Vrijdag 16 september, een bezoek aan Canterbury en ineens naar huis
Bij het ontbijt vragen we voor de zekerheid nog maar eens of er voor de komende nacht echt geen kamer vrij is, maar helaas, dat wordt dus weer zoeken. Maar eerst gaan we de laatste stad op onze lijst bezoeken, Canterbury. Het is niet zo heel erg koud en het lijkt steeds wat warmer te worden. Af en toe schijnt de zon en soms valt er ook wat lichte regen.
Het meest bekend is Canterbury om z'n kathedraal waar in 1170 Thomas a Becket vermoord werd in opdracht van de koning, een ongehoorde daad in die tijd. Kerken waren vrijplaatsen waar zelfs echte criminelen niet zomaar konden worden opgepakt, laat staan vermoord. Maar ook de rest van het centrum is leuk om te zien en na een eerste korte wandeling proberen we de koffie uit. Gelukkig, die is hier heel wat beter dan gisteren in Hastings!
Voor de kathedraal moeten we entreegeld betalen maar er wordt duidelijk uitgelegd waarom dat nodig is met bijna verontschuldigingen erbij. Dan hebben wij er geen moeite mee om te betalen (een paar pond). Van buiten ziet de kathedraal er indrukwekkend uit, maar voor de binnenkant geldt hetzelfde: grote zalen met veel versiering en overal graftombes van aartsbisschoppen en edelen.
Precies om 12 uur staan wij bij de plek waar Thomas a Becket werd vermoord als een priester met microfoon om stilte vraagt en vervolgens een gebed uitspreekt om mee te leven met alle slachtoffers van terrorisme, natuurrampen en ander menselijk leed. We kunnen ons daar helemaal in vinden, het voelt wel symbolisch zoals we precies op de plek staan waar een man ruim 800 jaar geleden op last van een vroegere vriend werd vermoord.
Al snel werd Thomas tot heilige uitgeroepen en Canterbury werd een bedevaartsoord. Chaucer beschreef rond 1400 een aantal van die bedevaartgangers en de verhalen die ze elkaar vertelden, de Canterbury Tales. In het museum met dezelfde naam maken we een tochtje door het 14e eeuwse Canterbury met een aantal van die verhalen uitgebeeld en verteld, erg leuk gedaan.
De stad werd in de 2e wereldoorlog door luchtaanvallen zwaar beschadigd maar toch doet het centrum nog middeleeuws aan vol leuke huisjes. We bezoeken nog het Eastbridge Hospital of St. Thomas waar vroeger de arme bedevaartgangers werden opgevangen, een soort middeleeuwse Leger des Heils. Tegenwoordig is een groot gedeelte verhuurd als appartementen voor bejaarden.
Het centrum is goed te belopen en we nemen er alle tijd voor met af en toe een rustpauze. Rechts Sir John Boy's House met een vreemde scheve voordeur uit de 17e eeuw. Ook zijn we nog een tijdje op zoek naar een filiaal van Liberty's dat in de top 3 attracties van de Globus reisgids Zuid-Engeland staat en dat een schatkamer voor souvenirs en geschenken zou zijn, maar helaas, het filiaal bestaat al jaren niet meer.
Tegen 3 uur rijden we uit Canterbury weg, we hebben alles hier wel gezien. We rijden naar Dover en gaan nog even naar het kasteel en de krijtrotsen kijken. Maar eigenlijk hebben we allebei het gevoel dat we nu wel klaar zijn met deze reis. Als we uitkijken op de haven en de krijtrotsen kijken we elkaar eens aan en ineens pakt Teije het reserveringsformulier voor de ferry. Morgen om kwart voor twaalf varen we, dus dat betekent nu eerst weer zoeken naar een slaapplek (en de afgelopen dagen hebben ons wel duidelijk gemaakt dat dat hier best moeilijk en duur kan zijn), de avond rondhangen in een pub of op de kamer, morgenvroeg nog een paar uur doorbrengen en dan nog eens het hele eind naar huis.
Op het reserveringsformulier staat een telefoonnummer en we bellen gewoon op: kunnen we misschien vandaag nog met de boot mee? En jawel, Om half 6 met bijbetaling van € 28, om half 5 voor zo'n € 100. Maar als we nu reserveren voor half 6 en toch direkt naar de haven toerijden hebben we kans dat we nog wel eerder meemogen, we moeten de beambte maar even zeggen dat het reserveringskantoor dat gezegd heeft. En inderdaad, we rijden erheen en het is geen probleem, zonder bijbetalen kunnen we mee. Nog geen 2 uur later, 7 uur Nederlandse tijd, rijden we de haven in Calais uit.
Het is een heerlijk gevoel om op deze manier, en tot een paar uur geleden onverwacht, zelf een einde te maken aan de vakantie. We hebben het ook echt wel een beetje gehad. Dat komt mede doordat we veel tijd kwijt waren de afgelopen dagen met het zoeken naar accommodatie, het niet al te mooie weer en ook willen we onze kinderen en kleinkind graag weer zien. Op de wegen is het rustig en de 520 kilometer van Calais naar Groningen leggen we binnen 5 uur af en net voor middernacht zijn we thuis.Al met al was deze reis weer een hele ervaring en hebben we veel nieuwe dingen gezien hoewel we ook heel veel gemist hebben, natuurlijk. Mensen roepen nu al, oh, was je in dat gebied, heb je dat en dat dan ook gezien? En nee, veel dingen hebben we niet gezien, maar ook heel veel wel. Deze reis was een verkenning van Groot Britannië in vogelvlucht, van noord naar zuid en wat we wel hebben gezien onderweg is zeker de moeite waard geweest. We zouden het zo weer doen (nou ja, na een korte rustpauze dan).