Dinsdag 13 mei, een rustdag in Gytheio
Vandaag gaan we er een rustige dag van maken en beginnen met een uurtje op het nabijgelegen grindstrand. Het is aangenaam weer maar niet al te heet en het water is heerlijk. Vervolgens rijden we naar Gytheio (of Githion), een klein stadje dat een paar kilometer naar het noorden ligt. Het is een havenstadje dat in de oudheid al werd gebruikt als belangrijkste basis voor de vloot van Sparta dat zelf niet aan zee lag. Het stadje zoals het nu is dateert uit de middeleeuwen en er zijn nog allerlei kerken en kloosters uit die tijd.
Maar wij slenteren eerst als echte toeristen langs de boulevard en door de smalle straatjes. De grote hoeveelheid appartementen die te huur zijn en de vele eettentjes maken wel duidelijk dat het toerisme hier een heel belangrijke bron van inkomsten is in de zomer terwijl in de winter de olijven worden geoogst. Er zijn leuke souvenirswinkels en we drinken een kop koffie langs het water.
Daarna lopen we naar het voormalig eiland Marathonisi waar we een vervallen kapelletje of tegenkomen. Zou niemand daar ooit naar omkijken?
We kunnen via een betonnen kade naar het schiereiland lopen dat volgens velen het oud-Griekse Kranai is waar volgens Homerus Paris en Helena hun eerste nacht samen doorbrachten en met elkaar trouwden nadat hij haar geschaakt had, de aanleiding voor de Trojaanse oorlog. Paris was de zoon van Priamos, de heerser van Troje en door een ingewikkeld godenspel werd Helena, de vrouw van Meneloas (koning van Sparta), verliefd op Paris. Met als gevolg dat de Grieken zich verenigden en 10 jaar lang Troje belegerden, dat de held Odysseus nog eens 10 jaar rondzwierf voordat hij thuiskwam, verteld in twee dikke boeken van Homerus en dat allemaal omdat Eris, de godin van de twist, niet was uitgenodigd op een andere bruiloft. Het doet denken aan een sprookje...Daarna lopen we naar het voormalig eiland Marathonisi waar we een vervallen kapelletje of tegenkomen. Zou niemand daar ooit naar omkijken?
Het schiereilandje is maar een paar honderd meter lang en aan het einde staat een 23 meter hoge vuurtoren van marmer terwijl in het midden een toren staat die gebouwd is in de 19e eeuw toen dit deel van Griekenland nog vrij was terwijl de rest overwonnen was door het Ottomaanse rijk. Het is een toren met woongebouwen eraan vast dus wat ons betreft een kasteeltje. Nu is het een historisch en cultureel museum waar we vooral informatie krijgen over de onafhankelijkheidsoorlog tegen de Turken in de 19e eeuw.
Aan het begin van het schiereiland staat een klein kerkje, zoals bijna alle kerken hier met witte gepleisterde wanden en rode dakpannen. In Griekenland is geen scheiding tussen staat en religie en het orthodoxe geloof is de staatsreligie, zelfs de priesters worden betaald door de staat, dus zijn het eigenlijk ambtenaren. Ook heeft de kerk allerlei gunstige financiële regelingen waar de linkse partijen graag van af willen maar nog niemand heeft het gedurfd daar iets radicaals aan te doen.
Wij brengen een heerlijk dag door in dit nu nog rustige plaatsje; wat later in het seizoen schijnt het hier behoorlijk druk te worden met alle toeristen want het is een ideale plek vanwaar je Mani kunt verkennen, het middelste schiereiland dat van de Peloponnesos de Middelandse Zee in steekt. Wij zoeken in de loop van de middag een tafeltje langs het water uit om wat te eten. De kelners van de diverse restaurants doen ook flink hun best om onze aandacht te trekken, de concurrentie is groot. Wij hebben maar 1 echt belangrijk criterium: zijn de stoeltjes lekker om in te zitten, want op die harde stoelen krijg ik heel snel last van mijn spieren.
Daarna gaan we nog even naar het strand maar er komt steeds meer bewolking en we gaan op tijd terug naar ons appartement waar we een rustige avond doorbrengen. Het is echt een relaxte vakantiedag geweest, heerlijk.