Naar de kloosters in de Meteora

Eén van de dingen die we in dit gebied zeker willen zien is het Meteora gebied waar een heleboel kloosters op hoge rotsen zijn gebouwd. Het is zo'n anderhalf uur rijden vanaf ons appartement en we gaan steeds verder de bergen in. Het regent soms een beetje maar gelukkig klaart het flink op als we er bijna zijn. Van afstand zien we al de vreemde zandstenen rotsformaties waar de kloosters zijn gebouwd. In het dorpje Kastraki, aan de voet van de Meteora, gaan we eerst even koffie drinken en onze gids nalezen voor informatie over de kloosters.

De rotsen zijn uitgesleten door zee en wind en er zijn diepe, soms loodrechte, kloven ontstaan tussen de rotsen. In de meeste rotsen zitten ook holen en grotten en er zijn resten gevonden van een muur die een deel van een grot beschermde van 23.000 jaar geleden dus ook in de prehistorie leefden hier mensen. In de Griekse mythologie en in de klassieke oudheid wordt Meteora echter nooit vermeld. Maar het was een ideale plek voor de christelijke kluizenaars die hier dan ook al in de 9e eeuw naar toekwamen. Later kwamen er meer monniken uit andere streken (zoals Athos) die kloosters stichten, vanaf de 13e of 14e eeuw.

Het eerste klooster dat wij zien is het St. Nicolaas (Agios Nikolaos Anapafsas) klooster dat boven op een vooruitstekende rots is gebouwd en mijn mond valt bijna letterlijk open. Hoe hebben ze dat voor elkaar gekregen? Het is moeilijk te beschrijven wat je voelt als je dit voor de eerste keer ziet: vooral ontzag maar ook ongeloof. Dat moet letterlijk monnikenwerk geweest zijn om al die bouwmaterialen naar boven te krijgen. Het schijnt dat hier nog 1 monnik leeft.

Verwarrend zijn wel al die namen: is dit nou het Rousanou of het St. Barbara klooster? Oh, dat is dezelfde. Het klooster is zo'n beetje om de rotstop heen gebouwd en ergens onderaan zien we een bak aan een kabel op de grond staan. Hiermee worden goederen mee naar boven gehesen en het schijnt vroeger ook de monniken zelf. Nog eerder werden netten gebruikt. Daar zou ik niet graag inzitten. Vrouwen mochten hier sowieso heel lang niet komen maar juist dit is sinds een halve eeuw een nonnenklooster dat ook nog bewoond wordt.

Het grootste klooster is het Grote Meteora klooster waar nog 3 monniken wonen. Nu is het redelijk toegankelijk door uitgehouwen treden maar vroeger kwam je alleen maar binnen via lange ladders die bij gevaar naar binnen werden gehesen. Zijn ze hier niet bang voor aardbevingen? Het lijkt erop dat het klooster zo van de berg af kan glijden. Aan 3 kanten gaat de rots bijna recht naar beneden, aan de 4e kant zijn er verbindingstrappen en er is een grote parkeerplaats vol toeristenbussen waardoor de illusie van een onbereikbare rotstop toch een beetje verloren gaat.

In het Grote Meteora klooster is een museum gehuisvest en een kerk die je kan bekijken maar ik kom daar niet zomaar in met blote armen. Gelukkig liggen er vormloze jurken en omslagdoeken klaar voor al die veel te blote toeristen. Er zijn nog 7 kloosters te bezoeken hoewel ze allemaal verschillende openingstijden hebben en niet elke dag open zijn. Het Ypapanti klooster is het kleinste (onbewoond) en daarvoor moet je aardig wat trappen beklimmen (altijd nog beter dan in een net omhoog!) maar er is een mooie kapel. Er zijn in de diverse kloosterkerken nog veel oude muurschilderingen en iconen te zien, hoewel er in de 2e wereldoorlog ook aardig wat vernield is en kunstschatten geroofd zijn.

Met de auto rijden we heen en weer door het gebied en we zijn overdonderd door de schoonheid en majestueusiteit van deze wonderlijke rotsformaties. Het hele Meteora gebied is ongeveer 6 bij 10 kilometer, dus niet eens zo groot maar o zo imposant. Tusen de rotsen door, die volgens bergbeklimmers een hoge moeilijkheidsgraad hebben, zien we af en toe de vlakte en de bergen erachter. Vaak heb je uitzicht op meerdere kloosters tegelijk die wel in de lucht lijken te zweven, wat het woord Meteora ook schijnt te betekenen. Ik zou dit wel eens willen zien als er mist hangt en de toppen erboven uitkomen!

In het Varlaam klooster wonen maar liefst 7 monniken. Dat ze nog niet allemaal gevlucht zijn voor de toeristen verbaast me. Erg veel rust zullen ze niet meer hebben, we zien tientallen grote touringcars door het gebied rijden. Het St. Stephen klooster ligt weliswaar op het uiteinde van een klif te liggen maar ligt op een plateau zodat die het gemakkelijkst te bezoeken is. Erachter zien we het stadje Kalambaka op de vlakte liggen.

Er lopen een paar redelijk brede wegen door het gebied en je kunt vrij gemakkelijk overal parkeren en er zijn een aantal plaatsen waar je op de rotsen kan klimmen voor het uitzicht. Ik vind het fantastisch, werkelijk ongelooflijk, dit is één van de indrukwekkendste dingen die ik tot nu toe gezien heb in Griekenland, of misschien wel van alle reizen. De te bezoeken kloosters zijn nu redelijk toegankelijk, hoewel je veel moet klimmen, maar het klooster van de Drieéenheid of Drievuldigheid is misschien wel het lastigst met 140 rotstreden. James Bond schijnt in For your eyes only toch liever via de rotsen geklommen te zijn.