Lies & Teije's reis website
Een dag naar Thessaloniki en een dag relaxen
-
- Albanië
- Andorra
- België
- Bosnië-Herzegovina
- Bulgarije
- Cyprus
- Denemarken
- Duitsland
- Finland
- Frankrijk
- Gibraltar
- Griekenland
- Groot Britannië
- Hongarije
- Ierland
- Italië
- Kroatië
- Liechtenstein
- Luxemburg
- Monaco
- Montenegro
- Nederland
- Noord Macedonië
- Noorwegen
- Oostenrijk
- Polen
- Portugal
- San Marino
- Schotland
- Servië
- Slovenië
- Slowakije
- Spanje
- Tsjechië
- Vaticaanstad
- Zweden
- Zwitserland
- --------------------
-
- Alle puzzels
- --------------------
- Albanië
- België
- Bosnië-Herzegovina
- Cyprus
- Denemarken
- Duitsland
- Egypte
- Finland
- Frankrijk
- Gambia
- Griekenland 2014
- Groot Britannië
- Hongarije
- Ierland
- Italië
- Kroatië 2003
- Luxemburg
- Marokko
- Montenegro
- Noorwegen
- Oostenrijk
- Polen
- Portugal
- Schotland 2000 - 2003
- Slovenië
- Slowakije
- Spanje
- Tsjechië
- Zweden
- Zwitserland
- --------------------
- Nederland
- Steden en dieren
- --------------------
Vrijdag 10 juni, een dag naar Thessaloniki en een dag relaxen
Vandaag zijn we niet al te laat op pad want we willen de stad Thessaloniki bezoeken. Het is ongeveer 45 minuten rijden van hier tot in het centrum. We hebben het adres van de VVV opgezocht maar de dichtstbijzijnde parkeergarage is er 2 kilometer vandaan. We besluiten toch maar richting VVV te rijden en dan ter plekke te kijken. Zoals in alle Zuid-Europese steden is het hectisch in het verkeer, maar prima te doen als je goed oplet (ik ben blij dat ik niet kan rijden!). Het wordt lastiger als je ook nog iets zoekt, bijvoorbeeld een parkeerplaats.
En parkeergarages worden hier alleen bij de ingang aangegeven, niet ook alvast een paar honderd meter ervoor, lekker handig. Ineens zien we midden in het centrum een grote P aan de linkerkant. Maar we zitten in de middelste baan en kunnen niet zomaar naar links dus moeten we een extra rondje rijden. Maar dan zitten we wel midden in het centrum.
En parkeergarages worden hier alleen bij de ingang aangegeven, niet ook alvast een paar honderd meter ervoor, lekker handig. Ineens zien we midden in het centrum een grote P aan de linkerkant. Maar we zitten in de middelste baan en kunnen niet zomaar naar links dus moeten we een extra rondje rijden. Maar dan zitten we wel midden in het centrum.
De automaat om een kaartje te pakken is afgeplakt en het hek staat open. Iets verder zwaait een juffrouw naar ons, rijd maar door naar de volgende automaat. Daar pakken we een kaartje en ze verwijst ons naar een jongeman, 20 meter verderop. Waar zijn de parkeerplekken, vragen we ons af? Er staan een paar auto's maar er is helemaal geen plek! Dan gaat er een slagboom omhoog en moeten we de auto in een kooi rijden precies over een soort brug. De auto gaat versleept worden! We moeten de auto parkeren op de brug, al onze spullen eruit pakken en de auto op de handrem zetten. Het kaartje gaat in een automaat en er gaat een deur open, een stang wordt onder de auto geduwd en de auto verdwijnt het gebouw in. Net alsof we naar een sf-film kijken. Geweldig.
Het zal ook niet zo zijn, hebben ze nog niet door dat ze heel veel geld kunnen verdienen aan toeristen? Dan eerst maar een kop koffie met zeezicht vlakbij de witte toren.
