Donderdag 08 mei, een rustig dagje in de buurt van Livadi
We hebben gisteren onderweg wat boodschappen gedaan en vanochtend kunnen we zelf een lekker ontbijtje klaarmaken dat we op het terras opeten. Dat is toch veel prettiger dan ontbijten in een hotel. We hebben ook geen haast, vandaag wordt een rustig dagje zonder oudheden.

We wandelen eerst eens naar het kiezelstrand vlakbij ons appartement. Het water is aangenaam en zelfs eenden en ganzen dobberen in het zoute water rond. Maar zwemmen gaan we niet, daarvoor vinden we het nog iets te fris.
We rijden eerst een stuk langs de kust, zo dicht als we kunnen maar door het rotsachtige gebied loopt de weg soms een heel eind het binnenland in. We zijn nog steeds verbaasd dat Griekenland zo bergachtig is.

Sampatiki, wat door de Grieken wordt uitgesproken als Sabatiki, is een rustig havenplaatsje met een mooie baai. Vooral wanneer je een stukje naar het zuiden rijdt en de weg omhoog gaat, heb je een prachtig uitzicht op de baai. In veel haventjes langs de Griekse kust zijn pieren aangelegd waardoor er een soort baai ontstaat en het water er rustiger is. Hier vormt een mooi strand een groot deel van de baai.

We hebben meestal 2 camera's bij ons en dit jaar hebben we twee dezelfde camera's met gps gekocht (Canon Powershot SX280 HS) zodat we gemakkelijker kunnen terugvinden waar we een bepaalde foto hebben gemaakt. En we hoeven nu ook niet te ruzieën wie de mooiste foto's maakt, aan de camera kan het niet meer liggen.
Het is pas begin mei maar toch zijn we wel verbaasd dat we hier zo weinig toeristen zien, eigenlijk de hele dag niet. Erg vinden we dat niet, we houden wel van wat rust.

Een breed uitwaaierende vlakte leidt ons naar een wat groter dorp, Leonidio, dat tussen 2 bergmassieven in ligt. De vallei werd in de oudheid ook wel de Tuin van Dionysus genoemd vanwege de vruchtbare grond. Dionysus is onder andere de god van de wijn en dus ook van druiven. Het centrum van het dorp is ruim opgezet maar het is erg rustig waardoor het wat verlaten aandoet.
Een bordje aan de ingang van het dorp geeft aan dat hier ook Tsakonisch wordt gesproken, een bijna uitgestorven taal (of dialect, daar zijn verschillende meningen over).

Door het dorp zou de rivier de Dafnon moeten stromen maar vandaag even niet, de bedding is helemaal droog en aan het struikgewas wat er groeit te zien is dat al langer zo. Toch moeten er bronnen genoeg zijn want het landschap om het dorp heen is erg groen.
Hoewel er steeds meer toeristen komen (er ligt een lang schoon strand op 4 km afstand), werken de meeste inwoners nog in de landbouw. Er wordt citrus, tomaten en olijven geteeld en het schijnt dat de aubergine uit dit gebied (bekend als de Tsakonische aubergine) zelfs heel bekend is. Wij hadden er nog nooit van gehoord.

In het dorp zijn een paar restaurants met overdekte terrassen (tegen de zon denken we maar, vast niet tegen de regen), en we kiezen willekeurig eentje uit vanwaar we een goed uitzicht hebben over de omgeving. Hun aubergine mag dan bekend en heel lekker zijn, de koffie is dat echter zeker niet, tenminste niet voor Lies die er wel een heel vies gezicht bij trekt. Ik vind het wel meevallen (maar ik houd dan ook van wat slappere koffie).

We rijden daarna nog wat doelloos verder naar het zuiden en vervolgens weer terug naar het noorden als we in de verte ineens een paar ronde torens zien. Volgens de gps is het bij Akra Tyros en als we wat verder zoeken blijkt dat dit windmolens zijn. Maar waar zijn dan de wieken?
Het dorp schijnt in de oudheid al een bekende havenplaats geweest te zijn en beschermd door een steile kust. Ook hier is een mooi strand waar je met wat geluk zeeschildpadden kunt spotten.

De strandjes zijn bijna allemaal omgeven door rotsen en de kust is vaak erg steil. Wandelend kun je lang niet overal komen en dan is een bootje wel handig, dan kun je echt een strandje voor jezelf uitkiezen. Nog een paar graden warmer en dan willen wij ook wel weer eens op het strand liggen, dat is al weer heel wat jaren geleden (waarschijnlijk in Kroatië in 2007).
Al met al hebben we er een hele ontspannen dag van gemaakt en we hebben zelfs niet eens hele einden gereden, waar ik soms wel een handje van heb. We zijn regelmatig uitgestapt, hebben wat rondgewandeld en aan het einde van de middag ploffen we bij een restaurant neer om wat te eten. Daarna gaan we mooi op tijd naar ons appartement om van een rustige avond te genieten op ons eigen terras.
