Lies & Teije's reis website
Wandelen door Parijs, het Louvre
-
- Albanië
- Andorra
- België
- Bosnië-Herzegovina
- Bulgarije
- Cyprus
- Denemarken
- Duitsland
- Finland
- Frankrijk
- Gibraltar
- Griekenland
- Groot Britannië
- Hongarije
- Ierland
- Italië
- Kroatië
- Liechtenstein
- Luxemburg
- Monaco
- Montenegro
- Nederland
- Noord Macedonië
- Noorwegen
- Oostenrijk
- Polen
- Portugal
- San Marino
- Schotland
- Servië
- Slovenië
- Slowakije
- Spanje
- Tsjechië
- Vaticaanstad
- Zweden
- Zwitserland
- --------------------
-
- Alle puzzels
- --------------------
- Albanië
- België
- Bosnië-Herzegovina
- Cyprus
- Denemarken
- Duitsland
- Egypte
- Finland
- Frankrijk
- Gambia
- Griekenland 2014
- Groot Britannië
- Hongarije
- Ierland
- Italië
- Kroatië 2003
- Luxemburg
- Marokko
- Montenegro
- Noorwegen
- Oostenrijk
- Polen
- Portugal
- Schotland 2000 - 2003
- Slovenië
- Slowakije
- Spanje
- Tsjechië
- Zweden
- Zwitserland
- --------------------
- Nederland
- Steden en dieren
- --------------------
Zaterdag 14 december, wandelen door Parijs, het Louvre
In het hotel krijgen we een prima ontbijtbuffet en na een foto van de Eifeltoren vanuit onze hotelkamer zitten we al snel in de metro op weg naar de Champs-Elysee in het 8e arrondissement. Parijs is verdeeld in 20 wijken of arrondissementen waarin zo'n 2,2 miljoen mensen wonen maar als je alle voorsteden meerekent zijn dat er ruim 12 miljoen. Voor mij is het de eerste keer dat ik in Parijs ben en ik had geen idee wat ik precies kon verwachten van deze megastad. Het eerste wat me opvalt zijn de vele historische en soms bombastische gebouwen, alsof dit een stad is die graag wil laten zien dat ze een groots verleden heeft.
Het is druk in de metro en als we het metrostation uitstappen op de Champs-Elysee komen we in een nog grotere meute terecht. Deze breedste en langste avenue van Parijs (bijna 2 kilometer) is echt een flaneerboulevard waar mensen niet alleen winkelen in de (dure) winkels maar ook gezien willen worden. En natuurlijk zijn er ontelbare touristen. Er is geen hoek van een straat waar geen monument staat en ruiterstandbeelden zoals deze komen we door heel Parijs tegen. Parijs heeft klaarblijkelijk nogal wat ridders voortgebracht.
De Champs-Elysee is een hele brede weg, 6 of 8 baans en we lopen eerst naar het westelijke eind ervan, naar de Arc de Triomphe die Napoleon Bonaparte heeft laten bouwen ter ere van zijn vele overwinningen en reliëfs laten een aantal oorlogen zien. Het cynische is dat de boog pas voltooid werd toen Napoleon allang verdreven was. De triomfboog staat op een plein waar waar liefst 12 straten op uitkomen en ik zou hier niet graag willen rijden.
Je kunt ook naar het een platform op het dak van de triomfboog maar er is geen lift. We moeten hier nog 2 hele dagen hier rondlopen en onze voeten kennende, besluiten we dat we de 324 treden naar het dak maar overslaan. En dan zouden we er ook nog voor moeten betalen. De boog is al imposant om omheen en onderdoor te lopen en de details te bekijken zoals dit reliëf van Francois Rude dat bekend is als de Marseillaise.Onder de boog is het graf van de onbekende soldaat ter ere van de anonieme slachtoffers van de 1e wereldoorlog.
De noordkant van de Champs-Elysee is grotendeels volgebouwd met luxe winkels, café's en bioscopen maar ook in de zijstraten waar we af en toe induiken zijn veel dure winkels te vinden. In de bontjassenwinkel is niets onder de € 1.000 te vinden en het jurkje rechts kost € 2.500. Wil je ook het tasje ernaast er nog bij dan komt er € 990 overheen.Wij duiken een paar souvenirswinkels in maar de prijzen liggen ons iets te hoog. Het schijnt dat de huurprijzen ook tot de hoogste van de wereld behoren. Wikipedia heeft het over € 9.000 per vierkante meter per jaar, dus voor een winkeltje van 10 bij 11 meter betaal je bijna een miljoen!
Vanaf de Arc de Triomphe lopen we weer terug naar het oosten richting van de Place de la Concorde maar het is nog een heel eind en we stoppen eerst even voor een terrasje waar we dankzij de verwarming heerlijk buiten kunnen zitten. Dit wordt waarschijnlijk ook de laatste keer dat we langs de Champs Elysee gaan zitten want mijn koffie is € 6 en Teije's cappuccini € 7. Het is wel leuk om het gevarieerde publiek langs te zien lopen en voor ons zijn ook de parkeerwachters druk in de weer om fout geparkeerde auto's weg te slepen, de één na de andere.
