Donderdag 08 januari, we vliegen naar Luxor in Midden Egypte
Half 5 staan we op, na een erg korte nachtrust, maar we hebben er zin in. We zijn dit jaar tenslotte nog niet op vakantie geweest... Dat het jaar net een week oud is maakt niet uit. Een felle volle maan verlicht de weg en de gevreesde gladheid blijft uit. Het is nog donker wanneer we om half 8 op Schiphol inchecken. Het vliegtuig zit bijna vol en we zijn nog net niet de laatsten. Maar daardoor krijgen we geen plaatsje aan het raam en kunnen dus geen mooie luchtfoto's maken.
Na het inchecken hebben we weer alle tijd voor een paar bakken koffie om wat wakkerder te worden. Het vliegtuig blijkt ook nog eens 3 kwartier vertraging te hebben, maar we zitten er al in wanneer we dat horen.
Het maakt niet uit; wij zijn onderweg naar Egypte. Voor Lies de eerste keer, voor mij is het een terugkeer naar m'n 2e vaderland. Tussen 1986 en 1990 heb ik er gewoond en gewerkt als reisbegeleider en sindsdien ben ik er niet meer geweest. Via wat informeren bij reisburo's en zoeken op internet hebben we de retourvlucht en reservering voor 15 nachten in hotels kunnen regelen voor zo'n 1400 Euro. Voor 2 personen en inclusief alle belastingen e.d. We zitten daarbij in 4-sterren hotels.
De vlucht duurt 4,5 uur van Amsterdam naar Luxor. We zitten allebei aan het uiteinde van een gangpad en de tijd gaat een stuk sneller wanneer we in gesprek komen met onze respectievelijke buren. We vliegen met Transavia en het is prettig dat we hier wat meer beenruimte hebben dan bij Easyjet-vliegtuigen. Wel hebben ze het voorbeeld gevolgd geen maaltijden meer te serveren: hapjes en drankjes zijn tegen betaling verkrijgbaar.
Tot diep in Egypte hangen nog wolkenvelden boven de woestijn, maar het zonnetje schijnt helder wanneer we op Luxor Airport landen. Lies heeft wel flink last gehad van zere oren door de drukverschillen in het vliegtuig en ze is blij weer gewoon buiten te zijn. Het landschap om ons heen is kaal, echte woestijn met wat bergen op de achtergrond en een paar landingsbanen er doorheen.
Toch was het hier 15 jaar geleden nog veel kaler. Er stonden destijds 2 gebouwtjes midden in de woestijn en liep de weg naar Luxor door een zanderige vlakte. Nu is het drukte van belang en we worden meteen al geconfronteerd met de behulpzame jochies die na het optillen van je tas al fooi willen hebben. Baksjiesj, zo worden fooien genoemd en vrijwel iedereen wil ze hebben voor de meest pietluttige diensten die ze voor je verrichten, vaak ongevraagd. Aangezien de meesten hier erg weinig verdienen, hebben wij niets tegen dit systeem, maar er wordt veel misbruik van gemaakt en als voormalig reisleider wil ik alleen betalen voor een dienst die ook werkelijk wat voorstelt. Ik heb dan ook al snel ruzie met de opdringerige jochies. Lang niet alle Egyptenaren die in het toerisme werken zijn zo, maar vooral de mensen die bij een vliegveld werken en ook de koetsiers in Luxor hebben er een handje van.Omdat de reis gedeeltelijk een combinatie van vlucht en hotel is, krijgen we een transfer naar het hotel, maar sneller was het geweest om zelf met een taxi te gaan. Het duurt een uur voor we wegrijden en uiteindelijk zijn we pas om half 6 (Egyptische tijd, 1 uur later dan in Nederland) in het New Winter Palace.
Links een foto van de prachtige palmentuin achter het Old Winter Palace, het oudste hotel van Luxor waar we naast zitten. Agatha Christie heeft hier een groot deel van haar roman 'Murder on the Nile' geschreven. Ik heb er nog met groepen gekampeerd, ook een ervaring op zich.
Moe en voldaan genieten we van de korte schemering maar helaas gaat de zon net aan de andere kant van het hotel onder. Tijd voor een kop eigengemaakte koffie.
Nadat we een hapje gegeten hebben in het restaurant, gaan we alvast onze eerste korte wandeling maken over de Corniche, oftewel de boulevard.
Ik kan me nog goed herinneren dat die vroeger bijna altijd open lag omdat men de boulevard helemaal wilde vernieuwen en blijkbaar is het eindelijk klaar. Via trapjes kun je naar beneden waar allemaal winkeltjes zijn gevestigd onder de hoge boulevard. In de Nijl liggen meer luxe cruiseschepen dan destijds, maar toch valt het me op dat er maar relatief weinig toeristen zijn. Na de aanslagen door fundamentalistische moslims is het toerisme hier in de jaren 90 helemaal ingestort en komt nu pas weer een beetje op gang.Nadat we een hapje gegeten hebben in het restaurant, gaan we alvast onze eerste korte wandeling maken over de Corniche, oftewel de boulevard.
Een voordeel ervan voor ons is dat het supergoedkoop is geworden, maar dat wil je liever niet om deze enge reden. De waarde van de pond is vele malen gedevalueerd en is nog maar € 0,13. Een 2-persoonskamer in het New Winter Palace kostte destijds (omgerekend) € 200, nu nog geen € 50.
De mentaliteit in het verkeer is echter nog niet veranderd. Van alle kanten worden we aangeroepen of we geen koetsje of taxi willen en er wordt flink getoeterd. Behalve op een heel klein stukje waar we dit bord zagen. Maar een paar meter verder drukken ze de toeter gewoon weer in.
We lopen door tot het Etap hotel waar ik vroeger vaak was, om daar op het terras iets te gaan drinken. Hoe langer we hier zitten hoe meer we voelen hoe moe we zijn. Maar we hebben vakantie en we gaan het lekker rustig aandoen, morgen in ieder geval...
Net als op de heenweg lopen we nu ook weer langs de Luxortempel, een imposant gebouw in het midden van de stad. Meer erover wanneer we er een bezoek aanbrengen. De tempel is 's avonds prachtig verlicht en je kunt je haast niet voorstellen hoe het er in al z'n pracht en glorie uitgezien moet hebben, zo'n 3500 jaar geleden.
Nu eerst terug naar het hotel en lekker uitrusten. Het voelt goed om weer terug te zijn in Egypte en Lies heeft hier altijd al naar toe gewild. We voelen ons al helemaal thuis en we hebben zin in de komende weken!