Dinsdag 27 juni, een laatste dagje relaxen bij Lac de Castillon

Morgen gaan we alweer richting het noorden, op weg naar huis dus vandaag houden we een laatste komplete rustdag. We doen alles heel lekker rustig aan, drinken koffie op het terras van de camping en praten uitgebreid met de eigenaren, Laurent en Martine. We mogen ze wel, het zijn heel vriendelijke en gewone mensen die graag over zichzelf en hun leven vertellen en ook aandacht hebben voor anderen.

Natuurlijk moeten we ook nog wat foto's over en weer maken en we beloven ze dat we wat reclame voor ze zullen maken (hun website komt op de linkpagina). Deze camping was wel de prettigste die we tot nu toe hebben gehad, camping Napoleon in Barrême, tussen Digne-les-Bains en Castellane. Tegen volgend jaar hopen ze ook een zwembad te hebben dus we moeten zeker terugkomen. En nu we even aan het gebied geproefd hebben zijn we dat zeker van plan, we weten alleen nog niet wanneer.
We zijn gisteren langs een meertje gekomen bij Saint-André-les-Alpes, in alweer een prachtig gelegen gebied. We rijden er in het begin van de middag heen op zoek naar een lekker plekje langs het water. Er zijn geen zandstrandjes, maar we hebben stoeltjes en ligmatten mee en we kunnen meteen weer naar fossielen op zoek. Er zijn meer mensen die afkoeling zoeken in het water zoals een paar truck chauffeurs die hun wagen op een parkeerplaats zetten en een uurtje in de zon liggen en af en toe het water in duiken.

Wij doen hetzelfde en hebben een lekker rustig plekje. Spelen met zand en stenen, af en toe even zwemmen en dan weer in de zon liggen bakken. Hoewel, wat doet die ene grote wolk daar? Ja hoor, die blijft hangen, urenlang, net boven ons plekje want verderop zien we mensen steeds gewoon in de zon zitten. Maar het is heerlijk warm en we zijn te lui om ons te verplaatsen. We maken er een echte rustdag van.
Aan het einde van de middag gaan we weer door de bergen naar de camping terug, helemaal uitgerust. We zijn trouwens de enigen op de camping vandaag dus zitten we 's avonds nog een tijdje met Laurent en Martine te praten en genieten van het zomerse weer. 's Winters moet het hier bar koud zijn, we ziten tenslotte op ruim 700 meter hoogte, en dan is de camping ook gesloten en vertrekken ze zelf naar de Elzas waar beiden vandaan komen.
Morgen gaan we weer terug, we hebben 2 dagen ervoor uitgetrokken zodat we ons niet teveel hoeven te haasten, dat hebben we af en toe al genoeg gedaan deze vakantie met lange autoritten.
Woensdag 28 juni 2006, de terugreis naar het noorden, nog meer Alpen
Het is ongeveer 1400 kilometer naar huis dus we doen het in twee dagen. Straks op de snelweg kunnen we vast lekker opschieten, maar we beginnen rustig aan. De tent is kurkdroog dus die hebben we zo ingepakt en we zweten alweer behoorlijk als we de auto helemaal hebben ingericht, ready to go!
Maar eerst afscheid nemen van Laurent en Martine en dat doen we onder het genot van een bakje koffie en verse croissants die ze uit het dorp hebben gehaald. Tegen 10 uur wordt het tijd om te gaan, we willen namelijk niet de kortste weg naar de snelweg nemen, maar nog even een stukje Alpen meepikken.

We rijden via Digne weer een stuk van de ammonietenroute naar het noorden naar het Lac de Serre-Ponçon en onderweg komen we (alweer) door een paar indrukwekkende kloven. In dit gebied en ten noorden hiervan zijn de echte Franse Alpen en na wat we op deze reis gezien hebben wordt dat zeker een toekomstige bestemming. Er is hier nog zoveel moois te zien en wij hebben alleen nog maar een klein voorproefje genomen.

Iets voorbij Espinasses zien we de barrage de Serre-Ponçon, een stuwdam op 750 meter hoogte. Daarna rijden we over de D3 naar Chorges terwijl we rechts van ons prachtige vergezichten op het meer en de Alpen hebben die hier al gauw 2500 meter en hoger zijn. We zijn benieuwd of in de oudheid mensen hier kwamen wonen omdat het gebied zo vruchtbaar was of om de schoonheid want de Romeinen kwamen hier al graag en zelfs in de prehistorie leefden hier mensen.

Vanuit Chorges rijden we naar Gap en vandaar naar het noorden over de N85. Het kost even moeite om Gap door te komen, maar dat zal de woensdagspits wel zijn, bedenken we... En we blijven maar omringd door bergen, hoge bergen!

