Lies & Teije's reis website

Bezoek aan Mycene en Nafplio


Zoeken

Zaterdag 10 mei, bezoek aan Mycene en Nafplio

Voor vandaag hebben we 2 dingen op het programma staan: een bezoek aan het eeuwenoude Mycene en daarna rustig Nafplio bekijken. Maar allereerst een relaxed ontbijt op ons terras tussen de geurige bloemen.
We moeten eerst een heel stuk naar het noorden terug rijden. De restanten van deze oude stad liggen ongeveer een kilometer ten noorden van het hedendaagse Mycene waar slechts 450 inwoners leven terwijl er zo'n 600.000 bezoekers per jaar op de oude stad afkomen.
Mycene is heel anders dan de andere bekende Griekse opgravingen en was ooit het centrum van de zogeheten Myceens beschaving die haar bloeitijd had tussen 1.400 en 1.200 v.C., een stuk eerder dus dan de bekende stadsstaten Athene en Sparta of het orakel van Delfi. In Griekenland ontkom je niet aan lesjes in geschiedenis maar daarvoor heb ik mijn eigen gids (Teije) mee die helemaal enthousiast wordt als iets ouder is dan een paar honderd jaar.
Zo speelt de stad een rol in de verhalen over de oorlog tegen Troje, de koning van Mycene, Agamemnon, was de opperbevelhebber van het Griekse leger.
Zelf vind ik geschiedenis wel interessant maar ik vergeet ook veel weer dus ik ga hier niet allerlei informatie spuien die ook uitgebreid op internet te vinden is.
Tholosgraf bij Mycene Tholosgraf bij MyceneWe lopen eerst naar het schathuis van Atreus, wat helemaal geen schathuis maar een tholosgraf oftewel een koepelvormig graf is. Ene meneer Schliemann, een self-made amateur-archeloog die vooral bekend staat als de ontdekker van Troje, deed ook hier opgravingen en vond onder andere een gouden masker dat hij toeschreef aan Agamemnon. Zijn interpretaties waren bijna allemaal fout (het masker was niet van Agamemnon en het schathuis was geen schathuis en al helemaal niet van Atreus) en erg ethisch ging hij niet te werk maar toch was hij van onschatbare waarde voor de archeologie door alles wat hij ontdekte.
Dit is een tholosgraf vlakbij waar het dak van af is zodat je goed kan zien hoe het was opgebouwd.
Leeuwenpoort van Mycene Leeuwenpoort van MyceneDe restanten van de stad die we nu nog kunnen zien, zijn van de koningsburcht waar alleen de leiders en de adel woonden, heel anders dan in de latere Griekse beschaving. De burcht wordt omringd door een 900 meter lange en 6 meter dikke muur waarvan de Leeuwenpoort het bekendste onderdeel is: twee leeuwinnen die tegenover elkaar staan hoewel ze helaas hun hoofd aan vandalen zijn kwijt geraakt.
Dit schijnt het oudste monumentale beeldhouwwerk van Europa te zijn en indrukwekkend is het wel als je erdoor loopt. Deze ruïnes zijn heel anders dan wat we tot nu toe hebben gezien, hier lijkt alles kracht en macht uit te stralen terwijl de bouwwerken in Athene, Korinthe en Epidaurus veel verfijnder waren, alsof er meer tijd en geld was om aan kunst en stijl te besteden en minder aan oorlog en strijd. Maar we hebben natuurlijk pas heel weinig gezien.
Ruïnes van Mycene Ruïnes van MyceneIk ben niet zo'n kenner van oudheden maar het valt me wel op dat alles hier groots is, om te imponeren of af te schrikken. De Akropolis in Athene en het theater in Epidaurus imponeren ook maar meer door hun kunstzinnigheid, hier is alles log en massaal. Het schijnt dat na de val van de Myceense beschaving, rond 1.100 v.C., er een soort donkere middeleeuwen in Griekenland waren en het duurde een paar honderd jaar voor de Griekse beschaving werd gevormd die we nu zien als de voorloper van de westerse beschaving.
