Lies & Teije's reis website

De lange reis naar Griekenland met een bezoek aan Skopje


Home -> Europa -> Griekenland -> Reisverslag Griekenland -> 07 tot 09 juni 2018
Zoeken

Donderdag 07 juni, de lange reis naar Griekenland met een bezoek aan Skopje

Eindelijk is het zover, we gaan weer op vakantie. Net als vorig jaar met de eigen auto, dat is ons erg goed bevallen, hoewel ik wel blij ben dat we nu een iets kleinere auto hebben. Vorig jaar vond ik het met die dikke Volvo toch wel spannend in de kleine steegjes van bergdorpen hoewel Teije beweert dat er niets aan was. En hoe kwamen we dan aan die dikke kras? vraag ik dan...
Rond 7 uur stappen we in de auto en binnen 40 minuten zitten we al in Duitsland, dat is het voordeel van in Groningen wonen. Om de 3 uur stoppen we even hoewel we ook regelmatig stil staan in een korte verkeersopstopping. Dat wordt pas echt erg als we in Tsjechië aankomen. Daar zijn bijna overal werkzaamheden aan de snelwegen hoewel de meeste files aan de overkant staan. Maar tegen de tijd dat we weer terug gaan zijn we dat uiteraard weer vergeten, maar dan komen we er wel achter. Die werkzaamheden zijn ook wel echt nodig want de snelwegen zijn ronduit slecht.
Hotel in TsjechiëDoor onze ervaring van vorig jaar weten we nu dat we wat verder kunnen rijden en we hebben een motel geboekt in Velky Rybnik, zo'n 890 kilometer van huis. Iets na vijven zijn we er en alleen de communicatie gaat wat lastig omdat de receptioniste niet veel Engels kent. Ook het kiezen van de menukaart is lastig dus we houden het veilig bij een soepje met brood. Het is buiten lekker maar tegen 8 uur wordt alles naar binnen gebracht en om 9 uur wordt het motel volledig afgesloten. We krijgen een extra sleutel zodat we nog wel naar buiten en binnen kunnen. Een prima plek voor 1 nacht op doorreis.

Vrijdag 08 juni 2018, naar Servië

De volgende dag zijn we om 8 uur op weg, nog voor het motel weer geopend wordt, dus geen ontbijt. En dan volgt de lange rit door de rest van Tsjechië, Slowakije en Hongarije. We hebben vooraf electronische vignetten gekocht en hebben dus geen oponthoud bij de grenzen. Maar die rit door Hongarije duurt lang, erg lang. Misschien moeten we net zo doen als al die hele snelle auto's die niet alleen links maar ook rechts over de vluchtstrook inhalen. Verbazend hoeveel dat er doen.
Hotel Vinski Dvor in ServiëAls we dan eindelijk de grens met Servië over zijn, pauzeren we in Vinski Dvor, een hotel waar we vorig jaar ook op de heen- en terugweg geslapen hebben. Het is net een sprookjeshuis met een prachtige tuin en een heerlijk ontspannen atmosfeer. Het eten is er ook erg lekker en totaal niet duur. We hebben nog niet bedacht wanneer we precies terug gaan maar wel dat dit dan weer onze eerste overnachtingsplek wordt.
Dan op naar Belgrado waar nog niet een echte ringweg is. Door de hele stad staan files en we komen er al snel achter waardoor: mensen wandelen gewoon over de vierbaansweg op verschillende plekken. Om aan de file te ontkomen keren een heleboel chauffeurs hun auto en rijden tegen het verkeer terug naar een vorige afslag. Dat maakt niet echt dat de file sneller oplost.
En dan is er nog het akkefietje met tanken: we hebben wat diesel nodig en Teije stopt in Belgrado bij een tankstation omdat doorrijden toch niet opschiet. Bij deze het advies: nooit doen! Als hij wil betalen met de creditkaart wordt gezegd dat kaarten niet worden geaccepteerd terwijl een bord toch duidelijk aangeeft dat dat wel kan. Hij moet in euro's betalen: € 36 voor 20 liter dat is maar liefst € 1,80 per liter! Protesteren heeft geen zin of het zou ons al heel veel tijd kosten dus we nemen ons verlies, betalen en rijden door.
Rookruimte in ons hotel in Servië In het zuiden van ServiëZo'n 100 kilometer voorbij Belgrado zoeken we ons motel in Jovanovac op. We hebben vandaag 970 kilometer gereden. Als we in de kamer aankomen blijkt er een eigen, aparte rookruimte te zijn, dat is weer eens wat anders. Ik heb mijn elektronische sigaret dus heb dat niet nodig maar Teije is (helaas) weer begonnen met roken hoewel hij liever op het terras buiten zit tot de harde wind het wat onbehaaglijk maakt.
De volgende ochtend hebben we wel ontbijt maar veel bijzonders was het niet. Maar ach, het vult.

