Lies & Teije's reis website

Door de Gorges du Verdon, de Grand Canyon van Frankrijk


Home -> Europa -> Frankrijk -> Reisverslag Frankrijk -> 25 juni 2006
Zoeken

Zondag 25 juni, door de Gorges du Verdon, de Grand Canyon van Frankrijk

Eerst even ontbijtenWe beginnen de nieuwe warme dag met een vers ontbijt en vertrekken eigenlijk veel te laat, maar we zijn tenslotte op vakantie. We proberen het stipte pijnappeltreintje dat achter onze tent langs rijdt nog te fotograferen, maar vanmorgen zijn de foto's alweer niet gelukt! Na een bak koffie op het campingterras gaan we weer op pad.
CastellaneDe tweede koffiestop hebben we in Castellane, na een mooie route door de steeds smaller wordende vallei. Op het laatst moeten we een pas over en kijken we neer op de imposante rots in het dorp waarop de Capelle Notre Dame du Roc staat. Eerst moeten we nog een heel eind dalen, maar dan zijn we in het zonovergoten dorpje en kijken we op tegen de hoge rots.
Pleintje in Castellane Straatje in CastellaneCastellane is een middeleeuws bergstadje en nu een geliefd toeristisch oord voor de vele bezoekers die de Gorges du Verdon willen zien. Er zijn heel wat mensen op pad, vooral toeristen en veel motorrijders, maar in het oude centrum van de stad is het toch redelijk rustig en we kunnen er een paar leuke souvenirs kopen. We willen ook graag naar het sirenen- en fossielenmuseum (heel benieuwd hoe die twee onderwerpen gecombineerd worden), maar we hebben pech, op zondagmiddag is het museum gesloten.
Rotsformatie, Gorges du VerdonAl we het stadje uitrijden duurt het niet lang voor we de keuze moeten maken tussen de noordelijke of de zuidelijke kant van deze kloof die ook wel de Grand Canyon du Verdon wordt genoemd. Helaas hebben we van dit gebied geen goede reisgids en kunnen ons niet heel goed voorbereiden dus we nemen maar op de gok de noordelijke kant.
Gorges du Verdon Gorges du VerdonDit schijnt de grootste kloof in Europa te zijn, met een lengte van 25 kilometer, uitgesleten door de rivier Verdon. De rotswanden gaan soms wel 700 meter loodrecht omhoog (of omlaag, net hoe je het bekijkt). Bij Point Sublime, de naam zegt genoeg, kunnen we de auto parkeren en een eind de kloof inlopen. Je kunt zelfs een wandeling maken tot de zuidroute van de kloof, maar daar beginnen wij niet aan, te weinig conditie.
Gorges du VerdonIets voor Palud-sur-Verdon slaan we af om de 'Route des Crêtes' te volgen, een smalle en soms steile weg, die tot vlakbij de canyon leidt en adembenemende vergezichten biedt. De eerste paar kilometer valt het nog wel mee, maar op al gauw stoppen we om de paar honderd meter om even te kijken of een foto te maken.
Gorges du Verdon Gorges du VerdonDit is vast ook het stuk waar die loodrechte hellingen van 700 meter diep moeten zijn. Er staat een harde wind en gelukkig staat er op de gevaarlijkste plaatsen een hek. Lies heeft allang geen last meer van echte hoogtevrees, want ze durft toch gewoon naar beneden te kijken ook al moet dat niet voor al te lange tijd. We snappen prima dat de Fransen dit de mooiste plek van Europa durven te noemen (hoewel we in ons achterhoofd snel nog een paar andere plekken herinneren die hier zeker mee kunnen wedijveren, zoals de fjordenkust van Noorwegen).
Cliffhangers, Gorges du Verdon Gorges du VerdonHier en daar zijn ook waaghalzen die naar beneden willen afdalen. Maar de jongen op de linkerfoto keert na een paar meter toch weer naar boven terug. Het is grappig om te zien dat meer mensen hetzelfde hebben als wij: ze willen wel doorrijden, maar als er weer een parkeerplaats komt (en die zijn er overvloedig) dan stoppen ze toch weer om te kijken en foto's te maken. Zo komen we steeds weer dezelfde mensen tegen, geen Nederlanders trouwens dit keer!
Gorges du Verdon Wilde geitenOp een bepaald moment wijzen we elkaar zelfs plekken aan en net toen we 1 keer een parkeerplaats wilden overslaan, wenkten anderen ons dat we toch moesten stoppen, vlak voor een tunneltje. Een kudde wilde geiten had er zijn tijdelijke thuis gevonden. Tegen de zon in hadden we ze van een afstandje niet gezien.
Gorges du Verdon Gorges du VerdonDeze Route des Cretes kunnen we iedereen aanbevelen, hoewel we een volgende keer ook graag de zuidroute nog eens zouden willen nemen, want we hebben van anderen gehoord dat die ook erg spectaculair is. We hebben nu een behoorlijk aantal kloven in Frankrijk gezien, maar hier hebben we echt de meeste stops en foto's gemaakt, dus zonder meer de mooiste en indrukwekkendste!