De toren is door de Ottomanen in de 15e eeuw gebouwd als verdedigingstoren op de plek van een eerder Byzantijns fort, maar werd later als gevangenis gebruikt en de plek om massa-executies uit te voeren. Daarom werd de toren ook wel de toren van bloed of rode toren genoemd. Nadat Thessaloniki deel ging uitmaken van Griekenland in 1912 werd de toren wit geverfd als een symbolisch gebaar om het te reinigen. Maar er is ook een legende dat een gevangene zich vrij heeft kunnen kopen door de hele toren wit te verven. Nu is er een museum in de toren gevestigd met informatie over de geschiedenis van de stad.
We hadden al in de reisgidsen over de stad gelezen maar we wisten niet dat het centrum letterlijk bezaaid is met opgravingen. We lopen richting de boog van Galerius door een winkelstraat maar in het midden is de grond uitgegraven en zien we een paar meter lager de oude delen van de stad met Griekse en Romeinse gebouwen. Het is een beetje onwerkelijk, de gebouwen van nu naast die van ruim 2000 jaar geleden. Ik ga de namen van alle ruïnes maar niet opnoemen want ik kan ze zelf niet eens uit elkaar houden. We hebben meer dan 100 foto's gemaakt vandaag dus we zullen ze maar niet allemaal laten zien.
Vanaf de zee lopen we naar het noorden tot de triomfboog van Galerius, ook wel de Kamara genoemd. De Romeinse keizer Galerius liet deze in de 4e eeuw bouwen om zijn veldtochten tegen de Perzen te gedenken. Er staat nog maar een deel van de boog overeind maar dat er hoe dan ook nog iets staat is al een wonder. Veel van de fundamenten, waar we net zijn langsgelopen, hebben eeuwenlang onder de grond gezeten en zijn daardoor bewaard gebleven maar de boog is door al die eeuwen heen zichtbaar gebleven.
Vanaf de boog zien we ook de Rotunda, een cirkelvormig gebouw uit 306 n.c. dat onderdeel was van het paleiscomplex van keizer Galerius en dat hij volgens sommige historici als mausoleum wilde gebruiken. Maar hij stierf in Servië en werd daar begraven waarna het gebouw rond 400 n.c. als kerk (Agios Georgios) werd gebruikt. In de Ottomaanse tijd werd het (uiteraard) een moskee, vandaar ook de minaret op de achtergrond. Het gebouw is te bezoeken en er zijn mooie mozaieken te zien, maar wij willen vandaag vooral rondlopen en zoveel mogelijk van de stad zien. Een andere keer gaan we wel specifieke bouwwerken van binnen bekijken.
Via het Hagia Sofia plein lopen we iets naar het westen en vinden tussen de hoge flats en moderne bouwwerken langs de Ermou een klein maar mooi klooster, gewijd aan St. Theodora, verscholen, we zouden er zo aan voorbij lopen. Theodora was een vrouwelijke heilige uit de 9e eeuw. Thessaloniki is een levendige, drukke stad maar zodra je de poort van het klooster binnengaat, kom je in een andere wereld en een oase van rust terecht. Het is een kleurrijk bouwsel met veel schilderingen en iconen. Een bezoek zeker waard!
Nog iets verder naar het westen komen we in de Mondiano markt, een open markt die een beetje op een oosterse bazar lijkt met vooral veel voedselstallen met geurige kruiden, verse vis, vlees en delicatessen. Hoewel het tegenwoordig ook door toeristen bezocht wordt, heerst er nog steeds de authentieke sfeer van een volksmarkt (op alle plastic prullaria na). Deze markt is in 1922 gebouwd maar iets verderop komen we in Kapani terecht, een gebied met smalle straatjes met nog veel meer kramen en winkeltjes dat al sinds de Ottomaanse tijd (al eeuwenlang dus) als markt fungeert. Hier zijn ook veel kleding- en schoenwinkels en ik zoek nog goede stappers maar die vind ik helaas niet.