Ruïnes van Mycene Poort in MyceneWij zijn zo gewend aan onze beschaving en cultuur en we proberen van de geschiedenis een logische opeenvolging van ontdekkingen en vooruitgang te maken maar Mycene is één van de voorbeelden die laten zien dat de geschiedenis niet een langzame vooruitgang is maar eentje met sprongen, voorwaarts en achterwaarts. Beschavingen komen en gaan en vaak zijn er duistere tussenperiodes. Mycene zelf heeft ook duistere verhalen, zoek maar eens op de geschiedenis van de familie van Atreus, zijn zoon Agamemnon, diens vrouw Klytaimnestra en wat zij elkaar allemaal hebben aangedaan. Prachtig leesvoer en de realityshows en misdaadseries van tegenwoordig kunnen er nauwelijks aan tippen!
Olijfgaarden rond MyceneZoals vrije alle versterkte vestingen in de hele wereld ligt ook Mycene op een heuvel en van hier hebben we een goed uitzicht over de gaarden met olijfbomen die het omringende land bespikkelen. En als laatste onderdeel van dit bezoek gaan we naar het museum waar veel opgegraven objecten te zien zijn hoewel de mooiste en belangrijkste vondsten zoals een gouden dodenmasker (door Schliemann ten onrechte toegekend aan Agamemnon) in het nationaal museum in Athene tentoon gesteld worden. Ik ben altijd verbaasd dat er nog zoveel aardewerk ongeschonden uit de grond komt na zoveel eeuwen.
Het is erg warm op de opgraving en we lopen heel wat uurtjes rond want indrukwekkend en groot is het wel. Dus nu eerst wat drinken voor we naar de volgende stop gaan maar dat valt nog niet mee met de grote drom toeristen die hier rondloopt. Met wat moeite komen we aan (vieze) koffie en zetten ons neer op een eeuwenoude muur om het op te drinken.
De haven van Nafplio De haven van NafplioEn dan naar Nafplio, dat na de Griekse onafhankelijksoorlog (1821-1827) de eerste stad was die bevrijd werd van de Turkse bezetting en tijdelijk de hoofdstad was van het Vrije Griekse Koninkrijk (1829 tot 1835). Doordat de Griekse letters anders zijn dan die van ons kun je het op verschillende manieren schrijven maar Nafplio komt fonetisch het dichtste bij (of misschien Navplio) en je mag er ook nog een eind-n aanplakken als je wilt, dus Nafplion. Een paar dagen geleden regende het hier pijpenstelen en hoewel we nu aankomen met een stralend blauwe lucht, begint die nu ook te betrekken. We kunnen de auto vlak bij de haven parkeren en gaan wandelen.
De haven van NafplioHet centrum en de haven liggen op een landtong die een stukje in de Argolische golf uitsteekt. Er liggen vooral vissersboten en een enkel luxe jacht en van de waarde van één ervan zouden wij waarschijnlijk jaren op vakantie kunnen.
Vanaf de haven kunnen we Bourtzi zien liggen, een eilandje met een Venetiaans kasteel uit de 14e eeuw erop. Het schijnt dat je vandaar een prachtig zicht op de stad en het erboven gelegen Palamidi kasteel hebt maar wij hebben nu geen zin om er heen te gaan. Nafplio wordt in veel reisgidsen geroemd als één van de mooiste stadjes van de Peloponnesos.
Parlementsgebouw in Nafplio Syntagmaplein in NafplioHet belangrijkste plein is het Grondwetsplein dat niet ver van de haven ligt, een gezellig marmeren plein met terrasjes en uitzicht op onder meer het parlementsgebouw dat in de 19e eeuw werd gebruikt toen Nafplio tijdelijk de hoofdstad van het vrije Griekenland was totdat Athene de nieuwe hoofdstad werd (alleen vanwege het verleden van Athene want veel groter dan Nafplio was het toen niet). Hoewel het stadje vooral van het toerisme leeft vanwege de nabijheid van oude bezienswaardigheden als Epiaurus en Mycene, is het nu nog vrij rustig en prettig om doorheen te wandelen.
