Lies & Teije's reis website

Ammoudia en de noordwestkust van Griekenland


Home -> Europa -> Griekenland -> Reisverslag Griekenland -> 06 tot 08 juli 2017
Zoeken

Donderdag 06 juli, Ammoudia en de noordwestkust van Griekenland

Ingescheept op de ferry van ZakynthosHet inschepen op ferries in Griekenland is altijd een belevenis op zich. Vandaag is de boot redelijk leeg maar zelfs dan probeert men de auto's zo dicht mogelijk bij elkaar te zetten en het is een paar keer voorgekomen dat ik via de passagiersstoel naar buiten moest omdat mijn deur nauwelijks meer open kon. Vroeger werden de ferries nogal eens veel te zwaar beladen maar door het huidige electronische ticketsysteem zou dat niet meer moeten voorkomen. Maar toch proberen de bootslui de auto's zo strak mogelijk tegen elkaar te zetten, het zal de macht der gewoonte wel zijn. In ieder geval is het proces vaak een heel spektakel en je moet je vooral niet laten opjagen.
De St. Dionysios kerk in Zakynthos We verlaten de haven van ZakynthosHet duurt even voordat we echt uit de haven weg zijn want er komen steeds weer auto's en vrachtwagens aangereden die op het laatste moment nog mee willen en blijkbaar is dat geen enkel probleem want de kapitein heeft niet veel haast om te vertrekken zodat wij nog een tijdje naar Zakynthos stad kunnen kijken. We zijn 5 dagen op het eiland geweest en eigenlijk was dat veel te kort om alles te zien. Maar dat kwam ook enigszins door mijn zere knie waardoor we niet veel konden lopen. Ook de komende tijd zullen we het wat kalmer aan moeten doen dan normaal.
In Kyllini moeten we nodig gas tanken en de pompbediende biedt aan ook even de olie te checken. En dat is maar goed ook want door alle bergritten heeft de auto weer aardig wat olie verbruikt en we moeten bijna 4 liter bijvullen! Dat moet ik toch wat beter in de gaten houden.
Daarna rijden we naar het noorden en verlaten de Peloponnesos via de tolbrug bij Rio. We rijden in 1 keer door naar Ammoudia aan de westkust van het vasteland waar we ons volgende appartement gereserveerd hebben.
Het strand van Ammoudia Koude drankjes in AmmoudiaHet is hier warmer dan op Zakynthos en we zoeken eerst een café op aan de rand van het dorp. Ammoudia ligt aan een baai met een groot zandstrand waar, behalve de gewone strandgangers, heel wat campers staan geparkeerd. Op een groot deel van het strand staan parasols en ligstoelen en sommige stukken zijn duidelijk geclaimd door hotels. Wij gaan de komende dagen wel op zoek naar een rustig strandje maar als het niet anders kan, is hier altijd wel een plekje vrij.
Bij ons appartement moet ik een nummer opbellen en even later komt een vrouw met de sleutels. Ik kan mijn Grieks weer oefenen want ze spreekt nauwelijks Engels. Dat verbaast me toch steeds weer, zeker in dit soort toeristische oorden. In het oosten van Griekenland komen meer toeristen uit het voormalige Oostblok en daar willen de Grieken nog wel eens Russisch spreken maar hier zijn het toch overwegend toeristen uit West-Europa.

