Lies & Teije's reis website

Terug naar Luxor met de taxibus


Home -> Afrika -> Egypte -> Reisverslag Egypte -> 21 januari 2004
Zoeken

Woensdag 21 januari, terug naar Luxor met de taxibus

Uitzicht op ElephantineZelfs om half zeven is het uitzicht al mooi. Minder is dat de groep die gisteren is aangekomen ook al weer weg gaat. Dat betekent dat de enige lift die nog werkt volgestouwd wordt met bagage van alle verdiepingen en we 100 treden naar beneden moeten lopen voor het ontbijt, 100 weer omhoog en vervolgens zo'n 160 naar beneden met onze zware tas. Afzien!
Achterop de pickup Open busjeOm 8 uur staan we voor het station vanwaar het konvooi naar Luxor vertrekt. Er zijn maar 3 kleine busjes en onze taxi met militairen voor en achter ons. Toeterend halen we de lokale open taxi's in die duidelijk goed bezet zijn.
Moskee, AswanWe hebben er een flinke vaart in en helaas is het niet toegestaan ergens te stoppen voor een foto. Dus fotograferen we vanuit de auto maar wat raak en gelukkig zitten er een paar bruikbare foto's bij. Deze landelijke gebieden die aan de woestijn grenzen zien er toch heel anders uit dan de steden Luxor of Aswan.
SuikerrietIn veel gebieden wordt suikerriet verbouwd en ezelskarren brengen het naar de fabrieken die hier en daar in het landschap staan, terwijl er zwarte walmen uit de schoorstenen komen. Hier in het zuiden is dit eigenlijk de enige echte industrie die we zien, behalve nog een paar cementfabrieken.
Langs de wegRond Esna zien we vooral bananenplantages maar die flitsten te snel voorbij voor de camera. Maar ook langs de straat zien we genoeg afwisselende dingen zoals geverfde huisjes, mensen op weg naar de markt, kinderen in schooltenue die in lange rijen door het stof paraderen, begroeiing die ineens overgaat in woestijn, teveel om op te noemen.
Militaire controlepostOok komen we langs diverse controleposten zoals deze waar de kentekens van de auto's wordt genoteerd en gevraagd hoeveel buitenlanders van welke nationaliteit in de auto zitten. Alles wordt opgeschreven in een dik boek. En zo'n konvooi komt hier meerdere malen per dag langs. Wie gaat ooit dat boek lezen? Of doen ze dat pas wanneer er iets gebeurd is? Wij vinden het nog steeds meer vrijheidsbeperking dan dat het een gevoel van bescherming biedt, al die militairen en al die controles.
Langs de wegMaar we willen nu rechtstreeks naar Luxor en we hoeven nergens te stoppen, behalve bij de theetent waar we op de heenweg ook al waren geweest, die van 1 pond voor de wc. De eigenaar herkent ons niet en dramt lekker door dat we thee moeten drinken en naar de wc moeten, maar wij hoeven even niet.
Iets over elven zijn we alweer terug in Luxor, na 6 heerlijke dagen in Aswan. Hoewel Aswan groter is (geworden), is het er toch rustiger. Hier is veel meer rumoer, motoren van Nijlboten die draaien, auto's en vrachtwagens, radio's die hard aanstaan enzovoorts.In het hotel krijgen we direkt een kamer en kunnen we de stad in na onze spullen te hebben weggezet.
Terug in LuxorEn dat betekent meteen maar naar een favoriet terras, het Metropolitan, aan de Nijl. Van ontbijten is vanochtend ook niet veel gekomen met die groep van 200 Fransen die dat op hetzelfde tijdstip wilden, dus halen we dat nu even in.
Dan gaan we lopen door de straten van Luxor, door de nieuwe winkelstraten met luxueuze souvenirswinkels en de oude souk. We worden door iedereen 'welcome back' geheten en of we echt geen koets, taxi, felouka, alabaster, jurk, souvenir of wat dan ook willen kopen, alles voor maar 5 pond. Een koetsier blijft zelfs een kwartier lang naast ons rijden voordat hij doorkrijgt dat ons 'nee' echt nee betekent. Hij wil ons al wel tot aan Cairo rijden voor 5 pond...
Een lange wachtrij, LuxorHet blijft een belevenis, hier rondlopen en we zien heel wat dingen die we wel op de foto willen zetten maar toch maar niet doen omdat ons dat ongepast lijkt. Zoals de slagerij met hele schapenkoppen en de vissen die in de muggen lijken te zwemmen. Wel hier een lange rij: de vrouwen staan links, de mannen rechts, te wachten tot de bakker opengaat. Dat moet wel een hele goede bakker zijn.
Tijdens het lopen krijg ik ineens ontzettend last van m'n rug en Teije van z'n voeten. We komen niet meer vooruit. Zou dat de tol zijn van al die trappen die we vanochtend en gisteravond hebben moeten lopen in het hotel in Aswan? Het is nog helemaal niet zo laat, maar vanaf nu lopen we van het ene terras naar de volgende. En dat houden we nog uren vol!
Terug bij de kamer ligt er een Nederlandse krant voor de deur, van Astrid en Susan. We halen onze spullen even op en spreken met ze af voor morgenvroeg bij het ontbijt. We zijn best moe en niet helemaal fit meer, dus maken we het niet al te laat. Tijd om vakantie te nemen???

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 Naar boven