Kleurig straatje in NafplioRondom het plein zijn een aantal winkelstraatjes die mooi gekleurd worden door bloemen en de felle kleuren van toeristen-accessoires bij de vele souvenirwinkels waar je van alles kunt kopen tot aan etenswaren aan toe. Het lijkt net alsof iedere winkel er wel een toeristengedeelte aan heeft geplakt, de een wat groter dan de andere. De Grieken zijn ook supervriendelijk en totaal niet opdringerig en het is heerlijk om de smalle steegjes te lopen. Op de een of andere manier geven smalle straatjes een bepaalde intieme sfeer aan dit soort plaatsen, vind ik persoonlijk, iets knussigs.
Agios Georgios, Nafplio Palamidi kasteel, NafplioOp de Palimidiheuvel torent het 18e eeuwse Palamidi kasteel, gebouwd door de Venetianen, boven de stad uit. Achteraf lazen we ergens dat er een treintje zou rijden naar het bastion dat op de 216 meter hoge heuvel ligt, maar we zien het treintje vandaag over het hoofd anders waren we wel naar boven gegaan voor het uitzicht. Maar we hebben ook geen zin om de 857 (913 volgens andere bronnen) treden naar boven te sjouwen. De legende zegt dat het er oorspronkelijk exact 999 waren.
Aan de naam Palamidi hangt ook weer een bijzonder verhaal, Palamedes was de zoon van Nafplios naar wie de stad vernoemd is.
Odysseus had niet zoveel zin om mee te gaan naar Troje om daar oorlog te voeren en deed alsof hij krankzinnig was maar werd ontmaskerd door Palamedes en moest toch mee. Palamedes zou het dobbelen en het schaakspel uitgevonden hebben om de verveling bij de soldaten tegen te gaan tijdens het 10-jarige beleg van Troje. Odysseus pakte hem echter terug door geld te verstoppen in Palamedes tent en beschuldigde hem van diefstal waarna Palamedes ter dood werd veroordeeld en werd gestenigd. Ja, aardige jongens, die oude Grieken.
Staikos Staikopoulos standbeeld Park in NafplioEr zijn diverse parkjes in Nafplio en in het Staikopoulos park staat een standbeeld van deze man die in 1822 het Palamidi kasteel op de Turken veroverde. Een andere heldin uit de Griekse onafhankelijksoorlog is Bouboulina die haar vermogen gebruikte om haar handelsschepen om te bouwen tot een oorlogsvloot om tegen de Turken te vechten en was ook bevelhebster op één van haar eigen schepen, de Agamemnon. In 1821 kreeg ze persoonlijk de leiding over het beleg van Nafplio en zorgde er uiteindelijk voor dat Nafplio bevrijd werd. Maar haar fortuin was verdwenen en niet veel later werd ze vermoord door de vader van een meisje dat door haar zoon was geschaakt. In de loop van de tijd zijn er allerlei romantische legendes rond haar gevormd en ze is nog steeds een symbool voor Griekenland zoals bijvoorbeeld een Jeanne d'Arc dat voor de Fransen is.
De onafhankelijkheidsoorlog is weliswaar bijna 2 eeuwen geleden gevoerd maar nog steeds erg levendig in het geheugen van de Grieken en overal kun je verwijzingen vinden naar deze tijd die wel verheerlijkt lijkt te worden als een tragische maar ook heroïsche periode. De onafhankelijkheidsdrang kunnen we wel begrijpen maar de idealisering van welke strijd dan ook is nooit goed volgens mij, dat drijft groepen mensen alleen maar uit elkaar.
Na deze boeiende dag zoeken we een restaurantje op waar we wat eten en daarna gaan we langs de kronkelige kustwegen terug naar ons appartement.

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 Naar boven