Zaterdag 09 juni 2018, naar Skopje en door naar Griekenland

In het zuiden van Servië In het zuiden van ServiëWe moeten nog een paar honderd kilometer door Servië en het is bijna allemaal agrarisch gebied. Dorpen liggen soms vlak naast de snelweg en het valt ons op dat de huizen er goed verzorgd uit zien. Vaak hebben ze grote moestuinen naast het huis en op de akkers zien we veel mensen aan het werk met paard en wagen en handgereedschappen, maar heel weinig machines. Helemaal in het zuiden komen de bergen dichter naar elkaar toe en wordt het land iets minder vlak.
Bij de Macedonische grensBij de Macedonische grens staat een lange rij en het duurt drie kwartier voor we aan de beurt zijn. Autopapieren! Alstublieft. Ook de groene kaart moet getoond worden maar die krijgen we tegenwoordig elektronisch en is geprint op wit papier. Dat mag dus niet. Gelukkig heeft Teije nog de oude en niet geldige groene kaart van toen we deze auto kochten en daar trappen ze in. Zie je wel dat je hem hebt, zegt de douanier. Hij wuift ons door maar Teije wijst naar binnen en zegt dat we toch wel onze paspoorten en autopapieren graag terug willen hebben. Het gaat niet van harte maar we krijgen ze terug.
Dus een goed advies voor deze landen (vorig jaar vroegen ze er bij de Servische grens naar): zorg dat je een echte groene kaart bij je hebt. En ja, ik weet dat je officieel geen foto's van een grens mag maken maar ik kon het niet laten toen we stonden te wachten.
We gaan richting Skopje Heftige onweersbuien bij SkopjeAls we de Macedonische grens over zijn is het nog redelijk vroeg en we besluiten een uitstapje naar Skopje, de hoofdstad van het land te maken. We rijden nu nog in de zon met 26 graden maar zodra we van de snelweg afgaan wordt de lucht donker, bijna pikzwart en een paar kilometer voor de stad begint het te stortregenen waardoor het verkeer stapvoets moet rijden. Zodra we in de stad zijn stoppen we op een parkeerplek want de waterafvoer is niet erg goed en het water staat soms wel 30 centimeter hoog in de straten. De temperatuur is ondertussen gezakt naar 15 graden.
Verkeer in Skopje Ruiterstandbeeld in SkopjeAls het eindelijk wat minder begint te regenen en het water begint te zakken, maken we een ritje dwars door de stad. Uitstappen en wat rondkijken heeft nu niet veel zin dus ik maak vanuit de auto wat foto's van gebouwen en monumenten die we zien. Er zijn heel veel standbeelden en gebouwen te zien die doen denken aan de oude Sovjet tijd toen men dol was op dit soort bombastische zaken. Alsof men een bepaalde grootsheid wil uitstralen als land of de bezoeker wil intimideren. Maar een volgende keer zoeken we wel een terrasje op en gaan dan wat rondwandelen, het ziet er interessant genoeg uit.
Ministerie van buitenlandse zaken, Skopje Standbeeldengroepen in SkopjeScupi, zoals de stad toen heette, werd in de 1e eeuw v.c. ingelijfd in het Romeinse rijk, maakte later deel uit van het Byzantijnse rijken was in de 10e eeuw zelfs 20 jaar lang de hoofdstad van het Eerste Bulgaarse Rijk. Een paar eeuwen later kwamen de Serviërs die op hun beurt weer werden verdreven door het Ottomaanse Rijk waar het 500 jaar onderdeel van bleef uitmaken. Daarom is de stad nog steeds een mengelmoes van westerse en oosterse elementen wat wij wel interessant vinden. In 1555 werd de stad voor een derde keer volledig verwoest door een aardbeving maar ook snel weer opgebouwd en ontwikkelde zich tot een rijke handelsstad.
