Lies & Teije's reis website

Via IJmuiden-Newcastle naar Beauly in Schotland


Home -> Europa -> Groot Britannië -> Reisverslag Groot Britannië -> 20 & 21 augustus 2005
Zoeken

Zaterdag 20 augustus, via IJmuiden-Newcastle naar Beauly in Schotland

Drie maanden geleden zijn we nog op vakantie geweest, maar die maanden zijn erg druk en stressvol geweest, dus het is de hoogste tijd om weer op vakantie te gaan. We hebben dit jaar een lijstje opgesteld van plaatsen waar we allemaal nog heen willen, maar er kon maar 1 bestemming overblijven en dat is Groot Britannië geworden, hoewel Teije ook graag door Frankrijk had willen rondtrekken; dat bewaren we tot volgend jaar.
En aangezien Schotland ook tot de UK behoort, beginnen we daar om wat oude vrienden op te zoeken. Schotland heeft nou eenmaal ons hart gestolen, daar kunnen we ook niets aan doen. Ons reisplan brengt ons eerst naar het noorden: met de boot naar Newcastle, met de eigen auto naar Beauly in de Hooglanden en na een paar dagen weer naar het zuiden, naar Engeland en Wales.
Het Muiderslot KasteelpoortWe hoeven pas om half 5 in IJmuiden te zijn, maar we hebben niet zoveel zin om al te laat weg te gaan, we willen nu zo snel mogelijk op vakantie. Daarom rijden we al vroeg weg en maken af en toe een omweg: even naar het Muiderslot kijken in Muiden, bijvoorbeeld.
Dat kost meer moeite dan we eerst dachten, want op de parkeerplaats blijkt dat we niet met munten kunnen betalen; de dichtsbijzijnde muntautomaat staat een eind verderop. Daarheen gelopen, maar op die automaat staat hetzelfde en worden we verwezen naar een muntapparaat nog veel verder weg. Wat ze al niet verzinnen om je weg te krijgen! Dan maar even illegaal geparkeerd en snel een foto genomen.
Molen, Haarlem Gracht, HaarlemBij Haarlem duiken we de binnenstad nog even in, we hebben alle tijd. Het centrum is in feeststemming en het weer werkt ook goed mee. Wanneer we parkeren begint net de zon te schijnen en is het lekker warm aan het worden. Maar zodra we terug bij de auto zijn, begint het alweer te regenen.
We gooien de auto nog even vol met Hollands gas en benzine voor de haven want dat is meestal duurder in Engeland. Hoewel, we schrikken hier toch ook wel van de benzineprijs! We zijn blij dat we op gas rijden, dat scheelt toch, nu de olieprijs op de wereldmarkt in een paar maanden tijd bijna verdubbeld is.
De veerboot bij IJmuidenBij het veer in IJmuiden duurt het even voordat we eindelijk aan boord zijn maar dan begint de reis werkelijk: we verlaten Nederland. Ik houd wel niet zo van boten en zeker niet om erop te slapen, maar we zijn morgenvroeg wel dichtbij onze bestemming. Net als een vliegtuig: ik vind het niet leuk, maar het is wel heel erg handig!
De prijzen aan boord zijn nogal gestegen sinds we de laatste keer (2000) meegingen: € 5,20 voor een potje vieze koffie! De 3 euro voor een halve liter bier valt dan eigenlijk nog wel mee, maar daar hebben we zelf een paar van mee en Teije's glas lijkt maar niet leger te raken.
Wat ons het meeste verbaast op de boot zijn de mensen die zich gedragen alsof ze hun laatste avond beleven: in pak en/of glitterjurk met hoge hakken, waarmee je niet kan lopen op zo'n schommelend schip, dansen de mensen mee op (voor ons) de meest afschuwelijke muziek. We zullen hier wel te oud voor worden, denken we zo. Tja, we zitten liever een beetje rustig achteraf en kijken naar de mensen, altijd leuk om te doen, maar dit komt ons allemaal een beetje te kitscherig en nep over. We lachen er maar om en gaan op tijd naar bed.

Zondag 21 augustus 2005, het Ardnamurchan schiereiland

In tegenstelling tot de vorige keer hebben we nu een buitenhut, met uitzicht op de eindeloze zee. Geen gebonk van motoren maar wel het geluid van een klotsende zee en het aanwakkeren van de wind. En veel meer geschommel, want benedendeks zit je ergens in het midden en nu zitten we hoger en aan de buitenkant. We slapen allebei wel, maar toch wat onrustig en we worden regelmatig wakker. Gelukkig kunnen we 's ochtends nog een uurtje doorslapen nadat een luide stem ons om half 7 heeft gewekt om te zeggen dat we over 2,5 uur gaan landen.
Om 9 uur, Engelse tijd, rijden we het schip af en zitten al gauw op de kustweg naar het noorden, richting Schotland. Iets voorbij Berwick-upon-Tweed passeren we de grens. Dit stadje schijnt officieel nog steeds in oorlog te zijn met Frankrijk, hebben we ergens gelezen, omdat men vergeten was de stad uit te nodigen bij het tekenen van het vredesverdrag in 1747.
In SchotlandZodra we de grens over zijn duiken we een dorp in (Lamberton) voor een bak koffie. Een nog wat suffe barman helpt ons graag, ook al is hij de troep van het feestje van gisteravond nog aan het opruimen; what a night, verzucht hij. Als we vragen of we een bierviltje met een leuke tekst mogen meenemen, brengt hij ons een heel pak! Wij gaan lekker in het zonnetje buiten zitten met onze koffie en viltjes.
Kasteel Ayton Poortwachtershuisje van kasteel AytonIn Ayton, niet zo ver van de grens komen we ons eerste Schotse kasteel tegen, met een leuk poortwachtershuis. En al snel daarna zien we de eerste heuvels en bergen, uitgedoofde vulkanen, rond Edinburgh verschijnen. We rijden in de volle zon, totaal in tegenspraak met alle voorspellingen die regen en 15 graden in het vooruitschiet hadden.
Als we in Birnam stoppen voor een kop soep, net als 3 maanden geleden, staat de thermometer op 25 graden en zitten we te zweten. We hebben alle tijd, dus doen we het rustig aan en maken ook nog even een omweggetje langs de de ruïne Ruthven Baracks. Maar vlak voor we de Highlands binnenrijden begint de regen al te vallen en het stopt niet meer tot we in Beauly, ten westen van Inverness, zijn aangekomen. De laatste kilometers zijn trouwens behoorlijk hilarisch: we kennen de wegen hier nu behoorlijk goed, maar we hebben sinds kort (dankzij een leuke klus) een navigatiesysteem met o.a. John Cleese als wegaanwijzer. Hij doet het perfekt behalve de laatste 15 kilometer naar Beauly. Hij raakt in de war, noemt afslagen die er niet zijn en tenslotte raken wij ook in de war. Uiteindelijk komen we met een omweg aan. Altijd lachen met die man!
In het Caledonian hotel worden we weer feestelijk onthaald door Iain en Cathy en later ook andere oude bekenden. Een Engelsman in de pub vraagt ons zelfs of we locals zijn of in ieder geval hier wonen! Dat voelt toch wel als een kompliment... ja, we voelen ons hier inderdaad thuis.
Na een warm maal en gezellige praat met allerlei bekenden en onbekenden gaan we tevreden naar bed. We zijn weer op reis!

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2025 Naar boven