In dit gebied zijn ook volop terrasjes en onze voeten hebben wel behoefte aan een beetje rust. Dat is het nadeel van een stad: er is zoveel te zien en te beleven maar je moet ook uren lopen. Op zich niet zo erg maar we worden toch wat ouder en Teije heeft vaak last van zijn voeten en enkels, een oude kwaal, en ik van mijn rug. We willen vaak veel meer dan we kunnen, dus regelmatig even stoppen is wel van belang en we nemen een lichte lunch. Maar we vinden het absoluut geen straf om op een terras te zitten en zeker hier is er ook veel te zien vanaf het terras terwijl de drukke mensenmassa voor ons langs loopt.Als we weer verdergaan zien we een prachtige muurschildering op een hoge flat aan de Tsimiski straat, een vrouw die de staart van een phoenix vasthoudt. Het is door twee straatartiesten gemaakt, een Chinees en een Zuid-Afrikaanse paar en gaat over het thema van geweld tegen vrouwen. We zien nog meer straatkunst in de stad maar dit is wel één van de mooiste.
Het volgende deel van de wandeling brengt ons naar het oude centrum waar de Grieken hun markt hadden, de agora. De Romeinen breidden het uit en bouwden er hun forum met een theater waar gladiatorengevechten werden gehouden maar ook theatervoorstellingen. Telkens wanneer er in Thessaloniki bouwwerkzaamheden zijn, of wanneer er gebouwen afgebroken worden, gaan archeologen eerst op zoek naar oude overblijfselen en zo werd dit stukje stad in de jaren 60 blootgelegd. Het zou ons niks verbazen wanneer er over 50 jaar een nog groter stuk van de binnenstad blootligt en restanten van andere belangrijke resten te zien zijn. De meeste vondsten die hier zijn gedaan liggen in het archeologisch museum maar er is een interessant ondergronds museum met veel informatie over de stad.
Kriskras door het nieuwe centrum lopen we dan richting de oude stad die uiteraard tegen de helling opgebouwd is en voor we aan het laatste stuk beginnen, gaan we even zitten voor een ijsje maar vooral om onze voeten wat rust te geven. We hebben nu al 4 uur rondgesjouwd en dat beginnen we nu toch wel te voelen. We komen weer heel wat historische gebouwen tegen, badhuizen uit diverse tijdperken, ruïnes en natuurlijk kerken, daar zijn er heel wat van in Thessaloniki. Van elke maken we wel een paar foto's maar de kerk van de aartsengelen vinden we van buiten een van de mooiere.
Het laatste stuk klimmen naar de noordoostelijke rand van de stad valt niet mee maar het uitzicht over de stad van bovenaf is prachtig. We zijn eindelijk aangekomen bij het Byzantijnse Heptapyrgion (dat betekent 7 torens, hoewel er 10 zijn) fort dat later door de Ottomanen werd omgebouwd tot een garnizoenplaats en in de 19e eeuw als gevangenis werd gebruikt. In de 20e eeuw werd het gebruikt om politieke gevangenen vast te zetten en te martelen. Ook werden er, iets buiten het fort, honderden gevangenen geëxecuteerd, niet echt een vrolijke plek dus. Pas in 1989 werd de gevangenis gesloten.
Het fort ligt op bijna 250 meter hoogte en een gedeelte ervan is te bezoeken want er wordt door archeologen nog steeds onderzoek gedaan. Wij doen dat vandaag niet, we moeten het hele stuk ook nog teruglopen. Maar een volgende keer zetten we de auto wel wat dichter in de buurt of nemen we de bus (lijn 23 weten we nu). Terwijl ik de blaren onder mijn voeten doorprik, loopt Teije nog een beetje heen en weer om wat foto's te maken voor we weer naar beneden gaan. Het is vanaf hier nog ruim 2,5 kilometer naar de Witte Toren in de haven.
En daarna de klim naar beneden door de oude stad, maar die valt ons toch een beetje tegen. De meeste oude gebouwen die er nog zijn, zijn slecht onderhouden en onder de graffiti en de straatjes ademen maar weinig sfeer uit, heel anders dan veel andere 'oude' binnensteden die we hebben gezien. Zelfs in het veel kleinere Xanthi waar we een paar dagen geleden waren was het veel mooier met veel Byzantijnse gebouwtjes. Maar we zien wel een grappige graffititekeningen en deze was het leukst. Later komen we erachter dat hier het volgende staat: 'Ik ben een jongen, ik hou ervan om met poppen te spelen en jurken te dragen'. Maar de kinderen zullen wel allemaal naar school zijn want we zien ze niet op straat.