Vrijdag 07 juli 2017, de kust ten noorden van Igoumenitsa

Viskwekerij voor de Noord-Griekse kustVandaag rijden we een stuk langs de noordwestkust van Griekenland, een gedeelte waar je zelden iets over hoort of leest. Igoumenitsa ligt 40 kilometer ten noorden van Ammoudia en is een grote havenplaats vanwaar schepen naar Korfoe en Italië gaan. Vanuit Igoumenitsa gaan toeristen vaak naar het oosten of zuiden maar zelden naar het noorden. Er liggen een paar dorpjes in dit gebied maar niet veel stranden en langs de kust zien we vooral de grote netten van viskwekerijen. De Middellandse Zee is overbevist door de vele landen die er visrechten hebben en vooral in Griekenland is men op grote schaal begonnen met visboerderijen. Vanaf Igoumenitsa naar het noorden zien we meer bij elkaar dan we ooit samen hebben gezien in het hele land en 70% van de vis in Griekenland schijnt al uit dit soort kwekerijen te komen.
Grensstation Mavromatio naar AlbaniëHoe verder we naar het noorden komen, des te smaller wordt de strook land die nog bij Griekenland hoort. We rijden tussen de zee en de grens met Albanië en als we een bord naar een grensstation zien, rijden we daar even heen. Af en toe komt er een auto doorheen maar erg druk is het niet, het zijn vooral Albanezen die het land binnenkomen. We zouden ooit nog wel eens de weg door Albanië naar Griekenland willen nemen maar de laatste (en enige) keer dat we in Albanië waren, vonden we de wegen erg slecht maar dat is al 10 jaar geleden.
Haventje bij Sagiada De kust bij SagiadaHet enige dorpje van enige betekenis is Sagiada waar wat kamers te huur zijn en een camping heeft. Er is een haventje vanwaar een veerboot naar Korfoe gaat en op de pier zijn een aantal restaurants waar we een pauze nemen. Hoewel het al juli is, zijn er vrijwel geen toeristen te zien hoewel er wel een mooi strand in de buurt is.
Er is een moerasachtig meer waar we heel veel reigers en andere watervogels zien maar verder is deze streek niet heel erg interessant.
Paarden schuilen in de schaduw De haven van IgoumenitsaWe slaan nog een bergweg in om naar het St. George klooster te gaan maar al snel wordt de weg zo slecht dat we het niet aan durven om met onze auto verder te gaan. Er staan een paar armoedig uitziende boerderijen met koeien en af en toe zien we paarden langs de weg maar voor het overige is het een desolaat gebied.
Via Igoumenitsa rijden we dan weer terug. Zodra je de stad inkomt verandert de hele sfeer, het is hier druk, vol auto's en alles draait om de 2 havens die er zijn. Als stad heeft Igoumenitsa verder niet veel te bieden, het is typisch een station om verder te reizen.
Wij rijden dan weer zuidwaarts en gaan op zoek naar een niet al te druk strand en vinden dat een stukje ten zuiden van Ammoudia. Aan weerszijden van een baai zijn twee grote stranden en aan de uiteinden staan heel wat caravans en campers die er een vaste plek lijken te hebben. Maar er is ruimte genoeg, misschien ook omdat het ver van de doorgaande weg ligt en je er echt naar op zoek moet gaan.