Af en toe stoppen we even, maar we hebben nog een lange weg te gaan, dus nemen we lui ook eens een foto vanuit de auto en genieten van het landschap. We hebben een zwak voor bergen. De zee is leuk en aardig, maar is (normaal dan) zo vlak en als het te onstuimig is zitten we er liever niet met een boot op. Maar bergen, daar kunnen we niet genoeg van krijgen. Het voelt heerlijk omringd te worden door de majestueuze natuur.

We zien diverse bergmassiefen op de weg naar het noorden die maar niet uit het zicht verdwijnen, zo groot zijn ze. Alweer worden we verrast, want alweer hadden we verwacht veel sneller de Alpen uit te zijn. We moeten onze aardrijkskundige kennis toch nodig eens opvijzelen. Hoe komen we er toch bij dat de Alpen alleen in Zwitserland en Oostenrijk liggen en maar een heel klein stukje in Frankrijk en Italië?

We rijden door de Vallée du Drac langs de rand van de Alpen en het houdt maar niet op mooi te zijn! We doen het een stuk rustiger aan dan we hadden gepland, maar we hebben alle tijd. Nog een beetje vakantiegevoel is best lekker. Een panoramakaart langs de weg vertelt ons dat we nu in zuid-Isère zijn en wij vinden het tijd voor een picknick, maar niet al te lang want het is weer bloedheet buiten, ruim 35 graden.
Maar enige tijd later naderen we Grenoble en rond 3 uur zitten we dan op de snelweg bij Lyon. We nemen de tolweg (iets wat we anders vaak vermijden) en de kilometers en minuten glijden voorbij. De Alpen verdwijnen langzamerhand uit ons blikveld en maken plaats voor een lichtglooiend landschap. We passeren afslagen met namen van plaatsen waar we al eens geweest zijn en we kijken een beetje weemoedig terug.
In Noord-Frankrijk zien we in de verte een hele donkere lucht hangen en als we die binnen rijden begint het te stortregenen, en we kunnen hooguit nog 60 kilometer per uur op de snelweg. De temperatuur zakt van 34 graden ineens naar 22 a 23 graden en als we na een half uurtje uit de bui komen verandert dat niet meer. Het is hier blijkbaar echt zo koud en daar moeten we toch even aan wennen. De vakantiehitte is nu wel van ons afgespoeld.
We zijn goed opgeschoten, dus we rijden nog even door zolang het licht is, dan zijn we morgen lekker op tijd thuis. In Luxemburg tanken we nog even en in België beginnen we uit te kijken naar een motel, maar die komt maar niet. Als we dan een eindje voor Luik een bordje met Ibis-hotel zien, besluiten we daar heen te gaan. We hebben dit jaar nu een paar nachten bij deze hotelketen doorgebracht en we zijn er wel tevreden over ook al zijn de kamers eenvoudig. Onverwacht volgen we dan nog een hele mooie route met zowaar een beklimming erin en een leuk dorpje! Dat gaan we morgen even uitzoeken.
We zijn nu 12 uur onderweg, dus het wordt tijd voor een goede nachtrust!
Donderdag 29 juni 2006, ontbijten in Tilff en dan terug naar huis
We slapen goed in het hotel en checken uit zonder te ontbijten. Dat willen we namelijk gaan doen in het nabijgelegen Tilff waar we gisteravond doorheen kwamen. En er zitten inderdaad een paar haarspeldbochten in de weg, alsof we weer terug in de bergen zijn! We hebben het vakantiegevoel weer terug, dat was gisteren toch even verdwenen na die stortbui toen de temperatuur ineens ruim 10 graden zakte.

En met het ontbijt komt het wel goed. Op het plein van het stadje zijn terrasjes genoeg en we kiezen er een waar omelet en gebakken eieren op het menu staan. Door de felle zon is het niet goed te zien, maar Lies heeft echt haar lievelingsontbijt voor zich staan, zacht gebakken eieren met toast. Terwijl we er ontbijten wordt het steeds warmer en de truien kunnen uit. Zouden we het mooie weer dan toch hebben meegenomen?

We wandelen daarna nog even door Tilff, een klein dorpje langs de Ourthe dat vooral bekend is bij wielerliefhebbers en dat kunnen we ons voorstellen met zo'n steile helling in de buurt. We zitten hier aan het begin van de Ardennen maar helaas moeten we net de andere kant op.
Na een uurtje zetten we ons weer in de auto en we zijn blij dat de temperatuur stijgt als we Nederland inrijden. Later zal blijken dat de eerste hittegolf eraan komt, en het zal niet de laatste zijn dit jaar. Om drie uur zijn we weer thuis, na een ritje van 4 uur. We voelen ons voldaan en gelukkig ook uitgerust, maar we kunnen ons nauwelijks voorstellen dat we alweer terug zijn, het leek zo kort.
Eén ding hebben we wel geleerd van deze Frankrijk-vakantie: het is een prachtig land en we gaan er zeker vaker heen. We waren er vroeger al vaker geweest, maar dan toch op doortocht of meer in het noorden. De gebieden waar we nu zijn geweest zijn het verder ontdekken ervan meer dan waard!