Lies & Teije's reis website

Aven Armand en een lange rondrit


Home -> Europa -> Frankrijk -> Reisverslag Frankrijk -> 14 juni 2006
Zoeken

Woensdag 14 juni, Aven Armand en een lange rondrit

Het is warm als we wakker worden en Lies heeft wel zin om een dagje op de camping te blijven. Ik wil er graag op uit dus ga een dagje alleen op pad. Ik wil in ieder geval de grot Aven Armand zien, maar eerst moet ik op zoek naar gas, want de tank is alweer bijna leeg.
Kerkhof Gorges de la JonteIk probeer tussendoor bij Aguessac via een steil weggetje over de bergen naar de snelweg te rijden, maar halverwege is de weg opgebroken en moet ik weer terug. Het uitzicht is vanaf hier wel ontzettend mooi, maar ik zal echt een andere route moeten kiezen. Ik ga eerst maar naar de grot Aven Armand en daarna wel op zoek naar autogas en zo kom ik weer door de Gorges de la Jonte.
Een Aven is een soort koepelgrot die ontstaan is in kalksteenhoudende grond. Zuur regenwater lost de kalksteen langzaam op en erosie en het instorten van wanden die instabiel zijn doen de rest. Op den duur ontstaat een koepel met een vaak een opening helemaal bovenin naar de buitenlucht. De Aven Armand is één van de bekendste van Frankrijk.
Aven d'Armand Aven d'ArmandMet een treintje gaan we eerst tot halverwege de grot naar beneden en stappen daar een reusachtige grot binnen, ruim 100 meter hoog en minstens net zo breed. In de diepte beneden ons zien we een reusachtig versteend woud, stalagmieten tot wel 30 meter hoog. Jammer genoeg is de zaal veel te groot en te donker om een mooie overzichtfoto te maken, want het is echt imponerend.
Aven d'Armand Aven d'ArmandDe druipstenen pilaren hebben uiteraard weer allemaal aparte vormen aangenomen en veel daarvan hebben hun eigen namen gekregen. Dat is ook zo leuk aan druipsteengrotten, het prikkelt de fantasie om vormen te herkennen net zoals je dat ook met wolken kan doen. Maar in de zaal van duizend-en-één-nacht, zoals de grote hal wordt genoemd, is niet veel fantasie nodig. We lopen helemaal naar beneden en daar gaat een tweede schacht ruim 80 meter de diepte in. Het is heel anders dan een grottenstelsel met gangen en hier en daar een zaal, zo'n Aven. Heel indrukwekkend.
Sainte Enimie Sainte EnimieHet landschap buiten is minstens zo indrukwekkend, vooral als ik vlakbij Sainte Enimie kom dat ik van bovenaf benader. Maar ik rijd door naar Mende waar een tankstation met gas is. Langs de Mont Lozère rijd ik weer naar het zuiden richting Florac. Deze berg heeft een kale afgevlakte top van bijna 50 vierkante kilometer, waarvan het grootste gedeelte op een hoogte van meer dan 1600 meter ligt!
Daarna volgt een lange weg die nu eens interessant is, dan weer wat minder. Achteraf ontdek ik dat ik een andere route had willen nemen, namelijk de Corniche des Cevennes, nu rijd ik noordelijker op de D13, die toch iets minder schilderachtige landschappen te zien geeft.
Schapen op de wegToeristen zijn hier nauwelijks en ook is er weinig lokaal verkeer op de weg, wel af en toe een kudde schapen die breeduit over de weg lopen met een aantal mannen eromheen om de auto's tot stoppen te manen. De weg kronkelt, daalt en stijgt, hoewel de bergen hier al duidelijk wat afvlakken en de kloven niet zo diep zijn. Vanaf St.-Hippolyte-du-Fort is het zelfs helemaal vlak. Toch kost het meer tijd dan ik verwacht had dus om 6 uur bel ik (leve de mobiele telefoons!) Lies maar even op dat het nog wel een paar uurtjes kan duren voordat ik terug ben.
Mont AigoualIk kan natuurlijk een snellere weg terugrijden, maar ik wil ook graag tegen de Col de Serreyrède op, een hele lange en vrij steile klim met uitzicht op Mont Aigoual. De berg ziet er nu helemaal overdekt met groen uit, maar er is heel wat herbebossing voor nodig geweest in de laatste 130 jaar. Het is heet buiten en de banden kleven af en toe aan het zachte asfalt. Als ik eenmaal boven ben heb ik een zere nek van het om de bochtjes proberen te kijken.
Dorpje bij Meyrueis MeyrueisTegen 8 uur rijd ik door Meyrueis en van hier af word de weg weer bekend. Al met al heeft de rit veel langer geduurd dan ik had gepland terwijl ik ook veel minder heb gezien en gedaan. Als ik later de kaart nog eens bestudeer kan ik zo een kortere, nog veel mooiere, route uitstippelen. Een iets te enthousiaste planning dus, maar tja, dat is achteraf.
Om half 9 ben ik weer terug op de camping waar Lies een heerlijke en rustige dag heeft doorgebracht met een paar boeken. Ze heeft ook al een aardig kleurtje opgedaan in de zon. Het is nog steeds erg warm en op het terras van de camping genieten we nog een tijdje van de dag na.

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 Naar boven