Via de onderwereld naar Lefkada

We verlaten Perama vandaag maar eerst moeten we nog betalen. Zoals we vorig jaar al hebben gemerkt kan dat bijna nergens met credit card terwijl je die voor de reservering wel nodig hebt. Daar had ik even niet aan gedacht en moet dus nog geld pinnen. We worden hartelijk uitgezwaaid door de eigenaren. Zelf hebben we het gevoel dat we hier wel weer eens terugkomen want het is ons erg goed bevallen.
Een stukje ten zuiden van Ioannina gaan we van de grote weg af en rijden we via bergweggetjes. We hoeven nog geen 140 kilometer naar onze volgende bestemming op het eiland Lefkada en stoppen regelmatig om foto's te maken.

Maar op de bergwegen hier moet je altijd oppassen want er is nogal eens schade aan de weg door aardbevingen. En op de kleinere, landelijke wegen wordt de schade niet altijd snel gerepareerd. Zoals hier, in de buurt van het dorpje Balas, is een deel van de weg gewoon afgebroken en weggeschoven. Een touwtje met wat gekleurde zakken dient als waarschuwing. Dit zijn wegen die we liever niet in het donker rijden! We komen in dit bergachtige gebied heel wat scheuren in de wegen tegen.

Bij de westkust volgen we de bordjes naar Mesopotamos. Nee, geen Mesopotamië, maar de plaats waar het Nekromanteion van Acheron zou zijn. Het woord betekent 'orakel van de doden' en deze tempel was gewijd aan Hades en Persephone, de goden van de onderwereld. Het Nekromanteion lag aan de oevers van de Acheron, 1 van de rivieren van de onderwereld. Op deze plek zou je dus de onderwereld kunnen betreden, zoals enkele Griekse helden deden, maar de meeste bezoekers kwamen waarschijnlijk om via het orakel met overledenen te spreken.

Je kon niet zomaar met de doden spreken en pelgrims ondergingen een dagenlange voorbereiding waarbij ze ook hallucinogene middelen kregen toegediend. De priesters voerden allerlei rituelen uit waarbij ze allerlei trucjes gebruikten om de pelgrims ontzag in te boezemen. Na de voorbereiding werden de pelgrims door een labyrinth geleid naar de oever van de Acheron. Daar konden de priesters, met behulp van katrollen, als geesten zweven boven de rivier in een met rook gevulde ruimte. Ik kan me voorstellen dat het schouwspel voor de pelgrims heel overtuigend is geweest, letterlijk spookachtig.
Maar zelfs de grote held Odysseus, één van de slimste Grieken ooit, trapte erin want hij kwam hier om met de geest van de ziener Teresias te praten (volgens Homerus) om de weg naar zijn thuiseiland Ithaka terug te vinden. Tijdens de verovering van Macedonië door de Romeinen 167 v.c. werd de plek vernietigd, volgens sommige bronnen omdat zij het bedrog ontdekt zouden hebben.

Alle informatiebordjes rond de kleine opgraving zijn echter nog steeds overtuigd dat dit het echte Nekromateion is (je mag het ook met een c schrijven: Necromateion, maar de Grieken zelf gebruikten de letter k dus waarom zouden wij dat anders doen?). Net als Delfi was dit een belangrijk orakel in de klassieke oudheid en dan is het wel erg klein. Het zogenaamde labyrinth waar de pelgrims doorheen moesten is op de plattegrond aangeduid met 2 kleine ruimtes.
Hoe meer we erover lezen, des te meer zijn we ervan overtuigd dat het echte tempelcomplex nog ergens onder de grond ligt, wachtend op ontdekking. Maar het is een mooie plek om te bezoeken en als je je fantasie erbij gebruikt ook intrigerend. Maar dat geldt eigenlijk voor bijna alle archeologische vindplaatsen. Wanneer je alleen maar kijkt wat er overgebleven is, is dat vaak niet zo indrukwekkend, je moet je voorstellen hoe het was toen er nog mensen rondliepen en er leefden, wat ze deden en waarom. En dat is een uitdaging voor degenen die de informatie verstrekken (dat lijkt me echt een baantje voor mij, waar kan ik solliciteren?).

We wandelen naar het dorp terug en zoeken daar een terras op voordat we weer naar het zuiden rijden. Onderweg kijken we even naar het strand maar dat is bezaaid met dikke kiezels, niet echt ideaal om even te zonnebaden zonder stoeltjes. We hebben voor 6 dagen een appartement op Lefkada geboekt dus we gaan daar wel op zoek naar een leuk zandstrand. We hebben het strand de afgelopen dagen niet gemist maar als we de zee zien, kriebelt het wel weer.

Via Preveza en Aktion (waar de vloot van Cleopatra in 31 v.c. door Augustus Octavianus werd verslagen) rijden we langs de kust richting Lefkada, een van de bewoonde Ionische eilanden. Maar eigenlijk is het een kunstmatig eiland want pas in 650 v.c. groeven Korinthiërs, die hier een kolonie stichtten, een kanaal waardoor het niet meer aan het vasteland vast zit. Een platte, beweegbare brug, die veel herrie maakt als we erover heen rijden, brengt ons naar het eiland en we zijn al snel in Lefkas of Lefkada, de hoofdstad van het gelijknamige eiland.

We maken een korte wandeling door het stadje dat aan de noordkant van het eiland ligt en zoeken een terrasje langs het water op. We zijn benieuwd wat we de komende week hier allemaal gaan ontdekken. Ik vind niets zo leuk als weer een nieuwe plek bezoeken.
Vanaf de stad is het nog maar een klein stukje naar Tsoukalades waar we door de eigenaren van To Ampelkai (de wijngaard) hartelijk ontvangen worden. Het is een wat ouder echtpaar dat gedurende de winter in Athene woont en 's zomers hier.