We gaan de bergen in naar Kosmas

Daarna rijden we de bergen in, van de kust van Livadi door het dorp Leonidio, waar we gisteren waren, door een steeds smaller wordend dal omhoog in de richting van het dorp Kosmas. Volgens de navigatie is het nog geen uur rijden maar wij doen er minstens twee keer zo lang over. En dat komt niet alleen omdat we af en toe moeten wachten op een geitenhoeder die met zijn kudde de weg oversteekt maar ook omdat we regelmatig uitstappen om dit woeste landschap te bewonderen.

Sommige toppen op de Peloponnesos zijn meer dan 2.000 meter hoog maar we zien bijna overal begroeiïng en de vlakten schijnen erg vruchtbaar te zijn. Zonder die vruchtbare akkers waren er vast niet zulke machtige steden als Mycene en Sparta in de oudheid tot bloei gekomen.
Langs de wegen en op vlakkere stukken zien we regelmatig muurtjes waarbinnen een olijfgaard is of andere dingen verbouwd worden.

Er wonen iets meer dan een miljoen mensen op de Peloponnesos maar 60% daarvan woont in de grotere steden en in het binnenland tref je vooral kleine gehuchten en dorpjes aan.
Halverwege de route, waar de weg een paar scherpe haarspeldbochten maakt, komen we een bordje tegen met Moni Elonis erop, maar we hebben dan nog niet door dat Moni een klooster is en rijden door. Achteraf zien we op internet dat we een mooi tegen de rotsen aan gelegen klooster hebben gemist. Zo hebben we altijd nog wat voor een volgende keer.

Van zeeniveau zijn we gestegen naar 1.100 meter hoogte als we in het dorp Kosmas aankomen. Het gebied dat er bij hoort is ruim 85 vierkante kilometer en er wonen minder dan 400 mensen.
Zoals veel bergdorpen heeft het een centraal plein waar de belangrijkste gebouwen omheen liggen en uiteraard ook de restaurants. Vroeger werd hier ook de markt gehouden. Opvallend is wel dat er maar weinig autoluwe zones in dit soort dorpen zijn, het plein is vaak eveneens de kruising tussen diverse wegen.

Dat we zo hoog zitten merken we aan de temperatuur, het is fris om buiten te zitten maar zolang het droog blijft willen we ook niet binnen zitten. En tot mijn grote verrassing is er wifi en nog snel ook.
Voor een paar euro krijgen we een uitgebreide lunch voorgeschoteld en die smaakt best lekker hoewel ik geen idee meer heb wat we gegeten hebben. De Grieken doen veel vlees op de gril en laten het nog wel eens te lang liggen zodat ik dan de zwarte korsten eraf moet krabben maar hier is dat niet het geval. Lekker!

In het dorp staan een paar herdenkingstekens want in de onafhankelijkheidsoorlog (1821-1827) streden veel dorpelingen mee tegen de Turken en in de 2e wereldoorlog werd het dorp deels verwoest door de Duitsers als vergeldingsactie voor een overval door partizanen op Italiaanse soldaten. Het dorp is later weer herbouwd in de traditionele bergdorpstijl met dikke muren om het binnen 's zomers koel te houden en 's winters warm
Voor wie even genoeg heeft van de zee en de hitte in de zomermaanden is dit een heerlijk plekje om naar toe te gaan.

Als we terug rijden zien we pas goed hoe de bergweggetjes door het landschap kronkelen. Ik vind het mooi om te zien maar ik hoef ze niet zo nodig af te rijden hoewel Teije er dol op is. Van mij mag hij best wat verder van de kant af rijden als we weer langs en steile helling, vaak zonder vangrail, komen. Maar een mooie rit is het wel en we zijn pas aan het begin van de avond weer bij ons appartement waar het een stuk warmer is dan in Kosmas en we kunnen nog lang buiten zitten.