Zaterdag 08 juli 2017, langs de Acheron en naar Syvota

Varen op de rivier de Acheron Wandelen door de AcheronIn Ammoudia stroomt de rivier de Acheron in zee en in de klassiek oudheid was het één van de rivieren van de onderwereld waar de gestorvenen heen gingen. Nu kun je bij Glyki de Acheron bronnen bekijken. Bij de parkeerplaats probeert men ons van alles aan te smeren maar wij willen gewoon een stukje wandelen voor zover dat gaat. Want na een tijdje ontkom je er niet aan dat je het water in moet. Eerst nog ondiep maar op een bepaald moment moet je dieper het ijskoude water in. De temperatuur ervan is zo'n 10 graden en de stroom kan behoorlijk sterk zijn en de keien in het water glad. Voor ons was het op een bepaald moment helaas niet meer te doen en wandelen we terug.
Langs de rivier de AcheronMaar ook dat is geen straf want de omgeving is schaduwrijk door de bossen en schitterend om doorheen te lopen. Er zijn ook gedeelten waar je met kayaks of een rubberboot doorheen kunt varen. Het is een heerlijk gebied om te zijn met zulk warm weer en het is ook niet eens zo druk. We gaan langs de rivier op een terras zitten en de kou van het water maakt dat het hier heel aangenaam zitten is. Totdat er ineens een aantal touringcars het terrein oprijden en de toeristen eruit stromen, tijd voor ons om op te stappen.
De baai bij Plataria Bij de haven van SyvotaVia een andere route door een vlakte vol landbouwgebied tussen de bergruggen gaan we weer in de richting van de kust bij Plataria. Het kleine plaatsje ligt aan een grote baai met een kleine boulevard vanwaar je Korfoe kunt zien liggen. We rijden door naar Syvota, een wat bekendere badplaats met een prachtige kust vol inhammen en baaien en 4 eilandjes voor de kust. Zoals op meer plekken in Griekenland geldt ook hier dat je de verborgen juweeltjes van de kust het best kan verkennen met een boot. Wij maken een wandeling door het kleine centrum van het dorp maar mijden de stranden: ze zijn weliswaar prachtig maar vooral erg vol.
De kust ten zuiden van Syvota Wat plukken die mensen daar? Bij SyvotaBehalve een paar lange stranden zijn er ook veel verborgen stranden die allemaal een naam hebben. Als we zo dicht mogelijk bij de kust blijven rijden, valt op dat steeds meer stukken strand opgeëist worden door hotels. De weg loopt trouwens al slingerend hoog boven de stranden door de heuvels. Vanaf parkeerplekken kunnen we af en toe de dorpjes en stranden in de diepte zien liggen. En regelmatig zien we mensen langs de weg die iets van de bomen en struiken langs de hellingen plukken. We hebben geen idee wat het kan zijn maar het is wel in trek.
Het grote en kleine Drafti strandAls we willen wegrijden van zo'n parkeerplek worden we aangesproken door een toerist met bebloed been. Het is een Deen die al uren op zoek is naar een bepaald strandje en tijdens zijn klauterpartijen over de rotsen een snee heeft opgelopen. Maar hij is vooral erg moe en dorstig en vraagt of wij hem kunnen afzetten bij het kleine Drafti strand. Niet bij alle stranden staan wegwijzers en het is even zoeken maar we geven hem een flesje water en uiteindelijk kunnen we hem er in de buurt afzetten. In de korte tijd dat we samen in de auto zitten wisselen we heel wat reiservaringen uit en zijn het erover eens dat we Noorwegen wel het meest imposante land vinden wat imposante natuur betreft.
Ik heb vroeger zelf veel door Europa gelift en bedacht toen al dat ik later, als ik zelf een auto zou hebben, zoveel mogelijk lifters zou meenemen. Je ontmoet zo allerlei verschillende mensen en hebt soms hele leuke en leerzame gesprekken. Dit was maar een korte lift, maar het geeft me altijd wel een goed gevoel als we iemand kunnen helpen.
Lege terrassen in Perdika Op een terras in PerdikaTien minuten later rijden we Perdika binnen, een plaatsje dat op een 250 meter hoge heuvel ligt, een paar kilometer van de zee vandaan. Het voetgangersgebied in het centrum is helemaal volgebouwd met terrassen en restaurants maar er is niemand te zien, het dorp lijkt wel helemaal uitgestorven. Waarschijnlijk ligt iedereen aan het strand want het is ook vandaag alweer erg warm. Zelfs de meeste restaurants zijn gesloten en we moeten ons best doen eentje te vinden waar we wat te drinken kunnen krijgen.
Bootjes op de Acheron bij AmmoudiaMet deze hitte willen wij ook nog wel even naar het strand en rijden naar de baai van Odysseus die we gisteren gevonden hebben. Hier zouden de sirenen hebben gezongen, halfgodinnen met het lichaam van een vogel en het hoofd van een vrouw die zeelui met hun gezang verleidden om dichter naar de kust te varen waar ze dan op de rotsen te pletter sloegen. Odysseus stopte de oren van zijn bemanning vol was en liet zichzelf aan de mast vastbinden zodat hij het gezang wel kon horen maar niets kon doen. Hierna verloren de sirenen hun magische vermogens en veranderden in rotsblokken op eentje na die in zee stortte en verdronk.
Het strand van Ammoudia Het strand van AmmoudiaNa een uurtje aan het strand rijden we terug naar Ammoudia waar we eerst een restaurant opzoeken langs een stuk van de Acheron waar de rivier net een kanaal lijkt en er liggen tientallen bootjes aangemeerd. Daarna maken we een wandeling op het brede strand waar het lang niet zo druk is als we verwacht hadden. Het toerisme heeft zich hier nog niet zo sterk ontwikkeld als in plaatsen als Syvota of Parga en het is ideaal om met kinderen heen te gaan want het water wordt maar heel langzaam dieper.

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 Naar boven