Zo'n 20 jaar geleden, in 1994, zijn de troittoirs verbreed en vandaag is er ruimte genoeg voor iedereen. Om de zoveel tijd zit er een bedelaar en het valt me op dat het hier niet de dronken clochards zijn maar vooral oudere vrouwen die ineengekrompen op het trottoir zitten, soms alleen, soms met kinderen. En het blijft lastig: moet je ze nou wel of niet geld geven? Je zou de achtergronden van zo iemand willen weten, moet ze haar geld aan anderen afstaan of kan ze het zelf gebruiken, is ze aan de drugs, noem maar op. Wij gaan meestal op ons gevoel af, soms geven we wel iets maar ook vaak niet want er zijn zoveel.
Via de Avenue George V lopen we naar de Seine vanwaar we een vrij uitzicht op de Eiffeltoren hebben, het monument dat de skyline van Parijs letterlijk en figuurlijk beheerst. Er zullen maar weinig plekken zijn vanwaar je de 317 meter hoge toren niet ziet.Maar na een paar foto's lopen we een stukje verder langs de Seine, de Eiffeltoren zal nog even op ons moeten wachten.
De Seine kronkelt door Parijs heen en verdeelt het oude centrum in tweeën. Op het Ile de la Cité, een eilandje in de Seine, zijn de oudste resten van bewoning gevonden en daaromheen is de stad uitgegroeid tot de metropool die ze nu is.Langs de kades liggen veel rondvaartboten en er varen een paar rond. Bij één van de boten zien we een glazen dinosaurusskelet.
Via de Avenue Montagne lopen we terug naar de Champs-Elysee en steken deze onder de grond over, dus aan de ene kant een metrostation in en aan de overkant weer naar boven. Vrijwel alle metrostations hebben meerdere in- en uitgangen en ik ben blij dat Teije het leuk vind om op de juiste richting te letten want met mijn richtingsgevoel zou ik overal uitkomen behalve de kant die ik op wil. Handig, zo'n prové-reisleider.Ook nu zien we weer allerlei monumenten zoals dit tableau in het begin van de Franklin Roosevelt avenue.
Zo halverwege de Champs-Elysee wacht ik even tot het rustig is op de boulevard wat niet vaak het geval is. En dan snel naar het midden van de weg om naar beide kanten een foto te maken. Op de ene zie je de Place de la Concorde met het reuzenrad en de obelisk in de verte en op de andere de Arc de Triomphe. Beide uiteinden liggen bijna een kilometer bij van ons vandaan. We zijn al een paar uur zoet geweest om halverwege de Champs-Elysee te komen.
Hier begint ook een grote kerstmarkt langs de boulevard en het is er gezellig druk. Er wordt van alles verhandeld maar vooral ook veel kleding, wat ik niet zo snel zou verwachten op een kerstmarkt. Geen reuzenrad hier maar wel een kerstslee waarin je een stukje omhoog kan. Maar eerlijk gezegd heb ik in Duitsland al wel leukere kerstmarkten gezien.
Langs de rest van de Champs-Elysee tot aan de Place de la Concorde komen we nog heel wat monumentale gebouwen tegen maar na een tijdje worden ze eigenlijk steeds wat minder interessant. Het is een overdaad aan architectuur en cultuur zoals je dat ook in een stad als Wenen ziet.Bij het Place de la Concorde wordt het wat boeiender, een achthoekig plein van 8 hectare groot. In het midden van het plein staat de zogenaamde naald van Cleopatra, maar in werkelijkheid is het een obelisk van Ramses II uit de Luxortempel in Luxor. In tegenstelling tot veel andere Egyptische kunst in Parijs niet geroofd maar een geschenkje van een onderkoning van Egypte in de 19e eeuw.
Iets voorbij de obelisk staat het reuzenrad maar ik heb het niet zo op hoogtes dus daar hoef ik niet in, hoe mooi het uitzicht misschien ook is.
De obelisk weegt 227 ton en behalve de oud-egyptische hiëroglyphen staan op de basis haarscherpe reliëfs van de boot die speciaal voor het vervoer van de obelisk werd gebouwd en de manier waarop de obelisk weer rechtop is gezet.Vroeger dacht men ten onrechte dat obelisken dienst deden als zonnewijzer en deze wordt ook gebruikt als het centrale punt (de gnomon) dat een schaduw veroorzaakt. Op het plein staan lijnen waar de schaduw van de punt kan vallen en die de datum en tijd aangeven.
