Lies & Teije's reis website

We vliegen naar Gambia


Home -> Afrika -> Gambia -> Reisverslag Gambia -> 08 januari 2005
Zoeken

Zaterdag 08 januari, we vliegen naar Gambia

Half zes gaat de wekker, een beetje erg vroeg voor een vakantie maar je moet er wat voor over hebben. 'Gelukkig' vliegt Dutchbird niet meer, dan zouden we om half 7 al bij de incheckbalie hebben gestaan. Jawel, we hebben deze vakantie via de ANWB bij Olympia geboekt die normaal met Dutchbird vliegt. Een paar weken na onze reservering worden de vliegtuigen aan de ketting gelegd door Boeing om allerlei redenen en een topman zit in de gevangenis... Wij maken ons nog niet zo ongerust en krijgen later te horen dat we nu met Transavia vliegen en dus ruim 2 uur later.
We hebben allebei gisteren nog tot laat gewerkt en we zijn niet echt fit wanneer we door het donker op weg gaan. Een harde storm is opgestoken en we moeten geconcentreerd rijden. We hebben een redelijke auto, maar soms gaan we met plankgas niet harder dan 110. Maar we zijn op tijd in Almere vanwaar we de trein naar Schiphol nemen. En ondanks het feit dat er maar één startbaan gebruikt wordt vanwege de storm, zijn we met slechts een half uur vertraging al in de lucht. Ondertussen zijn we al wel 6 uur aan het reizen en wachten, bijna net zo lang als de vlucht gaat duren.
De Pyreneeën De PyreneeënDit keer zijn we niets vergeten, zoals de vorige keer de adapter van de laptop waardoor we geen live verslag konden schrijven en onze foto's niet konden opslaan zodat we weer nieuwe konden maken. Nee, dit keer hebben we alles. En toch, iets van twijfel knaagt nog, en wanneer we de eerste foto's maken wanneer we boven de Pyreneeën vliegen, weet ik het: ik ben de usb-kabel vergeten voor de verbinding tussen onze camera's en de laptop. En dat is minstens even erg, want nu kunnen we niet direkt zien of ze gelukt zijn, de data opslaan en de sticks leegmaken zodat we nog meer foto's kunnen maken. Gelukkig hebben we nog wat extra geheugen meegenomen! We slaan snel aan het rekenen en wanneer we de foto's wat kleiner maken, komen we een heel eind.
De vlucht verloopt rustig en zonnig tot in het zuiden van Marokko de Sahara onder ons zou moeten verschijnen. In plaats van eindeloze zandgebieden kijken we neer op witte wolkenmassa's en ze blijven bij ons tot in Gambia. Boven Mauretanië is er wat turbulentie en we lezen net in de krant dat ver onder ons heel wat wagens in de rally Parijs-Dakar zijn gestrand door de zandstormen en sommige blijkbaar flink verdwaald.
We landen keurig op de enige landingsbaan van Yundum. Behalve internationaal vliegveld is het ook een uitwijkplaats voor de NASA, bijvoorbeeld als de space shuttle een noodlanding moet maken. We moeten enige tijd op de bagage wachten, maar in de tussentijd kunnen we mooi even geld wisselen tegen een redelijke koers (36,25 Dalasi voor € 1) zonder commissiekosten. We krijgen een dik pak viezige biljetten, maar zolang het overal geaccepteerd wordt hebben wij er geen moeite mee.
We worden opgewacht door de reisleidster van Olympia, maar gelukkig vertrekken we nog niet direkt naar het hotel. Er zijn nog meer rookverslaafden zoals wij, die na bijna 8 uur eindelijk weer een sigaret willen opsteken. Waren we er zolang vanaf.... We krijgen wel eens commentaar op het feit dat we zo 'openlijk' voor onze verslaving uitkomen en 'zelfs' met sigaret in de hand op foto's staan, maar ach, da is onze levensstijl en misschien ook een klein beetje onze vorm van protest tegen de steeds strengere regels van overheden op dit gebied (en wat dat betreft tegen de regelzucht in het algemeen!)
De lucht is grijs wanneer we door het redelijk kale landschap (hier en daar wat lage bomen en struiken) naar het hotel rijden. Anouk, de reisleidster, verontschuldigt zich er nog voor en legt uit dat het voornamelijk Saharazand is. Mmm, hopelijk waait het over want we willen deze vakantie vooral gebruiken om wat uit te rusten en van het mooie weer te genieten dus een paar dagen strand hebben we eigenlijk wel ingecalculeerd.
Aan het werkIn het hotel gekomen (Badala Park in Kotu, 200 meter van het strand) inspekteren we eerst de kamer: keiharde bedden en twee stoelen waar niet op te zitten valt; ik tik dit verslag dan ook met de laptop op het bed, zittende op de 4 harde kussens van de stoelen.
Zwembad in het hotelMaar de truien kunnen uit en we gaan eerst maar eens op het terras van het hotel zitten, naast het zwembad voor een hapje en een drankje. Onderweg hebben we al ongeveer 100 vrienden gemaakt, vele handen geschud, zijn we welkom geheten en hebben we al heel wat aanbiedingen voor tripjes in de omgeving gehad. De Gambianen zijn erg vriendelijk, maar vooral in toeristische gebieden als hier kun je heel wat 'hustlers' verwachten, mensen die financieel iets van je willen en is het niet meteen duidelijk wie wel en niet betrouwbaar is. We houden ze eerst maar allemaal te vriend.
Het eten en drinken is goed, maar veel duurder dan we hadden verwacht. Voor twee hoofdgerechten en 3 drankjes zijn we 480 Dalasi kwijt, zo'n € 12, veel goedkoper dan in Nederland, maar voor een derde wereldland met een gemiddeld loon rond de 800 Dalasi toch behoorlijk, zelfs in een toeristisch gebied. Onze kelnerin doet er nog een schepje bovenop, volgens haar is het echt 530 wanneer ze de verschillende bonnetjes optelt... Na 4 keer tellen is ze het eindelijk met ons eens en we hebben even geen zin om een fooi te geven.
We zijn moe en om 10 uur liggen we al in bed. We zijn benieuwd hoe onze ruggen zullen voelen over een aantal dagen. Ik hou wel van een hard bed, Lies helemaal niet, maar zelfs mij is het iets teveel van het goede.

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2025 Naar boven