Maandag 05 september, Llandudno, Snowdonia, Lake Vyrnwy
Het regent pijpenstelen als we opstaan en nog steeds als we in Llandudno aankomen, aan de noordkust, vlakbij Conwy.
Alice Liddell, het meisje dat Lewis Caroll inspireerde tot het schrijven van Alice in Wonderland, kwam in haar jeugd in Llandudno op vakantie en later bouwde haar vader er een huis waar ze 11 jaar woonden. Het Alice in Wonderland centrum is een klein huis waarin verschillende verhalen zijn uitgebeeld. Erg leuk gedaan met vertellingen erbij.
Als we weer buiten komen is het in ieder geval droog en kunnen we buiten een kop koffie drinken. We verkennen het stadje nog even en rijden over een steile weg naar de kopermijn waar al in de prehistorie koper werd gewonnen. Maar we vinden dat we even genoeg mijnen hebben gezien en dus rijden we al snel verder, richting de hoogste berg van Wales, de Snowdon.Alice Liddell, het meisje dat Lewis Caroll inspireerde tot het schrijven van Alice in Wonderland, kwam in haar jeugd in Llandudno op vakantie en later bouwde haar vader er een huis waar ze 11 jaar woonden. Het Alice in Wonderland centrum is een klein huis waarin verschillende verhalen zijn uitgebeeld. Erg leuk gedaan met vertellingen erbij.
Een goede weg brengt ons door de Llanberis pas waar de mist op de bergen leunt. We zijn benieuwd hoe de Snowdon erbij ligt en of het wel de moeite waard is om met de trein naar boven te gaan. Wanneer we aankomen in het dorp is het in ieder geval stukken rustiger dan vorige week, toen de parkeerplaatsen tot ver buiten het dorp vol waren. Maar deze keer schrikken we van de prijs: 20 pond per persoon om een ritje heen en terug (2,5 uur) te maken!
Dat is € 60 voor ons samen, 130 oude guldens! Dat vinden we toch echt teveel van het goed en we besluiten om deze ervaring maar over te slaan. De berghellingen zijn trouwens inderdaad in nevelen gehuld.
We keren om en rijden verder naar het zuiden om meer te zien van het Snowdonia National Park. Natuurlijk zoeken we de kleinere weggetjes op en we komen door heel erg afwisselende landschappen: kale bergtoppen, prairie-achtige hoogvlakten, maar soms ook hele groene weiden of juist weer woeste landschappen. Ook de lucht is afwisselend blauw, nevelig en dan weer vol donkere wolken.
We zien dat de schapen hier hele lange staarten hebben, ze komen bijna tot op de grond, grappig. Vanaf Bala nemen we een smalle weg door een hoge pas om uiteindelijk helemaal rond Lake Vyrnwy te rijden dat door bossen is omringd. Dit is een geweldig mooi gebied en we zijn blij dat het redelijk rustig is op de weg.
Vlakbij de zuidpunt van het meer zien we plotseling een kasteeltorentje, het is de Twr Hidlo Llyn Efyrnwy (nee, probeer het maar niet uit te spreken, Welsh is voor ons nog steeds koeterwaals), oftwel de Straining Tower. Zou het een watertoren zijn? Het is in ieder geval eigendom van een waterbedrijf. Hoe dan ook, de toren staat er prachtig bij, ook vanaf de brug over het meer aan de zuidpunt.
En zo rijden we nog uren door het prachtige landschap.In Dolgellau stoppen we om wat te eten en Lies krijgt onvervalste spinaziesoep die ik uiteindelijk mag opeten. Jammer dat de spinazie niet wat gaarder is... Het zonnetje schijnt nog, maar het wordt wel snel kouder. Pas om half negen komen we in de schemering weer aan bij de camping waar we lekker een tijdje in de warme auto blijven zitten.
Dinsdag 06 september 2005, naar Shrewsbury en terug naar Wales
De zon schijnt als we wakker worden, maar de tent is nog erg nat en we willen hem toch wel droog mee hebben. Daarom zijn we pas na 11 uur weg. Het is druk op de weg en het duurt voor ons gevoel eindeloos voordat we eindelijk in Shrewsbury aankomen.
Shrewsbury is een aardig plaatsje, maar na anderhalf uur zijn we er eigenlijk wel uitgekeken. We wilden het ondermeer zien omdat hier zich de verhalen van de middeleeuwse detective-broeder Cadfael spelen (in de boeken van Ellis Peters) die ons erg aanspreken. Uiteraard hebben we zelfs een boek uit de serie bij ons.
Een andere, echt bestaande, inwoner van Shrewsbury was Charles Darwin die hier geboren is. Een borstbeeld van hem staat voor de bibliotheek en kijkt uit op het kasteel.
Wij gaan daarna verder door het Engelse grensgebied met Wales, Shropshire. Maar na een uurtje rondrijden vinden we het wel goed met dat Engelse landschap en we zijn blij als we in Wales weer de heuvels ingaan.
Dit keer gaan we ten zuiden van het Snowdonia park weer naar het westen. We willen toch nog wat meer zien van Noord-Wales. Doordat het steeds bewolkter is geworden, nemen we eigenlijk helemaal geen foto's, achteraf best wel jammer want ook de route die we nu nemen, van Newton naar Machynlleth (niet over de A470 maar smallere omwegen zoals de B4518), is erg mooi. Vandaar nemen we de A493 die ons langs de kust naar Tywyn brengt om daarna naar het noorden af te slaan. Maar aan het begin van het dorp staat een lange file en verderop ook een helikopter met veel politie erbij. We mogen er niet door en de verwachte wachttijd is minstens twee uur. We hebben geen andere keus dan weer terug te keren.Wij gaan daarna verder door het Engelse grensgebied met Wales, Shropshire. Maar na een uurtje rondrijden vinden we het wel goed met dat Engelse landschap en we zijn blij als we in Wales weer de heuvels ingaan.
Op wegen als deze is een ongeluk snel gebeurd, want er zijn veel scherpe bochten en er is druk verkeer. We hebben al meermalen situaties gezien die net goed gingen. Het omrijden kost veel tijd en we gooien onze plannen maar weer eens om. We blijven gewoon nog twee nachten in dit gebied om wat extra tijd te hebben.
Ondertussen is het weer zonnig en stralend weer, en de thermometer wijst bijna 29 graden aan! Na een heerlijke maaltijd op het terras van een hotel (bij de kruising van de A487 en de B4405, kunnen we zeker aanraden) rijden we naar Harlech waar we vorige week ook een nacht in het Queens hotel hebben doorgebracht, dat onder het kasteel staat. Gelukkig is er nog plaats.
We zijn net op tijd om de zonsondergang te zien en daarna kunnen we eens lekker onder de douche. De voorzieningen op de camping in Caernarfon waren redelijk, maar in een hotel hebben we toch het gevoel dat we weer even helemaal goed schoon kunnen worden.