Zo uitgestorven als het in de bovenstad was, zo levendig is het in het moderne centrum. Thessaloniki is een bijzondere stad door de vele zichtbare geschiedenis en vandaag hebben we een goede eerste indruk gekregen maar we komen hier graag nog een keer terug. Meestal vertellen we wel iets meer over de geschiedenis van de plek waar we zijn maar dat is hier bijna niet te doen. Eén feit moeten we wel vermelden: de grote brand van 1917. Een derde van de stad werd toen verwoest en bij de heropbouw liet de regering een nieuw, modern stadsplan ontwikkelen. En dan is er nog het verhaal over de Joden in Thessaloniki maar dat is voor een andere keer.
Na een laatste pauze op een terras langs de zee slenteren we nog wat langs de boulevard naar het standbeeld van Alexander de Grote, de wereldveroveraar uit Macedonië. Thessaloniki werd pas gesticht na zijn dood maar in Grieks Macedonië is men trots op zijn Macedonische afkomst. Vanwege de historische waarde van de naam is er dan ook een hoogoplopend conflict tussen Griekenland en de voormalige Joegoslavië streek die zich Macedonië noemt sinds het een onafhankelijk land is. Als we bij het standbeeld staan, komt er een drone aanvliegen die om het beeld blijft draaien. Dat ziet er best eng uit, alsof zo'n drone ieder moment op iemand af kan komen of kan gaan schieten.
De stad uit lijkt een stuk sneller te gaan dan de stad in en 3 kwartier later zijn we alweer bij ons appartement in Paralia Dionysiou waar onze voeten lekker mogen bijkomen van de lange wandeldag.
De laatste 8 dagen hebben we vooral veel gereden en (culturele) dingen gedaan en bekeken, ook omdat het een stuk kouder en natter was dan normaal maar de komende tijd gaan we het rustig aan doen. 's Avonds halen we de kaart erbij en reserveren alvast appartementen voor de komende week.
Zaterdag 11 juni 2016, relaxen op Sithonia en Kassandra
De dag erna slapen we eerst lekker uit en we maken er een luie dag van. Eerst gaan we richting Sithonia waar we in Nikiti een tijdje op een terras zitten. Het is lekker weer, de lucht is bijna egaal blauw en de zee ligt er rustig bij. Daarna rijden we naar het strandje met de geiten waar we ruim een week geleden ook al eens waren en liggen er uren in de zon, in de zee, met een boek, met de ogen dicht, tot we er genoeg van hebben. We waren al een beetje bruin maar nu zijn we weer helemaal rood door het bruin heen. We hebben te weinig zon gezien de laatste week, dat moet het zijn.
Vervolgens rijden we naar het eiland Kassandra om een hapje te eten in Kallithea, een gezellig toeristenplaatsje op het eiland. Meestal houden we niet zo van drukke toeristenplekken maar hier is het wel relaxed en het is trouwens nog niet zo heel druk. Maar ik denk niet dat hier in het drukke seizoen willen zijn, van juli tot en met september, dan zit het vol jongeren die genoeg hebben aan strand en drank want er is een actief nachtleven hier.Na het eten maken we nog een korte wandeling langs de boulevard en zien vanaf een pleintje beneden een ruïne liggen. Daar moeten we nog even heen, dan hebben we vandaag toch nog iets cultureels gedaan.
Het zijn de restanten van het heiligdom van Zeus Ammon en Dionysus, een van de belangrijkste tempels in Chalkidiki. Zeus Ammon is een god die tijdens de ptolemeïsche tijd, toen de opvolgers van Alexander de Grote over Egypte regeerden, ontstond uit het samenvoegen van de Griekse oppergod Zeus en de Egyptische god Amon die in de ogen van de Grieken dezelfde waren. Ook de Egyptische godin Isis werd toen steeds vaker vereerd door de Grieken.Een bord geeft aan dat de EU een half miljoen euro's heeft gedoneerd voor herstelwerkzaamheden. Waarschijnlijk was dat voldoende voor wat informatiebordjes die we door het gesloten hek zien staan. Geld voor een kassa was er zeker niet meer.
© Teije & Elisabeth 2000 - 2023 