Het is ondertussen 12 tot 15 graden geworden in de zon en bij het Bassin Octogonal (ook achthoekig) geven we onze voeten wat rust en genieten we van de omgeving. De vijver ligt in de Jardin des Tuileries, tuinen die al in de 16e eeuwen werden aangelegd in opdracht van Catharina de Medici. Het paleis waar de tuinen onderdeel van waren, werd in 1883 afgebroken.In een zijstraatje zoeken we een cafeetje op waar we ook nog in de zon kunnen zitten maar dan met een drankje erbij. Even uitrusten voor we de volgende uitdaging aangaan: het Louvre.
Als we onder de Arc du Carrousel doorlopen worden we aangesproken door een vrouw. Ze beweert een gouden ring gevonden te hebben en vraagt of die van ons is. Tuurlijk niet. Nou, dan mogen we hem toch wel hebben, want ze is een eerlijke vrouw en (uiteraard) geen dievegge, maar ze zou in ruil wel graag wat geld willen hebben voor haar kind. Teije gaat nog even met haar in discussie, maar ik weet wel beter. Een donkergekleurde man met allemaal koopwaar komt aanrennen en roept dat ze een bedriegster is maar ook hij speelt één of andere rol en we letten goed op onze spullen. Zonder verliezen komen we er doorheen maar wel grappig om eens mee te maken.
En dan gaan we het Louvre in, één van de oudste, bekendste, grootste en meest bezochte musea in de wereld. Vandaag valt het met de drukte wel mee en we zijn snel binnen. Het Louvre in 1 dag bekijken is onmogelijk dus we hebben een paar afdelingen uitgekozen en we beginnen met beroemde schilderijen zoals de Mona Lisa. Wat is die klein! En dat is maar eentje van de vele wereldberoemde schilderijen die hier te zien zijn.Maar de meeste tijd besteden we in de afdeling met Egyptische oudheden, een hobby van Teije en ook ik vind het wel interssant. Veel van wat hier tentoongesteld wordt is afkomstig van de expeditie van Napoleon Bonaparte naar Egypte, een unieke verzameling.
Het Louvre was oorspronkelijk een kasteel, later een paleis en in 1793 werd het geopend als museum. Hiernaast een reproductie van het Louvre als kasteel.Ook al hebben we een beperkte keuze gemaakt, we zijn toch heel wat uren aan het slenteren door de eindeloze zalen. 60.000 vierkante meter aan exposities en maar zo'n 10% van alle aanwezige objecten is ook te zien voor de bezoeker. Een onvergetelijke ervaring die niet te beschrijven valt en je zou hier dagen kunnen ronddwalen. Maar dat gaan wij deze keer niet doen, we willen nog andere dingen zien.
Als we buiten komen slenteren we nog een tijdje langs de Seine maar het wordt snel donker en we gaan de oude stad in om een eettentje te zoeken waar we voor een redelijke prijs een lekkere maaltijd eten. Even bijkomen van al dat gewandel en geslenter. Maar we zijn er nog niet, voor vandaag hebben we nog 1 ding op het programma, de Eiffeltoren by night.
We nemen de metro naar station Bir-Hakeim en vandaar is het nog een klein stukje lopen. Op de top van de Eifelltoren zijn blijkbaar lasers geïnstalleerd die ronddraaien over de stad, we hadden het gisteravond vanuit het hotel ook al gezien. Geen idee of dit alleen rond kerst zo is of het hele jaar door maar het is een spectaculair gezicht. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat die toren meer dan 300 meter hoog is, meer dan 3x zo hoog als de Martinitoren in onze stad Groningen! De toren staat er al meer dan 120 jaar, zou er nooit eens metaalmoeheid optreden? Volgens onze reisgids is de toren van smeedijzer gemaakt en daardoor beter bestendig tegen metaalmoeheid en extreme weersomstandigheden dan andere toen bekende metalen. Hij kan dus nog een paar eeuwen mee.
We zijn duidelijk niet de enigen die de toren willen zien, alle toegangswegen zijn vol toeristen die zich langs de opdringerige verkopers heen wringen en onder de toren zelf is het een drukte van belang. Ik wist dat de Eiffeltoren groot is maar als je er zelf onder staat en de machtige poten ziet waarop dat metalen ding rust, dan is hij nog heel wat groter dan ik me had kunnen verbeelden. Je kunt ook met een lift naar boven maar voor de ticketoffice staan zoveel rijen mensen en er wordt aangegeven dat de wachttijd langer dan 2 uur is dat het voor ons niet zo moeilijk is om te besluiten dat we dat tochtje overslaan.Ter nagedachtenis van de 9 dagen geleden overleden Nelson Mandela wordt zijn naam getoond aan de voorkant van de toren.
Een paar minuten later staat Teije alweer voor mijn neus, hij is vooral verrast dat ik niet enigszins nerveus ben geworden. Welnee, joh, je hebt me al in zoveel andere lastige situaties geplaatst dat ik eraan begin te wennen! Maar als hij ooit van me af wil, weet hij nu hoe hij het moet doen: in de Franse metro.
© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 
