Lies & Teije's reis website

In een zandstorm vliegen we huiswaarts


Home -> Afrika -> Egypte -> Reisverslag Egypte -> 22 januari 2004
Zoeken

Donderdag 22 januari, in een zandstorm vliegen we huiswaarts

Onze rommelTijdens de reis van Luxor naar Aswan en terug kregen we onze tas al bijna niet dicht dus nu gooien we alles eruit om de boel eens te reorganiseren. En ja hoor, alles past er nu keurig in. We hebben ook bijna niets teveel meegenomen: alleen de zaklantaarn (handig in tempels en graven) hebben we nooit gebruikt omdat we die steeds vergaten.
PalmentuinWe zijn gisteravond vroeg naar bed gegaan na nog een laatste plaatje van de palmentuin achter het Old Winter Palace hotel te maken. We hadden echter geen puf meer om nog even buiten te gaan zitten. We zijn dan ook redelijk uitgerust wanneer we om half 10 bij het ontbijt Astrid en Susan treffen.
Ook al is het de dag van vertrek, we hebben aardig lol met elkaar en wanneer, als in een film, een Egyptenaar voor de grote ramen langsloopt met een groot bord met daarop 'Ye'all be back for sure', geeft dat precies onze stemming aan. Een hoogtepunt opnoemen van de reis is moeilijker voor ons allemaal, we hebben allerlei leuke ervaringen opgedaan en indrukwekkende dingen gezien.
Luxor in een zandstorm Luxor in een zandstormWij brengen onze laatste uren door op het Metropolitan terras langs de Nijl, maar de weergoden laten ons in de steek. Dikke, laaghangende bewolking beneemt ons het uitzicht op de bergen op de westoever en in t-shirt zitten is net te doen. De lucht kleurt rood van zandstormen maar veel wind lijkt er op de grond niet te zijn. Wat een rotklimaat, tijd om terug te gaan...
ZwaarbeladenTerwijl mannen met zware vrachten over de boulevard naar cruiseschepen lopen voor de bevoorrading praten wij een hele tijd met Souhad, een meisje dat souvenirs probeert te verkopen aan toeristen. Wij kopen niets, want we hebben al genoeg souvenirs, maar ze komt een tijdje bij ons zitten en we hebben een uitvoerig gesprek over haar toch wel harde leven. Pa heeft twee vrouwen en ze heeft een aantal jongere broertjes en zusjes. Om in hun onderhoud te voorzien moet zij ook wel werken in plaats van naar school.
Maar na een paar uur wordt het nu echt tijd om weer naar het hotel terug te gaan en onze spullen te pakken die we bij Susan en Astrid op de kamer hebben gezet. Met ons vieren stappen we op de transferbus die ons naar het vliegveld zal brengen, hoewel wij officieel niet meemogen (want de laatste week hebben we via een andere reisorganisatie geregeld). Maar niemand doet er moeilijk over en zelfs de dragers klagen niet dat ze geen fooi krijgen nadat ze ongevraagd de bagage uit onze handen gerukt hebben.
Langs de wegDe rit naar het vliegveld duurt maar kort, maar dat komt misschien ook omdat we flink aan het kletsen zijn. We staan nog steeds te praten wanneer we doorkrijgen dat de bus al bijna leeg is. Opschieten dus.
Na lang wachten kunnen we eindelijk inchecken en vinden vervolgens nergens een plek waar we mogen roken! En dat in een rokersparadijs als Egypte. In het restaurant doen de obers geheimzinnig en moeilijk: je mag roken met de sigaret onder de tafel maar zodra de manager binnenkomt raken ze in paniek en gaan met een kopje met water langs de tafels zodat mensen hun sigaret erin kunnen gooien. Brutaal stap ik naar de manager toe en slijm wat bij hem, klagend dat ik helemaal nergens een rookplekje kan vinden. Hij schreeuwt wat naar de obers en wij krijgen zomaar compensatie om te roken! De obers kijken beduusd maar wij steken lekker (ongezond, we weten het) een sigaret op.
Daarna nog even snel de laatste Egyptische ponden en dollars opmaken enja hoor, zelfs in de tax free shops met vastgestelde prijzen kun je hier nog afdingen! Wat een heerlijk land.
Astrid, Susan en LiesToe nou, doe dat mobieltje nou uit, dat mag niet in het vliegtuig. Met Astrid en Susan hebben we vier plekken naast elkaar gekregen zodat we onderweg wat kunnen wisselen van stoel en nog wat napraten. De eerste korte vlucht gaat naar Hurghada waar we een tussenstop maken.
Astrid, Susan en LiesIn Hurghada moeten we er uit: het vliegtuig moet worden schoongemaakt. Zou dat iets te maken hebben met de klachten die er waren over vieze wc's bij Transavia?
Ook hier is het zwaar bewolkt met zandwolken in de lucht. Na een half uur mogen we het vliegtuig weer in en hoewel we te laat uit Luxor vertrokken, liggen we nu weer helemaal op schema.
En dan, na nog geen half uur, begint het vliegtuig te schokken en te trillen. Hevige turbulentie! De helft van het vliegtuig lijkt doodsangsten uit te staan en het gaat er inderdaad heel erg heftig aan toe. Het duurt een minuut of tien en dan meldt de piloot zich: zelfs het vliegveld van Cairo is dicht vanwege windstoten tot 375 km. per uur! Bij 117 km per uur is het al windkracht 12, dus dit is wel heel erg fors. Later lezen we dat door het noodweer diverse Egyptenaren om het leven zijn gekomen bij ongelukken op de grond.
Maar het wordt weer rustig en om 11 uur zijn we door de douane, hebben we onze bagage en stappen we op de trein. Om twee uur 's nachts zijn we weer thuis, moe van de toch wel heftige reis, maar ook heel voldaan. Twee heerlijke weken!
Vliegveld Hurghada, met onze nieuwe vriendenOnderweg in de auto, het laatste stuk vanaf Almere, bedenken we ineens wat misschien toch wel wel het hoogtepunt van de reis is geweest: het ontmoeten van Susan en Astrid. Wij zijn het liefst een beetje op onszelf, maar zij zijn dat ook en toch klikte het wonderwel goed tussen ons. Bedankt meiden en tot gauw!

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 Naar boven