, maar ach, denk ik, ik rijd nog een stukje door en als de vertraging hetzelfde blijft of nog meer dan neem ik de volgende afslag wel. En dat had ik dus niet moeten doen: nog geen kilometer voorbij de afslag staan we in de file en in totaal duurt het zelfs 4 uur voor we bij de volgende afslag, 30 kilometer verder, komen. De volgende keer moet ik dus gewoon luisteren naar de navigatie, die life traffic control is er niet voor niets!
Ook het vervolg door Tsjechië gaat maar moeizaam, overal is het druk en nu neem ik af en toe wel het advies van de navigatie over. Het laatste stuk rijden we recht tegen de ondergaande zon in en soms hebben we daardoor heel slecht zicht. Het is bijna donker als we het land uitrijden en ik hoop maar dat we niet aangehouden worden want ik heb 1 kapotte koplamp en een snelwegvignet dat niet meer geldig is. Er staat een Tsjechische politieauto bij de laatste tunnel die Duitsland ingaat, maar die blijft op zijn plek staan. Pff, we hebben het gehaald en al snel zijn we bij het hotel in Dresden waar we vorig jaar ook onze laatste nacht hadden geboekt.
Zondag 15 juli 2018, de laatste files op weg naar huis
De volgende ochtend zijn we al op tijd op pad voor het laatste stuk`naar Groningen en wat ons nu pas opvalt is dat het eigenlijk nog steeds net zo warm is als toen we Griekenland verlieten. Lekker! Achteraf blijkt het de eerste dag te zijn van een lange hittegolf periode in Nederland. Beter konden we het ons niet wensen. Maar ook in Duitsland staan we regelmatig in de file of moeten we omrijden om files te omzeilen. Bij Hannover maken we nog een allerlaatste stop, het verkeer op de snelweg staat toch alweer vast.
De rit die normaal maar 6 uur hoeft te duren, kost ons nu meer dan 10 uur en pas in het begin van de avond zijn we weer waar we 39 dagen geleden begonnen: thuis! Met een koffer minder maar heel wat ervaringen rijker, het was weer een prachtige reis en we kunnen niet wachten tot we volgend jaar opnieuw gaan!