We komen bijna geen tegenliggers tegen en op het laatste stuk dat weer van de canyon wegleidt houdt een Nederlandse tegenligger ons aan. We openen het raam (ja, we hebben de airco weer aan...) en ze vragen ons of dit soms een eenrichtingsweg is en of ze de verkeerde kant uit rijden. Er staan inderdaad borden met een witte pijl erop wat in Nederland waarschijnlijk eenrichtingsverkeer zou aangeven, maar we kunnen ze geruststellen dat er echt beide kanten op gereden mag worden. Of denken ze soms dat wij de spookrijders zijn?
Lac the Sainte Croix Lac the Sainte CroixVoor Moustiers-Sainte-Marie slaan we af naar het zuiden en krijgen al snel zicht op het Lac de Sainte Croix, één van de stuwmeren in de Verdon rivier. Het water ziet er van deze afstand heerlijk blauw en aantrekkelijk uit en van dichterbij nog meer. Al gauw zien we de rijen auto's die langs de oever geparkeerd staan.
Lac the Sainte CroixHet is er druk, heel erg druk, vooral bij de ingang naar de Gorges du Verdon. Het zal wel komen omdat het zondag is en prachtig weer, maar we kunnen bijna geen parkeerplaats vinden. We stoppen even voor een foto, maar hier gaan we nu even niet de toerist uithangen, veel te veel mensen en de politie rijdt aandachtig rond, waarschijnlijk belust op het uitschrijven van boetes voor foutparkeerders. Maar wat een heerlijke plek, ook iets om op een veel rustiger tijdstip naar terug te keren.
LavendelveldEn dan hebben we de keuze: gaan we langs de zuidkant van de kloof terug of gaan we een omweg maken aan de westkant? We hebben even genoeg kloof gezien dus rijden we eerst naar het zuiden over de D957, naar het westen over de D30 en dan weer naar het noorden, de D11. Maar op gigantische lavendelvelden na komen we eigenlijk weinig interessants tegen en het landschap is redelijk vlak. Alleen bij Quinson is een groot openlucht museum met een nagebouwd prehistorisch dorp over de mensen dier hier ongeveer een miljoen jaar geleden leefden. Een grot waar overblijfselen zijn gevonden hoort ook bij het park.
Pauze in Riez Pauze in RiezEn als we daarna in Riez aankomen zijn we heel hard toe aan een pilsje en een potje thee, allebei bedoeld om wat af te koelen. Misschien was vandaag wel de warmste dag, we vinden de temperatuur in ieder geval heerlijk en zijn stiekem toch ook wel een beetje blij met de airco in onze auto. Dat hadden we de voorgaande jaren niet.
Terug op de campingWe zijn redelijk laat weer terug op de camping, want we moeten via Digne (zoals Digne-les-Bains meestal wordt aangeduid), binnendoor kunnen we niet. Maar de zon schijnt nog steeds en we zijn nog net op tijd voor de laatste trein die vandaag achter onze tent voorbij zal schieten, een bijzondere trein en we staan weer klaar met de camera.
Pijnappeltreintje Nice - Digne-les-BainesVanaf 1891 rijdt er al een trein van Nice naar Digne, een traject van 151 kilometer met 70 stationnetjes waar ook echt gestopt wordt. Tegenwoordig doet de trein er ruim 3 uur over, maar vroeger ging de trein zo langzaam dat men door het raam pijnappels konden plukken voor de lekkere geur die het thuis in de open haard gaf, vandaar de naam pijnappeltreintje. Vier keer per dag gaat de trein en hij komt iedere dag op bijna exact hetzelfde tijdstip langs. En iedere keer staan wij weer met de camera klaar, maar de trein rijdt op dit punt gewoon te hard om een goede foto te maken. De trein overbrugt een hoogteverschil van precies 1000 meter en rijdt ook 's winters wanneer hier toch aardig wat sneeuw kan liggen. Het moet een hele mooie treinreis zijn en morgen komen we met de auto langs een deel van de route.
Wat een prachtige dag, alhoewel we best moe zijn van de lange autorit. Maar na een uurtje nietsdoen en daarna nog een uurtje op het terras en we zijn weer helemaal bijgetrokken. Wat een ongelooflijk mooi gebied, we snappen eigenlijk niet dat we hier niet eerder naar toe getrokken zijn. Als de zon weg is wordt het gauw weer aangenaam fris en we gaan dit keer niet al te laat naar bed, morgen hebben we weer een heel programma.

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2025 Naar boven