Standbeeldengroepen in Skopje Park woman warrior, SkopjeIn 1689 werd de stad nog eens platgebrand door een Oostenrijkse generaal en een eeuw lang ging de welvaart van Skopje (Üsküb in die tijd) hard achteruit en ook het inwoneraantal nam drastisch af. Pas na de aanleg van de spoorlijn van Belgrado naar Thessaloniki leefde de stad weer op. In onze reisgids lezen we nog meer wat we niet wisten: Moeder Teresa werd hier in 1910 geboren.
De geschiedenis tijdens de 20e eeuw is gecompliceerd en zullen we hier maar niet proberen uit te leggen maar na de 2e wereldoorlog viel Skopje onder Joegoslavië.
Monument van Pitu Guli, Skopje Porta Macedonia, SkopjeIn 1963 werd de stad nog een keer door een grote aardbeving getroffen en herbouwd. Na het uiteenvallen van Joegoslavië werd de deelstaat Macedonië in 1991 zonder oorlog onafhankelijk en noemde zich Macedonië wat weer tot verzet van Griekenland leidde die bang was dat ze het ook voorzien hadden op de Griekse provincie Macedonië. Onder die druk noemde men zich FYROM, the Former Yugoslav Republic of Macedonia maar de strijd om de naam is nog lang niet voorbij en zelfs heel actueel.
Fort Kale, SkopjeWat ons wel opvalt is dat de snelweg niet langer de Alexander de Grote Highway wordt genoemd en ook de luchthaven heet niet langer Alexander de Grote. Allemaal concessies aan de Grieken omdat die al eens een veto hebben gebruikt zodat Macedonië niet tot de Navo kon toetreden en men dat toch wel graag wil. Later hebben we het er met diverse Grieken over en zijn verbaasd over hun felheid over dit onderwerp. Maar daarover later wel meer. Wij rijden Skopje weer uit en na een half uur verschijnt de zon weer en loopt de temperatuur gelukkig snel op.
Een uurtje later rijden we Griekenland binnen waar we al snel herinnerd worden aan het chaotische rijgedrag van de Grieken: die maken van een tweebaansweg heel gemakkelijk een vierbaansweg maar Teije schijnt het wel leuk te vinden. Bij Thessaloniki komen we op de drukke ringweg en slaan dan af naar het zuiden, naar Chalkidiki.
Artemis hotel in Nea Kallikrateia Kapel in Nea KallikrateiaDe eerste 2 nachten hebben we een hotel in Nea Kallikrateia geboekt voordat we naar vrienden gaan. Zo kunnen we eerst zelf een beetje acclimatiseren en beginnen natuurlijk met een wandeling door het stadje. Het is gesticht in 1922 toen er veel Griekse vluchtelingen vanuit Klein-Azië naar Griekenland terug kwamen. Zoals zoveel kuststeden en dorpen is het nu sterk op het toerisme gericht en hoewel wij voor het hoogseizoen aan zijn, is het al behoorlijk druk.
Park langs de kust in nea Kallikrateia Het strand in Nea KallikrateiaHet is warm weer en we lopen langs het belangrijkste deel van de stad, namelijk de boulevard langs de kust. Op het strand zijn overal strandstoelen en parasols en heel wat mensen die er gebruik van maken. Wij houden meer van rustige strandjes waar we een beetje op onszelf zijn en zoeken een terras op waar we wat kunnen eten en drinken. Iets wat we nog heel vaak gaan doen deze vakantie. Lekker dat we er eindelijk zijn hoewel ik er ook geen moeite mee had om zo lang op weg te zijn om hier te komen. In totaal hebben we 2.420 km gereden.
Langs de kust in Nea Kallikrateia Het is nog druk op het strandTot laat in de avond kunnen we buiten zijn hoewel het erg benauwd is. Onze hotelkamer heeft een eigen balkon zoals eigenlijk vrijwel overal in Griekenland en er zou ook airco moeten zijn maar die doet het vandaag even niet. Vanavond op tijd naar bed en dan morgen de eerste vakantiedag waarop we niks hoeven en kunnen doen wat we willen. En natuurlijk alvast een eerste keer naar het strand, daar heb ik wel zin in!

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 Naar boven